Fransız savaş lideri ve eski Cumhurbaşkanı Charles de Gaulle'ün en büyük çocuğu Amiral Philippe de Gaulle, Çarşamba günü Paris'te öldü. 102 yaşındaydı.
Ölümü, Fransa cumhurbaşkanlığının evi olan Élysée Sarayı tarafından doğrulandı. Oğlu Yves, Le Figaro gazetesine verdiği demeçte, Paris'in merkezindeki tarihi Fransız gaziler hastanesi olan Institution Nationale des Invalides'te “Salıyı Çarşamba'ya bağlayan gece” öldüğünü söyledi. Fransız Donanması'nın resmi Twitter hesabında Amiral de Gaulle'ün Çarşamba günü öldüğü belirtildi.
Amiral de Gaulle, Fransız Direnişi'ndeki görkemli geçmişine ve sonrasındaki seçkin askeri kariyerine rağmen, hayatını Fransa'nın savaş kurtarıcısı ve Beşinci Cumhuriyet'in kurucusu olan babasının gölgesinde geçirdi.
Genç bir deniz subayı olarak İkinci Dünya Savaşı sırasında Manş Denizi ve Atlantik'te savaştı; Ağustos 1944'te, Paris'teki Palais Bourbon'u, bugün Fransız Senatosu'nu işgal eden Alman birliklerinin teslimiyetini bizzat aldı; Elysée Sarayı'nda “tüm kurtuluş savaşlarında yer aldı” deniyordu; ve altı kez yaralandı.
Daha sonra deniz pilotu oldu ve Fransa'nın Çinhindi ve Cezayir'deki savaşlarında savaştı. 1982 yılında Fransız Donanması Genel Müfettişi olarak askerlik görevini sonlandırdı.
Bu kariyerlerin hiçbiri sert General de Gaulle'ün özel bir sempatisini kazanmaya yetmemişti. Yine de Philippe, generalin evrakları ve kuzeydoğu Fransa'daki Colombey-les-Deux Églises'teki aile evi kendisine emanet edilen babasının anısının dikkatli koruyucusuydu. 2003 yılında Fransa'da en çok satanlar listesine giren “De Gaulle, Mon Père” kitabıyla sonuçlanan bir dizi röportajda beklenmedik bir şekilde babasının insani yönünü ortaya çıkardı.
Bu röportajlarda Philippe de Gaulle, Fransa'da binlerce sokağa adını veren bir adamın oğlu olarak, hayatı boyunca sürdürdüğü ailenin karakteristik metanetliliğini ortaya koydu.
Röportajcı Michel Tauriac'a soğukkanlılıkla “Zaman zaman çeşitli sıkıntılardan geçmek zorunda kaldım” dedi.
Kendisine “sevgili oğlum” diyen ve kartal burnu ve düz hatlı vücudunu miras alan babasını bir keresinde hatırladı: “Nadiren yaptığı gibi bana sarıldıktan sonra, 15 dakika sonra beni gönderdi.”
Babası 1970 yılında 79 yaşındayken öldüğünde Philippe şöyle demişti: “Tarihi kaderine hizmet etmek için oğlunu da kendisi kadar isteyerek feda edebileceği izlenimini bana sık sık verirdi.”
Philippe de Gaulle, 28 Aralık 1921'de Paris'te doğdu. O zamanlar genç bir yüzbaşı olan babası, Birinci Dünya Savaşı sırasındaki cesaretiyle zaten ün kazanmıştı. Annesi, kuzey Fransız bir anne olan Yvonne (Vendroux) de Gaulle'dü.Aile, gemi yapımı ve bisküvi yapımında liderdi.
Philippe, babasının diplomat olma isteğine rağmen askeri kariyerde ısrar etti; bu onun yaşlı adamın planlarını bozduğu nadir bir örnekti.
Haziran 1940'ta, Almanya'nın Fransa'yı işgalinin ardından, babasının BBC tarafından yayınlanan tarihi direniş çağrısının ertesi günü, 19 Haziran'da annesi ve iki kız kardeşiyle birlikte İngiltere'ye ulaştı. Savaştan sonra babası ona Direniş'in en büyük onuru olan Compagnon de la Liberation'ı vermemeye karar verdi ve şöyle dedi: “Herkes senin benim ilk Compagnon'um olduğunu biliyor.”
Amiral de Gaulle, askeri kariyeri sona erdikten sonra, savaş sırasında işbirlikçi Vichy hükümetine hizmet ettikten sonra babasının başbakanı olan Maurice Couve de Murville liderliğindeki sağcı bir parti tarafından 1986 yılında Paris Senatörü seçildi.
Amiral de Gaulle'ün oğlu Yves'in yanı sıra üç oğlu daha hayatta kaldı: Jean, Charles ve Pierre. Eşi Henriette (de Montalembert) de Gaulle 2014'te öldü. Kız kardeşi Anne 1948'de, kız kardeşi Elisabeth ise 2013'te öldü.
Bay de Gaulle, 100 yaşına girdikten sonra Le Figaro'ya verdiği röportajda şunları söyledi: “Uzun ömrümün bir kısmını babama vermeyi tercih ederdim.”
Aurelien Breeden raporlamaya katkıda bulunmuştur.
Ölümü, Fransa cumhurbaşkanlığının evi olan Élysée Sarayı tarafından doğrulandı. Oğlu Yves, Le Figaro gazetesine verdiği demeçte, Paris'in merkezindeki tarihi Fransız gaziler hastanesi olan Institution Nationale des Invalides'te “Salıyı Çarşamba'ya bağlayan gece” öldüğünü söyledi. Fransız Donanması'nın resmi Twitter hesabında Amiral de Gaulle'ün Çarşamba günü öldüğü belirtildi.
Amiral de Gaulle, Fransız Direnişi'ndeki görkemli geçmişine ve sonrasındaki seçkin askeri kariyerine rağmen, hayatını Fransa'nın savaş kurtarıcısı ve Beşinci Cumhuriyet'in kurucusu olan babasının gölgesinde geçirdi.
Genç bir deniz subayı olarak İkinci Dünya Savaşı sırasında Manş Denizi ve Atlantik'te savaştı; Ağustos 1944'te, Paris'teki Palais Bourbon'u, bugün Fransız Senatosu'nu işgal eden Alman birliklerinin teslimiyetini bizzat aldı; Elysée Sarayı'nda “tüm kurtuluş savaşlarında yer aldı” deniyordu; ve altı kez yaralandı.
Daha sonra deniz pilotu oldu ve Fransa'nın Çinhindi ve Cezayir'deki savaşlarında savaştı. 1982 yılında Fransız Donanması Genel Müfettişi olarak askerlik görevini sonlandırdı.
Bu kariyerlerin hiçbiri sert General de Gaulle'ün özel bir sempatisini kazanmaya yetmemişti. Yine de Philippe, generalin evrakları ve kuzeydoğu Fransa'daki Colombey-les-Deux Églises'teki aile evi kendisine emanet edilen babasının anısının dikkatli koruyucusuydu. 2003 yılında Fransa'da en çok satanlar listesine giren “De Gaulle, Mon Père” kitabıyla sonuçlanan bir dizi röportajda beklenmedik bir şekilde babasının insani yönünü ortaya çıkardı.
Bu röportajlarda Philippe de Gaulle, Fransa'da binlerce sokağa adını veren bir adamın oğlu olarak, hayatı boyunca sürdürdüğü ailenin karakteristik metanetliliğini ortaya koydu.
Röportajcı Michel Tauriac'a soğukkanlılıkla “Zaman zaman çeşitli sıkıntılardan geçmek zorunda kaldım” dedi.
Kendisine “sevgili oğlum” diyen ve kartal burnu ve düz hatlı vücudunu miras alan babasını bir keresinde hatırladı: “Nadiren yaptığı gibi bana sarıldıktan sonra, 15 dakika sonra beni gönderdi.”
Babası 1970 yılında 79 yaşındayken öldüğünde Philippe şöyle demişti: “Tarihi kaderine hizmet etmek için oğlunu da kendisi kadar isteyerek feda edebileceği izlenimini bana sık sık verirdi.”
Philippe de Gaulle, 28 Aralık 1921'de Paris'te doğdu. O zamanlar genç bir yüzbaşı olan babası, Birinci Dünya Savaşı sırasındaki cesaretiyle zaten ün kazanmıştı. Annesi, kuzey Fransız bir anne olan Yvonne (Vendroux) de Gaulle'dü.Aile, gemi yapımı ve bisküvi yapımında liderdi.
Philippe, babasının diplomat olma isteğine rağmen askeri kariyerde ısrar etti; bu onun yaşlı adamın planlarını bozduğu nadir bir örnekti.
Haziran 1940'ta, Almanya'nın Fransa'yı işgalinin ardından, babasının BBC tarafından yayınlanan tarihi direniş çağrısının ertesi günü, 19 Haziran'da annesi ve iki kız kardeşiyle birlikte İngiltere'ye ulaştı. Savaştan sonra babası ona Direniş'in en büyük onuru olan Compagnon de la Liberation'ı vermemeye karar verdi ve şöyle dedi: “Herkes senin benim ilk Compagnon'um olduğunu biliyor.”
Amiral de Gaulle, askeri kariyeri sona erdikten sonra, savaş sırasında işbirlikçi Vichy hükümetine hizmet ettikten sonra babasının başbakanı olan Maurice Couve de Murville liderliğindeki sağcı bir parti tarafından 1986 yılında Paris Senatörü seçildi.
Amiral de Gaulle'ün oğlu Yves'in yanı sıra üç oğlu daha hayatta kaldı: Jean, Charles ve Pierre. Eşi Henriette (de Montalembert) de Gaulle 2014'te öldü. Kız kardeşi Anne 1948'de, kız kardeşi Elisabeth ise 2013'te öldü.
Bay de Gaulle, 100 yaşına girdikten sonra Le Figaro'ya verdiği röportajda şunları söyledi: “Uzun ömrümün bir kısmını babama vermeyi tercih ederdim.”
Aurelien Breeden raporlamaya katkıda bulunmuştur.