Bahis, şahsi değil
Kendini herkesten üstün tutan/ kibri yüzünden Berat Albayrak hiç bir etraf tarafınca sevilmedi. Haksız da değiller; kendini çok seveni kimse sevmez…
herkesin karakteri/ davranış biçimi vardır ve beşerler, yeteneklerinizi, yapabildiklerinizi çabuk unutur, lakin karakterinizi asla unutmaz.
Bu sebeple:
İsmi geçen her tartışmada Berat Albayrak’ın kibri haricinde, ekonomi/finans programını kimse konuşmak istemiyor.
İsmini bile duymak istemiyor ki, neyi nasıl yaptığı-yapmak istediği insanların umrunda olsun…
Lakin:
Bunun yanlış olduğunu düşünüyorum; insanın karakteri ile “icraatlarını” farklı kıymetlendirmek gerekir. Merhum Turgut Özal “şeker” üzere insandı fakat neoliberal programı, Türkiye’nin kırk yıldır daima uçuruma yuvarlanmasına sebep oldu/oluyor!
“Ne yani Berat Albayrak’ın programı düzgün miydi” sözünüzü duyar üzereyim. Sanırım sıkıntının özünü, kişinin karakterinden bağımsızkonuşmaya başlayabiliriz:
Berat Albayrak geçen ay kitap çıkardı: “Burası Çok Önemli!”
AKP etraflarına okuyup okumadıklarını sordum; kitabın tamamını okuyana rastlamadım!
‘Bizim mahallede’ de okuyana denk gelmedim. Zira, Türkiye’de tartışmalar daima şahsileştirilir! halbuki, nitelikli tartışma için karşı görüşü dinlemek zorundasınız.
Kelam hakkı bugün Berat Albayrak’ta:
BORCUN SONU: ŞANTAJ
-Hazine ve Maliye Bakanlığı’nda nazaranve başladığımız günlerde güçte olduğu üzere iktisatta de önemli manada dışa bağımlılık sorunu vardı…
-Yabancı finans kuruluşlarının ve onların içerideki uzantılarının dayatması ile uzun yıllar boyunca uygulanmış olan yüksek gerçek faiz- düşük kur siyaseti yerli üreticimizin rekabet gücünü azaltmış, ithal mal ve hizmetlere olan talebi artırmış ve ithalat harcamalarının finansmanı için bizi dış kaynağa yani sıcak paraya bağımlı hale getirmişti…
–Dünya çapında yaşanan döviz bolluğu, yüksek TL faizinden bunalan yerli bölümümüzü döviz cinsinden borçlandırmaya yönlendirmiş, bu biçimdece dış kaynak bağımlılığımız ve kur kaynaklı risklerimiz daha da artmıştı…
– TL kıymetli olduğundan ithal malları ucuza alıp tüketiyor fakat dış borç faturamız giderek kabarıyordu. 2017 yılına gelindiğinde 356, 8 milyar dolar cari açık vardı…
-Bu cari açık bizi çok yüksek maliyetlerle daima dış borç aramaya zorluyordu.
-Öyle bir sistem kurulmuştu ki; iç ve dış kur spekülatörler, hem faizimizi tıpkı vakitte döviz kurlarımızı diledikleri biçimde belirleyebiliyordu…
-Üstelik bu, jeopolitik uyuşmazlıklarda önümüze şantaj olarak getiriliyordu…
– İki seçenek vardı; ya ulusal çıkarlarımızı bir kenara bırakıp bizden ne isteniyorsa onu yapacağız yani global güçlere teslim olacağız yahut da birtakım bedeller ödemeye razı olarak bağımsızlık uğraşı vereceğiz…
ALGI OPERASYONU
-Bizi, yüksek faiz- düşük kur siyasetinin tesiriyle ortaya çıkan yüksek dış borç- yüksek cari açık denkleminden ve enflasyon- devalüasyon sarmalından kurtaracak finansal güvenliğimizi garanti altına alacak, üretim gücümüzü ve istihdamı artıracak, sürdürülebilir yüksek büyüme oranlarına ulaştıracak, bir iktisat programı devreye almamız kuraldı.
-senelerdır dış finansmanı bilinmeyen ve açık bir tehdit ögesi olarak kullanarak ülkemize taraf vermeye alışmış çevreler, sıcak paraya dayalı sistemden nemalanan yatırımcılar, rekabetten uzak ve verimsiz anlayışla faaliyetlerini yürütmeye alışmış kimi iş etrafları, bürokrasideki oligarşik yapılar bizim devrimizde olduğu üzere bu değişime direnmeye devam edecek ve girişecekleri finansal operasyonlar ve oluşturacakları algı kampanyalarıyla dönüşüme mahzur olmaya çalışacaklardır…
Berat Albayrak attıkları her adımda nelerle karşılaştıklarını detaylı yazıyor.
–Londra merkezli memleketler arası finansal kuruluşlar güya bir merkezden talimat almışçasına Türk lirasına karşı büyük akın başlattı.
-Türkiye’nin döviz kıtlığı yaşayacağı ve bir ödemeler istikrarı krizine gireceği söylentisi ısrarla gündeme taşındı…
-bir hayli ekonomist “IMF’ye gitmekten diğer deva yok” dedi. “Devlet bankalardaki döviz mevduatlarına el koyacak” palavrasını dolanıma soktular. “Dış finansman olmadan büyüyemeyiz, cari açık vermeden üretemeyiz” diye ortaya koyduğumuz mefkureleri küçümsediler…
Toparlarsam:
Berat Albayrak’ın yazdıklarını öbür açılardan irdelemeyi sürdüreceğim. Ekonomi-politik global dayatmalara karşı bu tartışmaları yapmaya mecburuz. Zira:
Seçmenin aradığı; güçlendirilmiş falan-filan sistemle nasıl yönetileceği değil, borçsuz nasıl yaşayacağıdır.
Bunun yolu ise kapitülasyonlara karşı büyük uğraş vermiş Atatürk‘ün tam bağımsızlık şiarından geçer.
Soner Yalçın
ALINTIDIR
Kendini herkesten üstün tutan/ kibri yüzünden Berat Albayrak hiç bir etraf tarafınca sevilmedi. Haksız da değiller; kendini çok seveni kimse sevmez…
herkesin karakteri/ davranış biçimi vardır ve beşerler, yeteneklerinizi, yapabildiklerinizi çabuk unutur, lakin karakterinizi asla unutmaz.
Bu sebeple:
İsmi geçen her tartışmada Berat Albayrak’ın kibri haricinde, ekonomi/finans programını kimse konuşmak istemiyor.
İsmini bile duymak istemiyor ki, neyi nasıl yaptığı-yapmak istediği insanların umrunda olsun…
Lakin:
Bunun yanlış olduğunu düşünüyorum; insanın karakteri ile “icraatlarını” farklı kıymetlendirmek gerekir. Merhum Turgut Özal “şeker” üzere insandı fakat neoliberal programı, Türkiye’nin kırk yıldır daima uçuruma yuvarlanmasına sebep oldu/oluyor!
“Ne yani Berat Albayrak’ın programı düzgün miydi” sözünüzü duyar üzereyim. Sanırım sıkıntının özünü, kişinin karakterinden bağımsızkonuşmaya başlayabiliriz:
Berat Albayrak geçen ay kitap çıkardı: “Burası Çok Önemli!”
AKP etraflarına okuyup okumadıklarını sordum; kitabın tamamını okuyana rastlamadım!
‘Bizim mahallede’ de okuyana denk gelmedim. Zira, Türkiye’de tartışmalar daima şahsileştirilir! halbuki, nitelikli tartışma için karşı görüşü dinlemek zorundasınız.
Kelam hakkı bugün Berat Albayrak’ta:
BORCUN SONU: ŞANTAJ
-Hazine ve Maliye Bakanlığı’nda nazaranve başladığımız günlerde güçte olduğu üzere iktisatta de önemli manada dışa bağımlılık sorunu vardı…
-Yabancı finans kuruluşlarının ve onların içerideki uzantılarının dayatması ile uzun yıllar boyunca uygulanmış olan yüksek gerçek faiz- düşük kur siyaseti yerli üreticimizin rekabet gücünü azaltmış, ithal mal ve hizmetlere olan talebi artırmış ve ithalat harcamalarının finansmanı için bizi dış kaynağa yani sıcak paraya bağımlı hale getirmişti…
–Dünya çapında yaşanan döviz bolluğu, yüksek TL faizinden bunalan yerli bölümümüzü döviz cinsinden borçlandırmaya yönlendirmiş, bu biçimdece dış kaynak bağımlılığımız ve kur kaynaklı risklerimiz daha da artmıştı…
– TL kıymetli olduğundan ithal malları ucuza alıp tüketiyor fakat dış borç faturamız giderek kabarıyordu. 2017 yılına gelindiğinde 356, 8 milyar dolar cari açık vardı…
-Bu cari açık bizi çok yüksek maliyetlerle daima dış borç aramaya zorluyordu.
-Öyle bir sistem kurulmuştu ki; iç ve dış kur spekülatörler, hem faizimizi tıpkı vakitte döviz kurlarımızı diledikleri biçimde belirleyebiliyordu…
-Üstelik bu, jeopolitik uyuşmazlıklarda önümüze şantaj olarak getiriliyordu…
– İki seçenek vardı; ya ulusal çıkarlarımızı bir kenara bırakıp bizden ne isteniyorsa onu yapacağız yani global güçlere teslim olacağız yahut da birtakım bedeller ödemeye razı olarak bağımsızlık uğraşı vereceğiz…
ALGI OPERASYONU
-Bizi, yüksek faiz- düşük kur siyasetinin tesiriyle ortaya çıkan yüksek dış borç- yüksek cari açık denkleminden ve enflasyon- devalüasyon sarmalından kurtaracak finansal güvenliğimizi garanti altına alacak, üretim gücümüzü ve istihdamı artıracak, sürdürülebilir yüksek büyüme oranlarına ulaştıracak, bir iktisat programı devreye almamız kuraldı.
-senelerdır dış finansmanı bilinmeyen ve açık bir tehdit ögesi olarak kullanarak ülkemize taraf vermeye alışmış çevreler, sıcak paraya dayalı sistemden nemalanan yatırımcılar, rekabetten uzak ve verimsiz anlayışla faaliyetlerini yürütmeye alışmış kimi iş etrafları, bürokrasideki oligarşik yapılar bizim devrimizde olduğu üzere bu değişime direnmeye devam edecek ve girişecekleri finansal operasyonlar ve oluşturacakları algı kampanyalarıyla dönüşüme mahzur olmaya çalışacaklardır…
Berat Albayrak attıkları her adımda nelerle karşılaştıklarını detaylı yazıyor.
–Londra merkezli memleketler arası finansal kuruluşlar güya bir merkezden talimat almışçasına Türk lirasına karşı büyük akın başlattı.
-Türkiye’nin döviz kıtlığı yaşayacağı ve bir ödemeler istikrarı krizine gireceği söylentisi ısrarla gündeme taşındı…
-bir hayli ekonomist “IMF’ye gitmekten diğer deva yok” dedi. “Devlet bankalardaki döviz mevduatlarına el koyacak” palavrasını dolanıma soktular. “Dış finansman olmadan büyüyemeyiz, cari açık vermeden üretemeyiz” diye ortaya koyduğumuz mefkureleri küçümsediler…
Toparlarsam:
Berat Albayrak’ın yazdıklarını öbür açılardan irdelemeyi sürdüreceğim. Ekonomi-politik global dayatmalara karşı bu tartışmaları yapmaya mecburuz. Zira:
Seçmenin aradığı; güçlendirilmiş falan-filan sistemle nasıl yönetileceği değil, borçsuz nasıl yaşayacağıdır.
Bunun yolu ise kapitülasyonlara karşı büyük uğraş vermiş Atatürk‘ün tam bağımsızlık şiarından geçer.
Soner Yalçın
ALINTIDIR