Bu insanların pahasını âlâ bilin
Geçenlerde bir daha enteresanlıklar rekoru açık orta elinde olan hoş ülkemin güzide bir köşesinden düştü o haber bültenlere. Zonguldak’ın Gökçebey ilçesinde bulunan bir seramik fabrikasının hayvanat bahçesinden kaybolan geyik, uzun araştırmalar kararı bulunuyor. Lakin nasıl bulunuyor, hayvancağızı kaçıran iki arkadaş yedikten daha sonra.
Bundan yıllar evvel İngiltere’de misal bir olay yaşanmış, kraliçenin kuğusunu kaçıran şahıs Türk çıkmıştı. Yarısını yiyip, yarısını da buzdolabına kaldırdığı kuğuyu yakalayan güvenlik güçlerine şahsın, “ niye yaptın?” sorusuna karşılığı da çok enteresandı: “ Tadını merak ettim.”
Kuğunun etinin tadını ya da geyiğin etinin lezzetini merak edeceğimize izafiyet teorisini, çarlık Rusya’da halkı Ekim ihtilaline götüren süreci, ne bileyim Cern deneyinin gayesini, kararınu merak etseydik emin olun yeni imajlar almaya başladıkları Mars’tan biz artık canlı yayınla dünyaya baş tutuyor olurduk.
Gelin size bu hafta bir küme İdealist “Milli Parklar çalışanlarından” bahsedeyim. Ülkenin dört bir yanında canla başla çalışıp jenerasyonu tükenmekte olan hayvan ya da ağaçlar için gecesine gündüzüne katan bu adanmış yüreklere sizin isminize bu yazıyla ben teşekkür edeyim.
Tarım ve orman bakanlığı bünyesinde çalışan bu arkadaşlar muhafaza altına alınmış ormanlarda ellerinden geleni ardlarına koymadan çalışıyor lakin bununla da yetinmiyorlar. Orman Mühendislerinden heyeti takımları ve öteki işçileriyle daima sahadalar. Kulaktan dolma, dededen işitme değil sıradan bilimsel bilgilerle, yaptıkları tahlillerle ormanı koruyup, bitki ve hayvan çeşitlerini arttırmak için uğraşıyorlar.
Sabah sekiz akşam beş mesaisi de değil dedi konuştuğum bakılırsavli, her daim tetikteyiz, her vakit misyon başındayız diyor. Bizim tüketmekte hiç bir sakınca görmediğimiz bedeller var ya, onlarda siz tüketseniz de biz yenilemek ve korumak için sizinle savaş halinde çalışıyoruz diyor. Ne pekala en büyük probleminiz, sizin çalışma azminizi kıran nedir? Dediğimde, bir daha bizi işaret ediyor: İnsanlar…
Bu kimi birtakım avcı ismini almış bir katil, o katil ki korunması gereken hayvanları katlediyor. kimi birtakımda piknikçi kılığında geldiği ormanda, söndürmediği mangal yüzünden binlerce ağacı yakıp bütün emeğimizi mahveden cani oluyor diyor. Uzun konuşup canınızı sıkmak istemem, anlattıklarından size özetlemek gerekirse aktarayım; bugün bu adanmış yürekler yardımıyla Amasya- Taşova’nın dağ köylerinde ceylanlar gezmeye başlamışken, Artvin’in orman köylerinde Kafkas arısı ıslah çalışmasına müteakip; “Bir bölgenin yazgısı bu arı yardımıyla değişti, ıslah çalışmamızla artık buranın yerli halkı arıcılıkla geçiniyor” deniliyor.
Bekçisinden, mühendisine, sürücüsünden, işçisine hepsine binlerce defa evvel kendi adıma daha sonra siz hassas vatandaşlar ismine hepsine epeyce teşekkür ettim. Dağları, ormanları mesken tutan o hoş insanlardan da size hayli selam getirdim.
Bu haftada bana ayrılan mühletin sonuna geldiğimi sayfada kalan kısmı görür görmez fark ettim. Madem o denli, gitmeden yaşanmış bir Anadolu kıssasıyla huzurlarınızdan çekileyim haftaya kadar siz bedelli okurlardan.
Kırk iki yıllık birikimini ucuca getirmiş, bir de akrabalarından topladığı ufak tefek borcu üst üste koyunca karar vermişti Aslan Ağa, yıllar evvel aldığı epey ucuz yere, kendi hayalindeki üzere mesken yapmaya. Hayalindeki konutu çizdiği kâğıt kırk yıllık, çizdiği yerin tarihi de denk geliyor okul sıralarına.
Karısı, kızanı, kendi gün geldi harç kardılar, gün geldi tuğla taşıyıp meskene katkıda bulundular. Ne kadar az masraf ederse onun için o kadar yeterliydi, masrafı artarsa hısım, akraba tekrar borç vermeyebilirdi.
Birkaç ay olmadan bitince Aslan Ağa’nın meskeni, on bahçe duvarını da ördürüp içine yerleşti. Keyif çayı içecekleri birinci akşam bayanı sofrayı yeni konutun, geniş balkonuna serdi. Aslan ağa karnını doyurup çayını yudumlayınca fark etti, bahçenin ortasında duran, tahminen yaşı Aslan Ağa’dan da büyük olan çam ağacı kesilmeliydi. niye kesilmeliydi ağaç? Zira Aslan Ağa’nın görünümünü engellemekteydi.
Kırk iki yıllık birikiminden çoksını taşıyan o ağacı Aslan Ağa o gün kör bir baltayla kesti. Komşulardan bir kaçı “Etme Aslan Ağa, yaş kesen baş keser” dese de o dinlemedi. Baktılar bu adam lafdan anlamıyor birkaç komşu çabucak Aslan Ağa’yı polise şikâyet etti. Gelen polisler yaka paça götürdükleri Aslan ağayı tabirini alır almaz nöbetçi hâkimin karşısına dikti. Anlat dedi hâkim beyefendi, anlat Aslan Efendi.
Devletin sakin, güzel, gencecik yüzü, Aslan Ağa saçmaladıkça dinledi, dinledikçe Aslan Ağa saçmaladı, bir daha ses etmedi. Çok değil birkaç saat ortasında Aslan Ağa cezaevinden içeri girdi. Birkaç ay daha sonrada birebir hâkimin karşısında ayakta beklemekteydi. Hâkim beyefendi yüzünde hüzünden eser olmayan bir söz takınıp:
-Yaşına başına hürmet duyacağımı cezanı indireceğimi düşünme Beyefendi Amca. Sana en üst limitten ceza veriyorum ki, insan öldürmeyle eş paha olan ağaç kesmenin cezasının ne olduğunu duyan duymayan herkes bilsin dedi. Cezayı okudu, Aslan Amca gerildi, hiddetlendi daha sonra aklı sıra sululuk yapacak ya;
-Ben buna bu kadar ceza verdiğinizi bilsem kayınçomu da öldürür, girer paşa paşa yatardım.
Hâkim kalktığı sandalyeye tekrar oturup katibe sonucu düzelttirip iki sene daha ekleyince Aslan Ağa olduğu yere düşüverdi. Revirde öteki bir mahkûmun bağırmalarına uyanan Aslan Ağa mahkûmun öldüreceğim, asacağım kelamlarını yeterlice dinleyip yanına yaklaşarak:
-Kardeşim kimi öldürüyorsun, kimi asıyorsun bilmiyorum lakin sakın kayınçonla ilgili makus kelam söyleme. Hâkim zannımca kayınçosunu kardeşinden çok seviyor, kayınçosuna laf atana iki sene fazladan veriyor diyerek mahkûmun sırtını sıvazlayarak tembihledi.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve hürmetlerimle hoşçakalın
Erdem Düzyatanlar
ALINTIDIR
Geçenlerde bir daha enteresanlıklar rekoru açık orta elinde olan hoş ülkemin güzide bir köşesinden düştü o haber bültenlere. Zonguldak’ın Gökçebey ilçesinde bulunan bir seramik fabrikasının hayvanat bahçesinden kaybolan geyik, uzun araştırmalar kararı bulunuyor. Lakin nasıl bulunuyor, hayvancağızı kaçıran iki arkadaş yedikten daha sonra.
Bundan yıllar evvel İngiltere’de misal bir olay yaşanmış, kraliçenin kuğusunu kaçıran şahıs Türk çıkmıştı. Yarısını yiyip, yarısını da buzdolabına kaldırdığı kuğuyu yakalayan güvenlik güçlerine şahsın, “ niye yaptın?” sorusuna karşılığı da çok enteresandı: “ Tadını merak ettim.”
Kuğunun etinin tadını ya da geyiğin etinin lezzetini merak edeceğimize izafiyet teorisini, çarlık Rusya’da halkı Ekim ihtilaline götüren süreci, ne bileyim Cern deneyinin gayesini, kararınu merak etseydik emin olun yeni imajlar almaya başladıkları Mars’tan biz artık canlı yayınla dünyaya baş tutuyor olurduk.
Gelin size bu hafta bir küme İdealist “Milli Parklar çalışanlarından” bahsedeyim. Ülkenin dört bir yanında canla başla çalışıp jenerasyonu tükenmekte olan hayvan ya da ağaçlar için gecesine gündüzüne katan bu adanmış yüreklere sizin isminize bu yazıyla ben teşekkür edeyim.
Tarım ve orman bakanlığı bünyesinde çalışan bu arkadaşlar muhafaza altına alınmış ormanlarda ellerinden geleni ardlarına koymadan çalışıyor lakin bununla da yetinmiyorlar. Orman Mühendislerinden heyeti takımları ve öteki işçileriyle daima sahadalar. Kulaktan dolma, dededen işitme değil sıradan bilimsel bilgilerle, yaptıkları tahlillerle ormanı koruyup, bitki ve hayvan çeşitlerini arttırmak için uğraşıyorlar.
Sabah sekiz akşam beş mesaisi de değil dedi konuştuğum bakılırsavli, her daim tetikteyiz, her vakit misyon başındayız diyor. Bizim tüketmekte hiç bir sakınca görmediğimiz bedeller var ya, onlarda siz tüketseniz de biz yenilemek ve korumak için sizinle savaş halinde çalışıyoruz diyor. Ne pekala en büyük probleminiz, sizin çalışma azminizi kıran nedir? Dediğimde, bir daha bizi işaret ediyor: İnsanlar…
Bu kimi birtakım avcı ismini almış bir katil, o katil ki korunması gereken hayvanları katlediyor. kimi birtakımda piknikçi kılığında geldiği ormanda, söndürmediği mangal yüzünden binlerce ağacı yakıp bütün emeğimizi mahveden cani oluyor diyor. Uzun konuşup canınızı sıkmak istemem, anlattıklarından size özetlemek gerekirse aktarayım; bugün bu adanmış yürekler yardımıyla Amasya- Taşova’nın dağ köylerinde ceylanlar gezmeye başlamışken, Artvin’in orman köylerinde Kafkas arısı ıslah çalışmasına müteakip; “Bir bölgenin yazgısı bu arı yardımıyla değişti, ıslah çalışmamızla artık buranın yerli halkı arıcılıkla geçiniyor” deniliyor.
Bekçisinden, mühendisine, sürücüsünden, işçisine hepsine binlerce defa evvel kendi adıma daha sonra siz hassas vatandaşlar ismine hepsine epeyce teşekkür ettim. Dağları, ormanları mesken tutan o hoş insanlardan da size hayli selam getirdim.
Bu haftada bana ayrılan mühletin sonuna geldiğimi sayfada kalan kısmı görür görmez fark ettim. Madem o denli, gitmeden yaşanmış bir Anadolu kıssasıyla huzurlarınızdan çekileyim haftaya kadar siz bedelli okurlardan.
Kırk iki yıllık birikimini ucuca getirmiş, bir de akrabalarından topladığı ufak tefek borcu üst üste koyunca karar vermişti Aslan Ağa, yıllar evvel aldığı epey ucuz yere, kendi hayalindeki üzere mesken yapmaya. Hayalindeki konutu çizdiği kâğıt kırk yıllık, çizdiği yerin tarihi de denk geliyor okul sıralarına.
Karısı, kızanı, kendi gün geldi harç kardılar, gün geldi tuğla taşıyıp meskene katkıda bulundular. Ne kadar az masraf ederse onun için o kadar yeterliydi, masrafı artarsa hısım, akraba tekrar borç vermeyebilirdi.
Birkaç ay olmadan bitince Aslan Ağa’nın meskeni, on bahçe duvarını da ördürüp içine yerleşti. Keyif çayı içecekleri birinci akşam bayanı sofrayı yeni konutun, geniş balkonuna serdi. Aslan ağa karnını doyurup çayını yudumlayınca fark etti, bahçenin ortasında duran, tahminen yaşı Aslan Ağa’dan da büyük olan çam ağacı kesilmeliydi. niye kesilmeliydi ağaç? Zira Aslan Ağa’nın görünümünü engellemekteydi.
Kırk iki yıllık birikiminden çoksını taşıyan o ağacı Aslan Ağa o gün kör bir baltayla kesti. Komşulardan bir kaçı “Etme Aslan Ağa, yaş kesen baş keser” dese de o dinlemedi. Baktılar bu adam lafdan anlamıyor birkaç komşu çabucak Aslan Ağa’yı polise şikâyet etti. Gelen polisler yaka paça götürdükleri Aslan ağayı tabirini alır almaz nöbetçi hâkimin karşısına dikti. Anlat dedi hâkim beyefendi, anlat Aslan Efendi.
Devletin sakin, güzel, gencecik yüzü, Aslan Ağa saçmaladıkça dinledi, dinledikçe Aslan Ağa saçmaladı, bir daha ses etmedi. Çok değil birkaç saat ortasında Aslan Ağa cezaevinden içeri girdi. Birkaç ay daha sonrada birebir hâkimin karşısında ayakta beklemekteydi. Hâkim beyefendi yüzünde hüzünden eser olmayan bir söz takınıp:
-Yaşına başına hürmet duyacağımı cezanı indireceğimi düşünme Beyefendi Amca. Sana en üst limitten ceza veriyorum ki, insan öldürmeyle eş paha olan ağaç kesmenin cezasının ne olduğunu duyan duymayan herkes bilsin dedi. Cezayı okudu, Aslan Amca gerildi, hiddetlendi daha sonra aklı sıra sululuk yapacak ya;
-Ben buna bu kadar ceza verdiğinizi bilsem kayınçomu da öldürür, girer paşa paşa yatardım.
Hâkim kalktığı sandalyeye tekrar oturup katibe sonucu düzelttirip iki sene daha ekleyince Aslan Ağa olduğu yere düşüverdi. Revirde öteki bir mahkûmun bağırmalarına uyanan Aslan Ağa mahkûmun öldüreceğim, asacağım kelamlarını yeterlice dinleyip yanına yaklaşarak:
-Kardeşim kimi öldürüyorsun, kimi asıyorsun bilmiyorum lakin sakın kayınçonla ilgili makus kelam söyleme. Hâkim zannımca kayınçosunu kardeşinden çok seviyor, kayınçosuna laf atana iki sene fazladan veriyor diyerek mahkûmun sırtını sıvazlayarak tembihledi.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve hürmetlerimle hoşçakalın
Erdem Düzyatanlar
ALINTIDIR