Acil mesaj, Kremlin’in muhaliflere yönelik baskısına karışan insanlara yardım eden bir Rus insan hakları grubundan geldi.
OVD-Info adlı grubun sözcüsü geçen Perşembe günü bana ve diğer Haberler meslektaşlarına “Arkadaşlar, üzgünüm!” “Wall Street Journal’ın yöneticileriyle bağlantısı olan var mı?”
Rusya’nın, Journal’ın Moskova muhabiri ve arkadaşım Evan Gershkovich’in, Journal, basın yetkilileri ve ABD hükümetinin kesin olarak yalanladığı casusluk suçlamasıyla tutuklandığını duyurmasının üzerinden yarım saatten az bir süre geçti.
Bu, basın özgürlüğüne son yılların en küstah saldırılarından biridir. O, Sovyet Yahudi göçmenlerin Amerika doğumlu oğlu, eski bir Haberler yazarı ve şimdi esasen Rus devletinin rehinesi.
Tutuklanması, Başkan Vladimir V Putin’in Rusya’sının, Rusya Dışişleri Bakanlığı tarafından resmi olarak akredite edilmiş bir gazeteci bile, kimsenin güvende olmadığı bir polis devletine ne kadar hızlı ve uzak bir şekilde dönüştüğünü netleştiren bir andı.
Ancak bu son korkunç günlerde, başka bir şeye de tanık oldum: Evan için ülkelerinin hikayesini anlatmak ve onu daha iyi bir yer yapmak için mücadele eden Rusların dayanışma patlaması, çoğu zaman büyük bedeller karşılığında.
Son olay, Rusya’nın önde gelen bağımsız gazetecilerinin “meslektaşımız Evan Gershkovich”in derhal serbest bırakılmasını isteyen bir açık mektup yayınladığı Salı günü meydana geldi. Günün ilerleyen saatlerinde The Journal, Evans’ın avukatlarının sonunda onu hapishanede ziyaret edebildiğini söyledi. “Evan’ın sağlığı iyi ve dünyanın dört bir yanından gelen destek için minnettar olduğunu” bildirdiler.
Evans’ın hem Putin’in gücünün köklerini hem de ülkelerinin otoriter momentumuna meydan okuyan insanları kronikleştirerek Rusya’nın karmaşık tarihini dünyaya anlatma kararlılığının bir doğrulamasını görüyoruz, anlıyorum. Moskova’da birlikte geçirdiğimiz dört yıl boyunca (Mart 2022’de ayrıldım) Evan’la bağ kurmuş olmak, derinden dokunaklı bulduğum bir şeydi.
2019’da New York’tan geldikten sonra ilk işinde Moscow Times için çalışırken, “Tutuklu Rus Göstericilere Yardım Etmek İçin Çalışan İnsanlarla Tanışın” başlıklı bir hikaye yazdı. Evan tutuklandıktan hemen sonra benimle temasa geçen grup OVD-Info hakkındaydı; Koordinatörü Evan, 2019’da “ofiste günün her saati personel varken son birkaç hafta boyunca gece yaklaşık üç saat uyudu” diye yazmıştı.
Geçen Ocak ayında, savaşta öldürülen Ukraynalılar için yas tutan Ruslarla ilgili bir makalede tekrar OVD-Info’ya hitap etti. “Grup tarafından yönetilen bir blogda, neredeyse her gün ‘Savaşa Hayır’ veya ‘Dünyaya Barış’ yazan bir pankart tuttuğu için tutuklanan bir Rus’un resminin yer aldığı yeni bir gönderi yayınlandığını belirtti.”
Şimdi, Evan’ın içinde bulunduğu kötü duruma ses verenler ve Batılı gazetecilerin Rusya’da ifade özgürlüğüne yönelik baskılara ışık tutmak için bunca yıl çalıştıktan sonra denklemi tersine çevirenler, şimdi OVD-Info ve diğer Rus hak grupları ile bağımsız Rus gazeteciler. .
Bu Ocak makalesi, Evans’ın savaş halindeki Rusya hakkında – işgalin destekçileri ve karşıtları hakkında, Moskova’daki yaşam hakkında, Bay Putin hakkında etkileyici hikaye derlemesinde yer alıyor. Rus halkıyla kurduğu birçok bağlantıyla bağlanan Rusya.
Bunlardan biri, savaş başladıktan sonra ülkeyi terk etmek zorunda kalan bağımsız Rus televizyon kanalı TV Rain’de çalışırken Evan ile tanışan, şu anda Letonya’nın Riga kentinde yaşayan sürgündeki Rus gazeteci 25 yaşındaki Ksenia Mironova. Onu şahsen tanımıyorum ama hafta sonu ona Evan’ı hapse bir mektup göndermeme yardım etmesini istemek için mesaj attım.
Bayan Mironova’nın nişanlısı, gazeteci Ivan Safronov, vatana ihanet şüphesiyle 2020 yılında tutuklandı; Lefortovo’da, Evan’ın şu anda tutulduğu acımasızca tecrit edici Moskova hapishanesinde tutuluyor; ve bugün olduğu yerde 22 yıl hapis cezasına çarptırıldı. 32 yaşındaki Bay Safronov’un tutuklanması, geniş çapta ülkenin askeri-sanayi kompleksi hakkındaki bilgilerine misilleme olarak görüldü.
Evans’ın tutuklandığı haberini gördükten sonra -ilk olarak tutulduğu Ural şehri Yekaterinburg’dan bağımsız gazeteciler tarafından ortaya çıktı- Bayan Mironova, podcast’inin Rus siyasi mahkumlara adanan ailelere adanmış özel bir bölümünü kaydetmek için bir stüdyoya koştu.
“Bu video – tamamen aynı yerde,” diyor, Evan’ın Lefortovo adliyesine götürülürken videolarını gördüğüne “geriye dönüşlerini” anlatıyor. “Onu bindirdikleri araba – Anladığım kadarıyla o araba, Safronov’u bindirdikleri arabaya benziyor.”
O günün ilerleyen saatlerinde, ilk bakım setine dahil edilecek 23 maddelik bir temel ihtiyaç listesi (“Kulak Tıkaçları!!!”) ile birlikte bir Google Dokümanı: Evan Mektupları ve Kitapları Nasıl Gönderilir üzerinde çalışıyordu.
Daha sonra telefonda bana “Yardım etmek için bunu şimdi yapabileceğimi biliyorum,” dedi.
Kulak tıkaçlarının, gardiyanların, diğer gardiyanları yaklaşmaları konusunda uyarmak için mahkumlara eşlik ederken Lefortovo koridorlarında sık sık çıkardıkları yüksek sesli tıklamaları bastırmak için gerekli olduğunu açıkladı. Bu şekilde gardiyanlar, mahkûmların etkileşime girme fırsatı bulamamasını sağlayabildi.
Evan’a yardım etmek için devreye giren Rusların bu modeli defalarca tekrarlandı. Rusya’nın ceza adaleti sistemine odaklanan bağımsız bir medya kuruluşu olan MediaZona, web sitesinde canlı bir blog aracılığıyla Evan’ın tutuklanmasıyla ilgili en son güncellemeleri sağladı. Bir MediaZona muhabiri adliyeye girdi ve Evan’ın elleri önünde bağlı ve bir memurun eli arkasından bir merdiven boşluğundan geçirilirken filme aldı.
Şu anda Kremlin propagandasına alternatif arayan Rusların ana mecrası olan YouTube’da, kendileri de Putin’in basın özgürlüğünü bastırmasından zarar gören Rus gazeteciler, Evan’ın tutuklanması karşısında duydukları şoku dile getirdiler.
Berlin’de sürgünde olan bir radyo muhabiri olan Maksim Kurnikov, “Bu, Rusya’nın imajını daha da fazla bulandıracak” dedi. “Şu anda, elbette, sahada olup bitenler hakkında ana bilgi kaynağı yabancı gazeteciler.”
Evans’ın tutuklanmasına kadar, Kremlin’in Rusya’daki bağımsız gazetecilikten geriye kalanlara yönelik savaş zamanı baskısı, Rusça yayınlara odaklanıyordu. Kremlin’in “özel askeri operasyon” kavramını suç saymak yerine savaşı “savaş” olarak adlandıranlar bile Sansür Yasası uyarınca yargılanan Rus muhabirlerdi.
Sibiryalı gazeteci Maria Ponomarenko, Ukrayna’nın Mariupol kentindeki bir tiyatroya düzenlenen Rus hava saldırısı hakkında yazdığı davada, Rus ordusu hakkında “bilerek yanlış bilgileri alenen yaymak” suçundan Şubat ayında altı yıl hapis cezasına çarptırıldı.
Ancak Batılı muhabirler yasadan etkilenmedi ve Rusya Dışişleri Bakanlığı akreditasyonlarını yenilemeye devam etti.
Sonuç olarak, bazı Batılı haber kaynakları, işgali takip eden haftalarda Rusya’daki faaliyetlerini durdurduktan sonra, Rus gazeteciler uzak dursa bile ülkede haber yapma riskini kabul edebileceklerine karar verdiler. Evan, Haber’tan Valerie Hopkins gibi Rusya’dan hikayeler göndermeye devam etti. Rusya’daki saha koşullarıyla ilgili hikayeleri, yurtdışındaki Rus gazeteciler tarafından geniş çapta tercüme edildi ve alıntılandı.
Bay Kurnikov, YouTube’da “Batılı gazetecileri Rus yetkililer için bu kadar tehlikeli yapan nedir?” diye sordu. “Bu, göz ardı edilemeyecek dünyaca ünlü bir medya.”
Evan, Rusya’da dava açmanın risklerini biliyordu ve eminim o da bazen benim gibi asılsız suçlamalarla tutuklanmanın nasıl bir şey olduğunu hayal ediyordu.
Ancak Evan, Rusya’da faaliyet gösterme yeteneğini önemli bir gazetecilik görevi olarak gördü; Geçen yıl onu her gördüğümde bunu hissettim – en son Ocak başında Berlin’i ziyaret ettiğinde.
Evan ve bazı arkadaşları yolun aşağısındaki bir Rus süpermarkette durdular, bir kutu Rus Yeni Yılı somon balığı yumurtası aldılar ve daireme getirdiler. Kariyerimin ilk dokuz yılını geçirdiğim dergi hakkında da konuştuk.
Hafta sonu, Evan’a bir mektup göndermek için Rus hapishanelerindeki mahkumlarla iletişim kurmak için kullanılan bir web sitesine gittim. Online formu doldurdum ancak telefon numaramı doğrulamak için SMS hizmeti çalışmadı. Kaybolarak, Bayan Mironova’ya mesaj attım.
Bana numarasını göndererek, “Benimkini deneyeceğim,” diye yazdı.
İşe yaradı.
OVD-Info adlı grubun sözcüsü geçen Perşembe günü bana ve diğer Haberler meslektaşlarına “Arkadaşlar, üzgünüm!” “Wall Street Journal’ın yöneticileriyle bağlantısı olan var mı?”
Rusya’nın, Journal’ın Moskova muhabiri ve arkadaşım Evan Gershkovich’in, Journal, basın yetkilileri ve ABD hükümetinin kesin olarak yalanladığı casusluk suçlamasıyla tutuklandığını duyurmasının üzerinden yarım saatten az bir süre geçti.
Bu, basın özgürlüğüne son yılların en küstah saldırılarından biridir. O, Sovyet Yahudi göçmenlerin Amerika doğumlu oğlu, eski bir Haberler yazarı ve şimdi esasen Rus devletinin rehinesi.
Tutuklanması, Başkan Vladimir V Putin’in Rusya’sının, Rusya Dışişleri Bakanlığı tarafından resmi olarak akredite edilmiş bir gazeteci bile, kimsenin güvende olmadığı bir polis devletine ne kadar hızlı ve uzak bir şekilde dönüştüğünü netleştiren bir andı.
Ancak bu son korkunç günlerde, başka bir şeye de tanık oldum: Evan için ülkelerinin hikayesini anlatmak ve onu daha iyi bir yer yapmak için mücadele eden Rusların dayanışma patlaması, çoğu zaman büyük bedeller karşılığında.
Son olay, Rusya’nın önde gelen bağımsız gazetecilerinin “meslektaşımız Evan Gershkovich”in derhal serbest bırakılmasını isteyen bir açık mektup yayınladığı Salı günü meydana geldi. Günün ilerleyen saatlerinde The Journal, Evans’ın avukatlarının sonunda onu hapishanede ziyaret edebildiğini söyledi. “Evan’ın sağlığı iyi ve dünyanın dört bir yanından gelen destek için minnettar olduğunu” bildirdiler.
Evans’ın hem Putin’in gücünün köklerini hem de ülkelerinin otoriter momentumuna meydan okuyan insanları kronikleştirerek Rusya’nın karmaşık tarihini dünyaya anlatma kararlılığının bir doğrulamasını görüyoruz, anlıyorum. Moskova’da birlikte geçirdiğimiz dört yıl boyunca (Mart 2022’de ayrıldım) Evan’la bağ kurmuş olmak, derinden dokunaklı bulduğum bir şeydi.
2019’da New York’tan geldikten sonra ilk işinde Moscow Times için çalışırken, “Tutuklu Rus Göstericilere Yardım Etmek İçin Çalışan İnsanlarla Tanışın” başlıklı bir hikaye yazdı. Evan tutuklandıktan hemen sonra benimle temasa geçen grup OVD-Info hakkındaydı; Koordinatörü Evan, 2019’da “ofiste günün her saati personel varken son birkaç hafta boyunca gece yaklaşık üç saat uyudu” diye yazmıştı.
Geçen Ocak ayında, savaşta öldürülen Ukraynalılar için yas tutan Ruslarla ilgili bir makalede tekrar OVD-Info’ya hitap etti. “Grup tarafından yönetilen bir blogda, neredeyse her gün ‘Savaşa Hayır’ veya ‘Dünyaya Barış’ yazan bir pankart tuttuğu için tutuklanan bir Rus’un resminin yer aldığı yeni bir gönderi yayınlandığını belirtti.”
Şimdi, Evan’ın içinde bulunduğu kötü duruma ses verenler ve Batılı gazetecilerin Rusya’da ifade özgürlüğüne yönelik baskılara ışık tutmak için bunca yıl çalıştıktan sonra denklemi tersine çevirenler, şimdi OVD-Info ve diğer Rus hak grupları ile bağımsız Rus gazeteciler. .
Bu Ocak makalesi, Evans’ın savaş halindeki Rusya hakkında – işgalin destekçileri ve karşıtları hakkında, Moskova’daki yaşam hakkında, Bay Putin hakkında etkileyici hikaye derlemesinde yer alıyor. Rus halkıyla kurduğu birçok bağlantıyla bağlanan Rusya.
Bunlardan biri, savaş başladıktan sonra ülkeyi terk etmek zorunda kalan bağımsız Rus televizyon kanalı TV Rain’de çalışırken Evan ile tanışan, şu anda Letonya’nın Riga kentinde yaşayan sürgündeki Rus gazeteci 25 yaşındaki Ksenia Mironova. Onu şahsen tanımıyorum ama hafta sonu ona Evan’ı hapse bir mektup göndermeme yardım etmesini istemek için mesaj attım.
Bayan Mironova’nın nişanlısı, gazeteci Ivan Safronov, vatana ihanet şüphesiyle 2020 yılında tutuklandı; Lefortovo’da, Evan’ın şu anda tutulduğu acımasızca tecrit edici Moskova hapishanesinde tutuluyor; ve bugün olduğu yerde 22 yıl hapis cezasına çarptırıldı. 32 yaşındaki Bay Safronov’un tutuklanması, geniş çapta ülkenin askeri-sanayi kompleksi hakkındaki bilgilerine misilleme olarak görüldü.
Evans’ın tutuklandığı haberini gördükten sonra -ilk olarak tutulduğu Ural şehri Yekaterinburg’dan bağımsız gazeteciler tarafından ortaya çıktı- Bayan Mironova, podcast’inin Rus siyasi mahkumlara adanan ailelere adanmış özel bir bölümünü kaydetmek için bir stüdyoya koştu.
“Bu video – tamamen aynı yerde,” diyor, Evan’ın Lefortovo adliyesine götürülürken videolarını gördüğüne “geriye dönüşlerini” anlatıyor. “Onu bindirdikleri araba – Anladığım kadarıyla o araba, Safronov’u bindirdikleri arabaya benziyor.”
O günün ilerleyen saatlerinde, ilk bakım setine dahil edilecek 23 maddelik bir temel ihtiyaç listesi (“Kulak Tıkaçları!!!”) ile birlikte bir Google Dokümanı: Evan Mektupları ve Kitapları Nasıl Gönderilir üzerinde çalışıyordu.
Daha sonra telefonda bana “Yardım etmek için bunu şimdi yapabileceğimi biliyorum,” dedi.
Kulak tıkaçlarının, gardiyanların, diğer gardiyanları yaklaşmaları konusunda uyarmak için mahkumlara eşlik ederken Lefortovo koridorlarında sık sık çıkardıkları yüksek sesli tıklamaları bastırmak için gerekli olduğunu açıkladı. Bu şekilde gardiyanlar, mahkûmların etkileşime girme fırsatı bulamamasını sağlayabildi.
Evan’a yardım etmek için devreye giren Rusların bu modeli defalarca tekrarlandı. Rusya’nın ceza adaleti sistemine odaklanan bağımsız bir medya kuruluşu olan MediaZona, web sitesinde canlı bir blog aracılığıyla Evan’ın tutuklanmasıyla ilgili en son güncellemeleri sağladı. Bir MediaZona muhabiri adliyeye girdi ve Evan’ın elleri önünde bağlı ve bir memurun eli arkasından bir merdiven boşluğundan geçirilirken filme aldı.
Şu anda Kremlin propagandasına alternatif arayan Rusların ana mecrası olan YouTube’da, kendileri de Putin’in basın özgürlüğünü bastırmasından zarar gören Rus gazeteciler, Evan’ın tutuklanması karşısında duydukları şoku dile getirdiler.
Berlin’de sürgünde olan bir radyo muhabiri olan Maksim Kurnikov, “Bu, Rusya’nın imajını daha da fazla bulandıracak” dedi. “Şu anda, elbette, sahada olup bitenler hakkında ana bilgi kaynağı yabancı gazeteciler.”
Evans’ın tutuklanmasına kadar, Kremlin’in Rusya’daki bağımsız gazetecilikten geriye kalanlara yönelik savaş zamanı baskısı, Rusça yayınlara odaklanıyordu. Kremlin’in “özel askeri operasyon” kavramını suç saymak yerine savaşı “savaş” olarak adlandıranlar bile Sansür Yasası uyarınca yargılanan Rus muhabirlerdi.
Sibiryalı gazeteci Maria Ponomarenko, Ukrayna’nın Mariupol kentindeki bir tiyatroya düzenlenen Rus hava saldırısı hakkında yazdığı davada, Rus ordusu hakkında “bilerek yanlış bilgileri alenen yaymak” suçundan Şubat ayında altı yıl hapis cezasına çarptırıldı.
Ancak Batılı muhabirler yasadan etkilenmedi ve Rusya Dışişleri Bakanlığı akreditasyonlarını yenilemeye devam etti.
Sonuç olarak, bazı Batılı haber kaynakları, işgali takip eden haftalarda Rusya’daki faaliyetlerini durdurduktan sonra, Rus gazeteciler uzak dursa bile ülkede haber yapma riskini kabul edebileceklerine karar verdiler. Evan, Haber’tan Valerie Hopkins gibi Rusya’dan hikayeler göndermeye devam etti. Rusya’daki saha koşullarıyla ilgili hikayeleri, yurtdışındaki Rus gazeteciler tarafından geniş çapta tercüme edildi ve alıntılandı.
Bay Kurnikov, YouTube’da “Batılı gazetecileri Rus yetkililer için bu kadar tehlikeli yapan nedir?” diye sordu. “Bu, göz ardı edilemeyecek dünyaca ünlü bir medya.”
Evan, Rusya’da dava açmanın risklerini biliyordu ve eminim o da bazen benim gibi asılsız suçlamalarla tutuklanmanın nasıl bir şey olduğunu hayal ediyordu.
Ancak Evan, Rusya’da faaliyet gösterme yeteneğini önemli bir gazetecilik görevi olarak gördü; Geçen yıl onu her gördüğümde bunu hissettim – en son Ocak başında Berlin’i ziyaret ettiğinde.
Evan ve bazı arkadaşları yolun aşağısındaki bir Rus süpermarkette durdular, bir kutu Rus Yeni Yılı somon balığı yumurtası aldılar ve daireme getirdiler. Kariyerimin ilk dokuz yılını geçirdiğim dergi hakkında da konuştuk.
Hafta sonu, Evan’a bir mektup göndermek için Rus hapishanelerindeki mahkumlarla iletişim kurmak için kullanılan bir web sitesine gittim. Online formu doldurdum ancak telefon numaramı doğrulamak için SMS hizmeti çalışmadı. Kaybolarak, Bayan Mironova’ya mesaj attım.
Bana numarasını göndererek, “Benimkini deneyeceğim,” diye yazdı.
İşe yaradı.