Aleksandr, 2023 yazında Ukrayna'da ön cepheye gönderilmeden önce Rusya'da yalnızca iki haftalık eğitimi tamamladı. Yaklaşık bir ay sonra ampute edildi.
Sağ bacağınız olmadan yaşamayı öğrenmek iki haftadan çok daha uzun sürer.
Askeri protokole göre sadece adıyla anılan 38 yaşındaki Aleksandr, “Başlangıçta çok acı vardı” dedi. Ancak şunları ekledi: “En sonunda beyniniz kendini yeniliyor ve siz de buna alışıyorsunuz.”
Aleksandr, Moskova banliyösündeki bir sanatoryumda doktor protez bacağını takarken verdiği röportajda konuştu. O, savaşın üçüncü yılından sonra evlerine, devlet kurumlarına, yaptırımlar döneminde gazilerle ilgilenmeye çabalayan bir topluma ve büyük savaşların görünüşte el değmemiş koşuşturmacasının paralel gerçekliklerine dönen yüz binlerce Rus askerinden biri. şehirler ve Cephenin zorlukları.
Gazilerin, eve canlı dönmelerini beklemenin travmasını yaşayan ve şimdi onlarla ilgilenmeyi öğrenmek zorunda olan ailelerine aktardıkları hem görünen hem de görünmeyen ihtiyaçları var.
Savaşta ölen ve yaralananların sayısını hesaplamak için açık kaynaklı istatistikler kullanan bağımsız Rus medyası Mediazona ve Meduza ile BBC'nin hesaplamalarına göre, en az 300.000 ağır yaralı gazi var. Gazeteciler, yetkililerin 2023 yılından bu yana birçok istatistiği gizli olarak sınıflandırdıkları için ciddi şekilde yaralanan kişilerin sayısını tahmin etmeyi zorlaştırdığını söyledi.
Aleksandr, Ukrayna'nın Kharkiv bölgesindeki Kupyansk'in eteklerine konuşlandırıldıktan sonra kendisine, bir gün önce acemi askerlerin mayın döşediği bölgede hendek kazma emri verildiğini söyledi. Bastığı mayının Ukrayna mı yoksa Rus mu olduğunu bilmiyor ama sol bacağı dizden aşağısı kesildi ve kendisine protez takılmadan önce altı ay boyunca hastaneden hastaneye nakledildi.
Rusya'da kaynakçı olarak işe geri döndü ve ampute kişilere protezlerini birkaç saatten fazla takmamaları tavsiye edilmesine rağmen artık uzun süre ayakta durmasını gerektiren 12 saatlik vardiyalara katlanıyor. Yine de hayatta olduğu için şükrediyor ve kendini şanslı görüyor.
Aleksandr'ın ortopedi teknisyeni Yuri A. Pogorelov, eski askerin tedavi edildiği, tıbbi tedavi ve dinlenmeyi birleştiren bir sağlık tesisi olan Rus Sanitarium'da, Almanya'dan ithal malzemeler ve bazılarının kendi geliştirdiği teknolojiyi kullanarak geçen yıl yaklaşık 100 protez uzuv yaptığını söyledi. Protezlerin yalnızca bir kısmı Ukrayna'daki savaş gazileri için tasarlandı.
Sovyet döneminde ülkenin siyasi seçkinleri için inşa edilen sanatoryum, geniş bir yelpazede fiziksel ve psikolojik terapiler sunmaktadır. Rusya'nın son savaşlarından terhis olmuş gaziler ve yakınları, yılda iki hafta dinlenme ve tedavi için gelebilirler. Konukların yaklaşık yüzde 10'u Ukraynalı savaş gazilerinden oluşuyor.
Geçen yılın sonlarında Moskova, Rusların yılda 70.000 proteze ihtiyaç duyacağını tahmin ediyordu; bu ciddi bir artış. Bu rakama sivil kayıplar ve çatışmayla ilgisi olmayan nedenlerle uzuvlarını kaybedenler de dahildir. Ancak bir çalışma bakanı yardımcısı geçen yıl, yaralanan gazilerin yarısından fazlasının ampute olduğunu tahmin etti.
Aleksandr, aldığı ücretsiz tıbbi yardımdan dolayı minnettar olduğunu ancak herhangi bir akıl sağlığı sorunu olmadığını vurguladı.
“Tanrıya şükür akıl sağlığımı kendi yolumda korudum” dedi. “Bütün o patlamalardan ve bombalamalardan kurtuldum ve normalim.”
Ancak psikologlar ve uzmanlar, pek çok gazinin travma sonrası stres bozukluğuyla geri döndüğünü söylüyor.
Gönüllü bir tugayın komutan yardımcısı olan 69 yaşındaki Albay Andrei V. Demurenko, “Buradaki herkes, ister yaralanmış, ister psikolojik olarak yaralanmış olsun, ister kardeşleri, oğulları ve babaları ölmüş aileleri olsun, bir miktar travma sonrası stres bozukluğu yaşıyor” dedi. Bakhmut hakkında aylarca süren savaş sırasında. Mayıs 2023'te kafatası kırıldıktan sonra, ciddi anlamda yoksunluk yaşayan gazilere yönelik psikolojik yardım bulmak için Moskova'ya döndü.
“Maalesef organize, anlaşılır bir psikolojik iyileşme sistemine dayalı, en azından düzenli bir sistemimiz yok” dedi.
Travma sonrası stresle mücadele eden askerlere yardım etmek için Rusya'nın 16 bölgesinde düzinelerce terapisti eğitme projesi üzerinde çalışan Svetlana Artemeva, şu anda gazileri tedavi etmek veya onlara düzenli danışmanlık hizmeti sunmak için eğitim almış yeterli sayıda profesyonelin bulunmadığını söyledi.
“Onlara sıfırdan yaşamayı öğretmelisiniz; Kâr amacı gütmeyen bir grup olan Özel Askeri Operasyon Gazileri Birliği'nde çalışan Bayan Artemeva, “Geceleri uyumadıkları için nasıl uyuyacaklarını yeniden öğrenmek zorundalar” dedi. “Her hışırtıda ürkmenize, ürpermenize, herkesten şüphelenmenize gerek yok.”
Psikolog Elena Khamaganova, Rus sanatoryumunda Ukrayna'da savaşan her askerin varışta psikolojik muayeneye tabi tutulduğunu ve ardından grup ve bireysel danışmanlığa katıldığını söyledi. “Birçoğu yaşam için savaşacak” dedi ve yakın zamanda omurga yaralanması geçirmiş bir gazi olan ve hayatının geri kalanında bir torbaya idrarını yapmak zorunda kalacak olan bir hastadan bahsetti. Adam karısıyla yakınlaşmakta zorluk çekiyordu; Birlikte bir çocukları olmasına rağmen boşanmayı konuşuyorlardı.
Gaziler sanatoryumdan ayrıldıktan sonra başka merkezlere gidebilirler ancak en az bir yıl boyunca sanatoryuma geri dönme hakları yoktur, bu da aynı ruh sağlığı uzmanlarını düzenli olarak göremeyecekleri anlamına gelir.
Bayan Artemeva, “Rehabilitasyon iki, 10, hatta 15 psikoloğa ziyaretle bitemez” dedi. “Bir kişinin rehabilitasyonu ömür boyu sürmelidir çünkü bu deneyim hayatının geri kalanını etkileyecektir.”
Savaşın büyük bir kısmı gazileri terapistlerle konuşmaya ikna etmektir. Çağrı işaretini Tuba olarak veren Batı Kursk bölgesinden bir makineli tüfekçi, iki terapistle kötü deneyimler yaşadığını ve artık onlarla konuşmak istemediğini söyledi.
34 yaşındaki Tuba, röportaj sırasında aşırı terliyordu ve heyecanlı görünüyordu. Annesi ve kız kardeşi onun askere gönüllü gitme kararını onaylamamıştı ve romantik bir ilişkisi de yoktu. Kendisi, tek isteğinin Ukrayna'nın Zaporojye bölgesinde drone çarpması sonucu yaralanan kolunu iyileştirmek ve böylece siperlerdeki yoldaşlarının yanına dönebilmek olduğunu söyledi. Bir asker olarak zorlu yaşamı ile günlük yaşamın çatışmalardan çok az etkilendiği büyük şehirlerin çöküşü olarak gördüğü şey arasındaki zıtlığı beğendiğini söyledi.
Ön tarafı kastederek alaycı bir tavırla, “Orada tek bir Moskovalıya rastlamadım” dedi. “Konser vermekle meşguller; bu kaba ve yersiz.”
Bazı siviller, geri dönen gazilerin (bazıları Ukrayna'da savaşmak üzere serbest bırakılan eski mahkumlar da dahil) iğrenç suçlar işlediği vakaları öne sürerek aynı fikirde değil
Uzun cephe hattından dönen askerler için bir merkez olan batıdaki Rostov kentinden gelen bir trende kadınlar, yakın zamanda sadece kadınlara özel kompartımanlarda uyumak için fazladan para ödemek zorunda kaldıklarını, cinsel yaklaşımda bulunan sarhoş gazilerle yaşadıkları hoş olmayan deneyimlere ve uygunsuz yorumlara değindiler. .
Sanatoryumda, Sovyetlerin Afganistan'ı işgalinde veya Çeçenistan'daki savaşlarda savaşan birçok asker, Rus toplumunun artık gazileri daha önceki çatışmalara göre daha fazla kabul ettiğini söyledi. Afganistan'da erkekler büyük ölçüde gizlice seferber edildi ve tabutlarla geri getirildi; bu, Kremlin'in televizyon programlarında, reklam panolarında ve özel liderlik programlarında yeni gazileri kutlamaya çalışma şekliyle tam bir tezat oluşturuyor.
Uzmanlar, Başkan Vladimir V. Putin'in rehabilitasyon merkezlerini ziyaret ettiğini ve astlarına yaralı askerler için daha fazla seçenek yaratmalarını emrettiğini söylüyor; bu, önceki Rus savaşlarının aksine.
Aleksandr'ın yapay bacağını takan protezci Bay Pogorelov, “Çok sayıda Afgan askerinin evlerine dönüşü, Sovyetler Birliği çöktüğünde gerçekleşti ve en hafif ifadeyle, tüm toplumun onlara ayıracak vakti yoktu” dedi.
“Ekonomi perişan durumda” dedi. “George Bush Sr.'den yiyecek bağışı için cennetten gelen kudret helvası gibi bekleyen bir ülkede ne tür bir rehabilitasyon veya emeklilik olabilir?”
Ancak bazı gaziler gibi o da, Rusya ekonomisinin çalkantılı 1980'ler ve 1990'lara göre çok daha istikrarlı olmasından ve sivillerin “ülke savaşta olsa bile alışverişe gitmesine” olanak tanımasından memnun olduğunu söyledi.
Aleksandr, Afganistan'da yaralanan babası Vyacheslav ile birlikte sanatoryumdaydı. Babası, Kremlin'in anlattıklarını tekrarlayarak, Ukrayna savaşında Washington'un hatası olduğuna inandığını açıklarken Aleksandr, bacağını kaybetmesi nedeniyle Sayın Putin'e karşı herhangi bir kötü niyet beslemediğini açıkça ifade etti. Bunun yerine iki adam, Rusya'yı 25 yıldır yöneten lidere şükranlarını dile getirdi.
Oğlu onaylayarak başını sallarken Vyacheslav, “Tanrıya şükür Putin'imiz var” dedi.
Sağ bacağınız olmadan yaşamayı öğrenmek iki haftadan çok daha uzun sürer.
Askeri protokole göre sadece adıyla anılan 38 yaşındaki Aleksandr, “Başlangıçta çok acı vardı” dedi. Ancak şunları ekledi: “En sonunda beyniniz kendini yeniliyor ve siz de buna alışıyorsunuz.”
Aleksandr, Moskova banliyösündeki bir sanatoryumda doktor protez bacağını takarken verdiği röportajda konuştu. O, savaşın üçüncü yılından sonra evlerine, devlet kurumlarına, yaptırımlar döneminde gazilerle ilgilenmeye çabalayan bir topluma ve büyük savaşların görünüşte el değmemiş koşuşturmacasının paralel gerçekliklerine dönen yüz binlerce Rus askerinden biri. şehirler ve Cephenin zorlukları.
Gazilerin, eve canlı dönmelerini beklemenin travmasını yaşayan ve şimdi onlarla ilgilenmeyi öğrenmek zorunda olan ailelerine aktardıkları hem görünen hem de görünmeyen ihtiyaçları var.
Savaşta ölen ve yaralananların sayısını hesaplamak için açık kaynaklı istatistikler kullanan bağımsız Rus medyası Mediazona ve Meduza ile BBC'nin hesaplamalarına göre, en az 300.000 ağır yaralı gazi var. Gazeteciler, yetkililerin 2023 yılından bu yana birçok istatistiği gizli olarak sınıflandırdıkları için ciddi şekilde yaralanan kişilerin sayısını tahmin etmeyi zorlaştırdığını söyledi.
Aleksandr, Ukrayna'nın Kharkiv bölgesindeki Kupyansk'in eteklerine konuşlandırıldıktan sonra kendisine, bir gün önce acemi askerlerin mayın döşediği bölgede hendek kazma emri verildiğini söyledi. Bastığı mayının Ukrayna mı yoksa Rus mu olduğunu bilmiyor ama sol bacağı dizden aşağısı kesildi ve kendisine protez takılmadan önce altı ay boyunca hastaneden hastaneye nakledildi.
Rusya'da kaynakçı olarak işe geri döndü ve ampute kişilere protezlerini birkaç saatten fazla takmamaları tavsiye edilmesine rağmen artık uzun süre ayakta durmasını gerektiren 12 saatlik vardiyalara katlanıyor. Yine de hayatta olduğu için şükrediyor ve kendini şanslı görüyor.
Aleksandr'ın ortopedi teknisyeni Yuri A. Pogorelov, eski askerin tedavi edildiği, tıbbi tedavi ve dinlenmeyi birleştiren bir sağlık tesisi olan Rus Sanitarium'da, Almanya'dan ithal malzemeler ve bazılarının kendi geliştirdiği teknolojiyi kullanarak geçen yıl yaklaşık 100 protez uzuv yaptığını söyledi. Protezlerin yalnızca bir kısmı Ukrayna'daki savaş gazileri için tasarlandı.
Sovyet döneminde ülkenin siyasi seçkinleri için inşa edilen sanatoryum, geniş bir yelpazede fiziksel ve psikolojik terapiler sunmaktadır. Rusya'nın son savaşlarından terhis olmuş gaziler ve yakınları, yılda iki hafta dinlenme ve tedavi için gelebilirler. Konukların yaklaşık yüzde 10'u Ukraynalı savaş gazilerinden oluşuyor.
Geçen yılın sonlarında Moskova, Rusların yılda 70.000 proteze ihtiyaç duyacağını tahmin ediyordu; bu ciddi bir artış. Bu rakama sivil kayıplar ve çatışmayla ilgisi olmayan nedenlerle uzuvlarını kaybedenler de dahildir. Ancak bir çalışma bakanı yardımcısı geçen yıl, yaralanan gazilerin yarısından fazlasının ampute olduğunu tahmin etti.
Aleksandr, aldığı ücretsiz tıbbi yardımdan dolayı minnettar olduğunu ancak herhangi bir akıl sağlığı sorunu olmadığını vurguladı.
“Tanrıya şükür akıl sağlığımı kendi yolumda korudum” dedi. “Bütün o patlamalardan ve bombalamalardan kurtuldum ve normalim.”
Ancak psikologlar ve uzmanlar, pek çok gazinin travma sonrası stres bozukluğuyla geri döndüğünü söylüyor.
Gönüllü bir tugayın komutan yardımcısı olan 69 yaşındaki Albay Andrei V. Demurenko, “Buradaki herkes, ister yaralanmış, ister psikolojik olarak yaralanmış olsun, ister kardeşleri, oğulları ve babaları ölmüş aileleri olsun, bir miktar travma sonrası stres bozukluğu yaşıyor” dedi. Bakhmut hakkında aylarca süren savaş sırasında. Mayıs 2023'te kafatası kırıldıktan sonra, ciddi anlamda yoksunluk yaşayan gazilere yönelik psikolojik yardım bulmak için Moskova'ya döndü.
“Maalesef organize, anlaşılır bir psikolojik iyileşme sistemine dayalı, en azından düzenli bir sistemimiz yok” dedi.
Travma sonrası stresle mücadele eden askerlere yardım etmek için Rusya'nın 16 bölgesinde düzinelerce terapisti eğitme projesi üzerinde çalışan Svetlana Artemeva, şu anda gazileri tedavi etmek veya onlara düzenli danışmanlık hizmeti sunmak için eğitim almış yeterli sayıda profesyonelin bulunmadığını söyledi.
“Onlara sıfırdan yaşamayı öğretmelisiniz; Kâr amacı gütmeyen bir grup olan Özel Askeri Operasyon Gazileri Birliği'nde çalışan Bayan Artemeva, “Geceleri uyumadıkları için nasıl uyuyacaklarını yeniden öğrenmek zorundalar” dedi. “Her hışırtıda ürkmenize, ürpermenize, herkesten şüphelenmenize gerek yok.”
Psikolog Elena Khamaganova, Rus sanatoryumunda Ukrayna'da savaşan her askerin varışta psikolojik muayeneye tabi tutulduğunu ve ardından grup ve bireysel danışmanlığa katıldığını söyledi. “Birçoğu yaşam için savaşacak” dedi ve yakın zamanda omurga yaralanması geçirmiş bir gazi olan ve hayatının geri kalanında bir torbaya idrarını yapmak zorunda kalacak olan bir hastadan bahsetti. Adam karısıyla yakınlaşmakta zorluk çekiyordu; Birlikte bir çocukları olmasına rağmen boşanmayı konuşuyorlardı.
Gaziler sanatoryumdan ayrıldıktan sonra başka merkezlere gidebilirler ancak en az bir yıl boyunca sanatoryuma geri dönme hakları yoktur, bu da aynı ruh sağlığı uzmanlarını düzenli olarak göremeyecekleri anlamına gelir.
Bayan Artemeva, “Rehabilitasyon iki, 10, hatta 15 psikoloğa ziyaretle bitemez” dedi. “Bir kişinin rehabilitasyonu ömür boyu sürmelidir çünkü bu deneyim hayatının geri kalanını etkileyecektir.”
Savaşın büyük bir kısmı gazileri terapistlerle konuşmaya ikna etmektir. Çağrı işaretini Tuba olarak veren Batı Kursk bölgesinden bir makineli tüfekçi, iki terapistle kötü deneyimler yaşadığını ve artık onlarla konuşmak istemediğini söyledi.
34 yaşındaki Tuba, röportaj sırasında aşırı terliyordu ve heyecanlı görünüyordu. Annesi ve kız kardeşi onun askere gönüllü gitme kararını onaylamamıştı ve romantik bir ilişkisi de yoktu. Kendisi, tek isteğinin Ukrayna'nın Zaporojye bölgesinde drone çarpması sonucu yaralanan kolunu iyileştirmek ve böylece siperlerdeki yoldaşlarının yanına dönebilmek olduğunu söyledi. Bir asker olarak zorlu yaşamı ile günlük yaşamın çatışmalardan çok az etkilendiği büyük şehirlerin çöküşü olarak gördüğü şey arasındaki zıtlığı beğendiğini söyledi.
Ön tarafı kastederek alaycı bir tavırla, “Orada tek bir Moskovalıya rastlamadım” dedi. “Konser vermekle meşguller; bu kaba ve yersiz.”
Bazı siviller, geri dönen gazilerin (bazıları Ukrayna'da savaşmak üzere serbest bırakılan eski mahkumlar da dahil) iğrenç suçlar işlediği vakaları öne sürerek aynı fikirde değil
Uzun cephe hattından dönen askerler için bir merkez olan batıdaki Rostov kentinden gelen bir trende kadınlar, yakın zamanda sadece kadınlara özel kompartımanlarda uyumak için fazladan para ödemek zorunda kaldıklarını, cinsel yaklaşımda bulunan sarhoş gazilerle yaşadıkları hoş olmayan deneyimlere ve uygunsuz yorumlara değindiler. .
Sanatoryumda, Sovyetlerin Afganistan'ı işgalinde veya Çeçenistan'daki savaşlarda savaşan birçok asker, Rus toplumunun artık gazileri daha önceki çatışmalara göre daha fazla kabul ettiğini söyledi. Afganistan'da erkekler büyük ölçüde gizlice seferber edildi ve tabutlarla geri getirildi; bu, Kremlin'in televizyon programlarında, reklam panolarında ve özel liderlik programlarında yeni gazileri kutlamaya çalışma şekliyle tam bir tezat oluşturuyor.
Uzmanlar, Başkan Vladimir V. Putin'in rehabilitasyon merkezlerini ziyaret ettiğini ve astlarına yaralı askerler için daha fazla seçenek yaratmalarını emrettiğini söylüyor; bu, önceki Rus savaşlarının aksine.
Aleksandr'ın yapay bacağını takan protezci Bay Pogorelov, “Çok sayıda Afgan askerinin evlerine dönüşü, Sovyetler Birliği çöktüğünde gerçekleşti ve en hafif ifadeyle, tüm toplumun onlara ayıracak vakti yoktu” dedi.
“Ekonomi perişan durumda” dedi. “George Bush Sr.'den yiyecek bağışı için cennetten gelen kudret helvası gibi bekleyen bir ülkede ne tür bir rehabilitasyon veya emeklilik olabilir?”
Ancak bazı gaziler gibi o da, Rusya ekonomisinin çalkantılı 1980'ler ve 1990'lara göre çok daha istikrarlı olmasından ve sivillerin “ülke savaşta olsa bile alışverişe gitmesine” olanak tanımasından memnun olduğunu söyledi.
Aleksandr, Afganistan'da yaralanan babası Vyacheslav ile birlikte sanatoryumdaydı. Babası, Kremlin'in anlattıklarını tekrarlayarak, Ukrayna savaşında Washington'un hatası olduğuna inandığını açıklarken Aleksandr, bacağını kaybetmesi nedeniyle Sayın Putin'e karşı herhangi bir kötü niyet beslemediğini açıkça ifade etti. Bunun yerine iki adam, Rusya'yı 25 yıldır yöneten lidere şükranlarını dile getirdi.
Oğlu onaylayarak başını sallarken Vyacheslav, “Tanrıya şükür Putin'imiz var” dedi.