Gözyaşları ile anlattı: Bilinmeyen saklı dua ederdim

admin

Administrator
Yetkili
Admin
Global Mod
Gözyaşları ile anlattı: Bilinmeyen saklı dua ederdim
“Bir bahar ayıydı tanıştırıldığımızda o denli süratli gerçekleşti ki her şey sonbaharda evlendik, oysaki sahiden bir ‘son’baharmış bizim için…” cümlelerini kurarken yaşadığı her anın gözünün önünden sinema fragmanı üzere geçtiğini bakılırsabiliyordum gözyaşları ile yıkanmış gözbebeklerinden…

“Çok naif, epeyce sakin, benim tam zıttım bir karakteri olduğunu fark etmiştim. Ömür bir istikrardı madem bu biçimde boşuna karşılaşmamıştık demek ki diye uzun uzun düşünürdüm. Sık boğaz etmezdi beni hiç, hiç bir mevzuda… Hürmet duyardı niyetlerime, bana. Allah’ım kime nasıl bir güzellik yaptım ki bu biçimde bir adamı çıkarttı karşıma diye sorarken kendi kendime, bâtın kapalı de dua ederdim nazara gelmeyelim diye. Sonbaharda evlendik, her şey hayli hoştu ancak ilerleyen aylarda şaşırdığım birtakım hal ve hareketleri oluyordu ortada. En başta üzerinde durmamıştım, birçoğunu da görmezden geldim sanırım. Keşke görmezden gelmemeyi değil üzerine eğilmeyi deneseymişim…”


BİREYSEL YAŞAMASI SEBEP OLDU

T.Y. çocuk esirgeme yurdunda büyümüş, anne ve babasını hiç tanımamış ancak hayatındaki tüm eksilere ve eksiklere karşın kendisini geliştirmiş bir genç adam. Genetik olarak kodlandığı devasa yükseklikte belirleyici olarak bilenen bipolar hastalığını daima etrafından gizlemiş, kullandığı ilaçların hayatındaki mutluluğun eksikliğini kapattığını düşündüğü ve memnunluğu bulduğunu hissettiği eşi ile evlendikten daha sonra hayatı boyunca devamlı olarak takiple alınması gereken ilacını bırakmış genç bir adam.

İlacın bırakılmasının akabinde ani his değişimleri, davranışlarındaki denetimsiz geçişler eşi tarafınca fark ediliyor. Anlamsız şeylere büyük kızgınlıkları ya da değerli hususlara karşı gösterdiği tepkisizlikleri, düşünmeden aldığı önemli kararlar, ferdî yaşaması eşinin onun geçmişine dair araştırma yapmasına sebep oluyor.

“Saçlarını epeyce severdi epey düşkündü, kellik fikri korkuturdu onu. Hal ve davranışlarının değiştiğini anlıyordum lakin ne zamanki konuttan işe diye çıkıp iki saat daha sonra geri geldiğinde saçlarını kazıttığını gördüm ve bunu niye yaptığını sorduğumda bana ‘geçmişi kazıdım’ diye cümle kurması ve korkutucu yüz tabiri ile müsabakam beni önemli korkutmuştu ve huzursuz etmişti. bir süre birbirimizden uzak durmalıydık kanısıyla ailemin yanına döndüm ve size ulaştım” cümlelerini kurarken bile sevdiği için yaşadığı çaresizliği anlatıyordu.

Eşinin T.Y.’den uzak durması, kaybetme ve yalnız kalma korkusu ilacının yoksunluğunun bedeninde ve beyninde yarattığı tedirginlik hissi ve öfke onu alkol alarak sakinleşmeye zorlamış, tekrar eski hayatına kavuşur umuduyla doktora müracaattan aldığı ilacı alkol ile birlikte öbür bir yansımaya girmişti.

AĞLAMAK YAKIŞMAZ BU YAŞTAN daha sonra

Ailesine dönen lakin eşinden vazgeçmek istemeyen bir bayan vardı karşımda. Eşini bir daha sağlıklı görmek, birinci baştaki vakit diliminden bu tarafa devam etmek, ortada geçen vakti ve ortasında barındırdığı tüm aksilikleri silmek istiyordu. Sevgisi için gayret edecekti, tek istediği kocasının da birebir hislerde olması… elbette imkânsız değil fakat saçlarını kazıtmak ile kendisinin bile yüzleşmek istemediklerini dışarıya atmalıydı.

‘Geçmişi kazımak’ epey kıymetli iki söz aslında..Yaşanılan ve bastırılan değerli durumlar yüksek ihtimalle genetik olarak ona aktarılan hastalığının tetikleyicisi olmuşlar ve hastalığı sebebiyle almak zorunda olduğu ilaçlar ile geriye itilmişler. İlaçlarının sistemli alınması, bir uzmanın kendisini görmesi ve bastırdıklarının ortaya koyulması ismine terapi programı ile başladığımız seyahat olağan olarakki kısa sürmeyecekti fakat onun süratli ilerlemesini ve güzelleşmesini yalnızca ilaçları ve terapi programı değil, asıl eşinin ona duyduğu sevgi sağlayacaktı.


İçimizde tutmayı sağlayama çalıştığımız kaygılarımız ya da travmalarımız, ‘ağlamak yakışmaz bu yaştan daha sonra’ kanısıyla içimize akıttığımız gözyaşlarımız, ‘bağıra bağıra müzik söylemek isteyip de ‘gençken olmalıydı bu saatten daha sonra ayıp’ deyip bastırdığımız gücümüz, atmaya çekindiğimiz kahkahalarımız bizi tabana çeker.

Dr. Burcu Bostancıoğlu

ALINTIDIR
 
Üst