Yaşadığı gibi, şiddet, ölüm ve aldatmacanın karıştığı gizemli bir sis içinde öldü.
Kesin olan tek şey, Freddie Scappaticci’nin, Kuzey İrlanda’da Sorunlar olarak bilinen mezhep çatışması sırasında İngiliz Ordusu’nun asi İrlanda Cumhuriyet Ordusu’ndaki en kıdemli köstebeği olan Statakknife kod adlı bir çifte ajan olduğunu inatla inkar ettiği görülüyordu.
Son günlerde Başkan Biden da dahil olmak üzere pek çok kişinin Hayırlı Cuma Anlaşması’nın 25. yıldönümünü kutlamak için İrlanda’da bir araya gelmesiyle ölüm haberi yayıldı ve Kuzey İrlanda’yı hâlâ kusurlu bir barışa giden yola soktu.
Kazık kafa karışıklığına ilişkin uzun bir soruşturma yürüten eski İngiliz polis şefi Jon Boutcher 11 Nisan’da “Frederick Scappaticci’nin ölümünden geçen hafta haberdar olduk” dedi.
Bir ölüm ilanının olağan ayrıntıları – tarih, yer ve ölüm nedeni – eksikti. Bay Scapaticci’nin yaşı bile belirsizdi.
İngiliz haberlerine göre, ölümü öğrenildiğinde, zaten açıklanmayan bir yere gömülmüştü. Raporlara göre, 70’li yaşlarının ortalarında ve sonlarındaydı ve bir tanık koruma programı kapsamında yaşıyordu.
Belki de uygun bir şekilde, Bay Scappaticci’nin ölümü, alenen ve gölgeler içinde yürütülen ve otuz yıllık mezhepsel kan dökülmesinde 3.000’den fazla kişinin hayatına mal olan bir savaşın en karanlık, en derin çözülmemiş gizemlerinden birini gündeme getirdi. Çatışma, birleşik bir İrlanda isteyen Katolik Cumhuriyetçileri, İngiltere ile daha fazla bağlar için savaşan Protestan Sadıkları ve Kuzey İrlanda’yı kontrol eden İngiliz yetkilileri cezbetti.
Eski bir duvar ustası olan Scapaticci, on yıldan fazla bir süre İrlanda Cumhuriyet Ordusu’nun İç Güvenlik Birimi’nin başındaydı. O, 30’dan fazla ihbarcı olduğundan şüphelenilen kişiye işkence yapılmasına ve öldürülmesine nezaret etmekle suçlandı. Aynı zamanda Stateknife adlı İngiliz köstebeğiyse, o zaman diğer İngiliz ajanlarını öldüren ücretli bir İngiliz ajanıydı.
Bay Scappaticci, hükümet istihbaratını ve askeri liderleri davanın temel ahlaki gizemlerinden birinden koruyarak bazı sırlarını mezara götürmüş olabilir: İngiliz devleti, Stakeknife’ın kimliğini korumak için cinayetlerde işbirliği yaptı mı?
İngiliz yetkililer, Stakeknife’ı IRA sızmalarının “altın yumurtası” ve “tacındaki mücevher” olarak tanımladılar. Verdiği bilgilerin onları sayısız IRA operasyonu konusunda uyardığını ve yüzlerce hayat kurtardığını söylediler.
IRA için dava, İngiliz muhalifleri tarafından kandırılmış olmanın derin bir aşağılanmasını yeniden alevlendirme potansiyeline sahip.
Bay Boutcher’ın 2016’da başlayan uzun ve sıklıkla ertelenen soruşturması bu sorunları çözmeyi amaçlıyor. Açıklamada, o ayrıldıktan sonra “insanlar artık Bay Scappaticci hakkında konuşmak için daha güçlü hissedebilirler” dedi ve “bilgisi olan herkesin” öne çıkmasını istedi.
Dava, dahil olduğu aşırı şiddet nedeniyle özellikle sert bir ton aldı. Stakeknife, IRA’nın Nutting Squad olarak bilinen iç güvenlik biriminin kalbine yerleşmişti; bu, birimin standart prosedürünü anımsatan ürkütücü bir takma addı – sanık muhbirlerin “fındık” ya da kafasına iki kurşunla infaz edilmesi. Cesetler daha sonra genellikle atılırdı.
Diğer kaç muhbirin İngilizlere IRA’nın iç işleyişinden bahsettiği belli değil.
IRA kurbanlarının 12 ailesini temsil eden bir avukat olan Kevin Winters, Sunday Times of London’a sözde Nutting Squad’a atıfta bulunarak, “Bu birim içinde muhbir statüsüne sahip başka kişilerin olması olasılığını göz ardı edemezsiniz.”
Ancak Bay Scapaticci’nin ölümü, zamanın bu tür gizemlerin çözülmesine karşı çalıştığı anlamına da gelebilir.
Boutcher yaptığı açıklamada, “Tarihsel soruşturmaların doğası, ister failler, ister tanıklar, kurbanlar, aile üyeleri veya olaydan önce o dönemleri yaşayanlar olsun, etkilenenlerin yaşlarının onlara yetişmesi olasılığının daha yüksek olacağı anlamına gelecek” dedi. mesele sonuçlandırılmıştır.”
Alfredo Scappaticci, 1940’ların ortalarında Belfast’ın sadık bir cumhuriyetçi bölgesinde, 1920’lerde Kuzey İrlanda’ya göç etmiş ve orada bir dondurma işi kurmuş İtalyan bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Çeşitli şekillerde Scap ve Freddie olarak biliniyordu.
Hevesli bir futbolcu, bir İngiliz kulübü olan Nottingham Forest’ta şansını denediği, ancak duvar ustası olmak için Kuzey İrlanda’ya döndüğü söyleniyor. Altı çocuğu olduğu Sheila Cunningham ile evlendi. İrlanda haberlerine göre Scapaticci, 2019’da Belfast’ta öldü.
Hayatta kalanlar hakkında bilgi mevcut değil.
1969’da İngiltere, mezhepsel şiddeti durdurmak için Kuzey İrlanda’ya kuvvet gönderdi. Bir taktik, çoğu şüpheli Cumhuriyetçi aktivistlerin, Belfast dışındaki eski bir Kraliyet Hava Kuvvetlerinde, o zamanlar Long Kesh olarak bilinen, yargılanmadan tutuklanmasıydı.
1971’de Bay Scapaticci ve daha sonra IRA’nın siyasi kanadı olan Sinn Fein’in başına geçecek olan Gerry Adams gibi Cumhuriyetçi hareketin baskın figürleriyle birlikte hapse atılanlar arasındaydı. iç güvenlik biriminde terfi etti.
2012’de yayınlanan Stateknife: Britanya’nın İrlanda’daki Gizli Ajanları kitabının takma adlı ortak yazarı Martin Ingram’a göre, Bay Scappaticci “1978’de İngiliz Ordusu İstihbaratına gönüllü olarak hizmet verdi”. Birkaç rapor, diğer IRA ajanlarının disiplin eksikliği nedeniyle onu ciddi şekilde dövmesinin ardından intikam almak için harekete geçtiğini belirtiyor.
Bay Ingram, 1996’da – IRA’nın ateşkes ilan etmesinden iki yıl sonra – ‘Scapaticci’nin şüpheli muhbirlere yönelik soruşturmalarda rol oynayacağını yazdı; tehlikeye atıldığından şüphelenilen operasyonlara ilişkin soruşturmalar; röportajdan yayınlanan IRA gönüllülerinin bilgilendirmeleri; ve potansiyel işe alımların taranması.
Bay Ingram, Bay Scappaticci’nin aynı zamanda bir ajan olarak İngiliz maaş bordrosunda olduğunu söyledi. Stakeknife’ın yılda 80.000 Sterlin aldığı bildirildi, bu bugün 300.000 dolardan fazla.
“Stakeknife, çoğu siyaset ve güvenlik kurumunun en üst düzeylerinde okunan yüksek kaliteli bilgiler üretti. Hiç şüphesiz tacın mücevheriydi, ”diye yazdı Bay Ingram. “Sorun şu ki, Stakeknife ancak haber yaptığı kişilerin cinayet ve diğer yasa dışı eylemler dahil faaliyetlerini araştırdığında parlayabiliyordu.”
2003 yılında, birkaç Birleşik Krallık gazetesi Stakeknife’ı Bay Scappaticci olarak tanımladı. İddiaları alenen yalanladı, ancak daha sonra gözden kayboldu. Çok sayıda haber, İngiliz makamlarının onu önce İtalya’nın Cassino kasabasına, ardından da Birleşik Krallık’taki bir tanık koruma programına kaçırdığını söyledi.
Bay Ingram, 2012 tarihli kitabında Bay Scappaticci’nin bir kazık olarak daha kesin bir tanımlamasını sağladı ve Bay Scappaticci’nin onunla ilişkilendirildiği sırada Nutting Squad’daki 35 kurbanın adını verdi. Bay Ingram, takma adının Stataknife’ı bir köstebek olarak yöneten gizli İngiliz örgütü olan Kuvvet Araştırma Birimi’nin eski bir üyesi olarak kimliğini korumak için kullanıldığını söyledi.
Stateknife soruşturmasının başkanı Bay Boutcher, 11 Nisan’da müfettişlerin bu yılın sonlarında bulguları hakkında bir ara rapor yayınlayacaklarına söz verdi. Ancak kurbanların aileleri haberi şüpheyle karşıladı.
Ailenin avukatı Bay Winter, “Ölümün hem raporun içeriğini hem de kovuşturma açılıp açılmayacağını etkileyeceği açık” dedi. “Kurbanların aileleri haklı olarak sorular soracaktır.”
Kesin olan tek şey, Freddie Scappaticci’nin, Kuzey İrlanda’da Sorunlar olarak bilinen mezhep çatışması sırasında İngiliz Ordusu’nun asi İrlanda Cumhuriyet Ordusu’ndaki en kıdemli köstebeği olan Statakknife kod adlı bir çifte ajan olduğunu inatla inkar ettiği görülüyordu.
Son günlerde Başkan Biden da dahil olmak üzere pek çok kişinin Hayırlı Cuma Anlaşması’nın 25. yıldönümünü kutlamak için İrlanda’da bir araya gelmesiyle ölüm haberi yayıldı ve Kuzey İrlanda’yı hâlâ kusurlu bir barışa giden yola soktu.
Kazık kafa karışıklığına ilişkin uzun bir soruşturma yürüten eski İngiliz polis şefi Jon Boutcher 11 Nisan’da “Frederick Scappaticci’nin ölümünden geçen hafta haberdar olduk” dedi.
Bir ölüm ilanının olağan ayrıntıları – tarih, yer ve ölüm nedeni – eksikti. Bay Scapaticci’nin yaşı bile belirsizdi.
İngiliz haberlerine göre, ölümü öğrenildiğinde, zaten açıklanmayan bir yere gömülmüştü. Raporlara göre, 70’li yaşlarının ortalarında ve sonlarındaydı ve bir tanık koruma programı kapsamında yaşıyordu.
Belki de uygun bir şekilde, Bay Scappaticci’nin ölümü, alenen ve gölgeler içinde yürütülen ve otuz yıllık mezhepsel kan dökülmesinde 3.000’den fazla kişinin hayatına mal olan bir savaşın en karanlık, en derin çözülmemiş gizemlerinden birini gündeme getirdi. Çatışma, birleşik bir İrlanda isteyen Katolik Cumhuriyetçileri, İngiltere ile daha fazla bağlar için savaşan Protestan Sadıkları ve Kuzey İrlanda’yı kontrol eden İngiliz yetkilileri cezbetti.
Eski bir duvar ustası olan Scapaticci, on yıldan fazla bir süre İrlanda Cumhuriyet Ordusu’nun İç Güvenlik Birimi’nin başındaydı. O, 30’dan fazla ihbarcı olduğundan şüphelenilen kişiye işkence yapılmasına ve öldürülmesine nezaret etmekle suçlandı. Aynı zamanda Stateknife adlı İngiliz köstebeğiyse, o zaman diğer İngiliz ajanlarını öldüren ücretli bir İngiliz ajanıydı.
Bay Scappaticci, hükümet istihbaratını ve askeri liderleri davanın temel ahlaki gizemlerinden birinden koruyarak bazı sırlarını mezara götürmüş olabilir: İngiliz devleti, Stakeknife’ın kimliğini korumak için cinayetlerde işbirliği yaptı mı?
İngiliz yetkililer, Stakeknife’ı IRA sızmalarının “altın yumurtası” ve “tacındaki mücevher” olarak tanımladılar. Verdiği bilgilerin onları sayısız IRA operasyonu konusunda uyardığını ve yüzlerce hayat kurtardığını söylediler.
IRA için dava, İngiliz muhalifleri tarafından kandırılmış olmanın derin bir aşağılanmasını yeniden alevlendirme potansiyeline sahip.
Bay Boutcher’ın 2016’da başlayan uzun ve sıklıkla ertelenen soruşturması bu sorunları çözmeyi amaçlıyor. Açıklamada, o ayrıldıktan sonra “insanlar artık Bay Scappaticci hakkında konuşmak için daha güçlü hissedebilirler” dedi ve “bilgisi olan herkesin” öne çıkmasını istedi.
Dava, dahil olduğu aşırı şiddet nedeniyle özellikle sert bir ton aldı. Stakeknife, IRA’nın Nutting Squad olarak bilinen iç güvenlik biriminin kalbine yerleşmişti; bu, birimin standart prosedürünü anımsatan ürkütücü bir takma addı – sanık muhbirlerin “fındık” ya da kafasına iki kurşunla infaz edilmesi. Cesetler daha sonra genellikle atılırdı.
Diğer kaç muhbirin İngilizlere IRA’nın iç işleyişinden bahsettiği belli değil.
IRA kurbanlarının 12 ailesini temsil eden bir avukat olan Kevin Winters, Sunday Times of London’a sözde Nutting Squad’a atıfta bulunarak, “Bu birim içinde muhbir statüsüne sahip başka kişilerin olması olasılığını göz ardı edemezsiniz.”
Ancak Bay Scapaticci’nin ölümü, zamanın bu tür gizemlerin çözülmesine karşı çalıştığı anlamına da gelebilir.
Boutcher yaptığı açıklamada, “Tarihsel soruşturmaların doğası, ister failler, ister tanıklar, kurbanlar, aile üyeleri veya olaydan önce o dönemleri yaşayanlar olsun, etkilenenlerin yaşlarının onlara yetişmesi olasılığının daha yüksek olacağı anlamına gelecek” dedi. mesele sonuçlandırılmıştır.”
Alfredo Scappaticci, 1940’ların ortalarında Belfast’ın sadık bir cumhuriyetçi bölgesinde, 1920’lerde Kuzey İrlanda’ya göç etmiş ve orada bir dondurma işi kurmuş İtalyan bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Çeşitli şekillerde Scap ve Freddie olarak biliniyordu.
Hevesli bir futbolcu, bir İngiliz kulübü olan Nottingham Forest’ta şansını denediği, ancak duvar ustası olmak için Kuzey İrlanda’ya döndüğü söyleniyor. Altı çocuğu olduğu Sheila Cunningham ile evlendi. İrlanda haberlerine göre Scapaticci, 2019’da Belfast’ta öldü.
Hayatta kalanlar hakkında bilgi mevcut değil.
1969’da İngiltere, mezhepsel şiddeti durdurmak için Kuzey İrlanda’ya kuvvet gönderdi. Bir taktik, çoğu şüpheli Cumhuriyetçi aktivistlerin, Belfast dışındaki eski bir Kraliyet Hava Kuvvetlerinde, o zamanlar Long Kesh olarak bilinen, yargılanmadan tutuklanmasıydı.
1971’de Bay Scapaticci ve daha sonra IRA’nın siyasi kanadı olan Sinn Fein’in başına geçecek olan Gerry Adams gibi Cumhuriyetçi hareketin baskın figürleriyle birlikte hapse atılanlar arasındaydı. iç güvenlik biriminde terfi etti.
2012’de yayınlanan Stateknife: Britanya’nın İrlanda’daki Gizli Ajanları kitabının takma adlı ortak yazarı Martin Ingram’a göre, Bay Scappaticci “1978’de İngiliz Ordusu İstihbaratına gönüllü olarak hizmet verdi”. Birkaç rapor, diğer IRA ajanlarının disiplin eksikliği nedeniyle onu ciddi şekilde dövmesinin ardından intikam almak için harekete geçtiğini belirtiyor.
Bay Ingram, 1996’da – IRA’nın ateşkes ilan etmesinden iki yıl sonra – ‘Scapaticci’nin şüpheli muhbirlere yönelik soruşturmalarda rol oynayacağını yazdı; tehlikeye atıldığından şüphelenilen operasyonlara ilişkin soruşturmalar; röportajdan yayınlanan IRA gönüllülerinin bilgilendirmeleri; ve potansiyel işe alımların taranması.
Bay Ingram, Bay Scappaticci’nin aynı zamanda bir ajan olarak İngiliz maaş bordrosunda olduğunu söyledi. Stakeknife’ın yılda 80.000 Sterlin aldığı bildirildi, bu bugün 300.000 dolardan fazla.
“Stakeknife, çoğu siyaset ve güvenlik kurumunun en üst düzeylerinde okunan yüksek kaliteli bilgiler üretti. Hiç şüphesiz tacın mücevheriydi, ”diye yazdı Bay Ingram. “Sorun şu ki, Stakeknife ancak haber yaptığı kişilerin cinayet ve diğer yasa dışı eylemler dahil faaliyetlerini araştırdığında parlayabiliyordu.”
2003 yılında, birkaç Birleşik Krallık gazetesi Stakeknife’ı Bay Scappaticci olarak tanımladı. İddiaları alenen yalanladı, ancak daha sonra gözden kayboldu. Çok sayıda haber, İngiliz makamlarının onu önce İtalya’nın Cassino kasabasına, ardından da Birleşik Krallık’taki bir tanık koruma programına kaçırdığını söyledi.
Bay Ingram, 2012 tarihli kitabında Bay Scappaticci’nin bir kazık olarak daha kesin bir tanımlamasını sağladı ve Bay Scappaticci’nin onunla ilişkilendirildiği sırada Nutting Squad’daki 35 kurbanın adını verdi. Bay Ingram, takma adının Stataknife’ı bir köstebek olarak yöneten gizli İngiliz örgütü olan Kuvvet Araştırma Birimi’nin eski bir üyesi olarak kimliğini korumak için kullanıldığını söyledi.
Stateknife soruşturmasının başkanı Bay Boutcher, 11 Nisan’da müfettişlerin bu yılın sonlarında bulguları hakkında bir ara rapor yayınlayacaklarına söz verdi. Ancak kurbanların aileleri haberi şüpheyle karşıladı.
Ailenin avukatı Bay Winter, “Ölümün hem raporun içeriğini hem de kovuşturma açılıp açılmayacağını etkileyeceği açık” dedi. “Kurbanların aileleri haklı olarak sorular soracaktır.”