Kekemelik bir akıcılık bozukluğudur. Bu konuşma bozukluğunda bireyde kısmi sözcük yenidenları, işitilebilir ses uzatmaları ve bloklarla kişinin konuşmasındaki akıcılığın belli sıklıkta ya da müddette sekteye uğraması, akıcılığın bozulmasıdır (Guitar, 2006; ASHA, 1999).
Kekemeliği olan bireyde kekemelik davranışları haricinde birtakım davranışlar da görülebilmektedir. Bu davranışlar ikincil davranışlardır. Kişinin takılmalarıyla bir arada ortaya çıkan ve çoğunlukla kişinin konuşmayı kolaylaştırmak ve Ukekemelikten kaçınmak için geliştirdikleri davranışlardır. Fakat asıl kıymetli olan kekemeliğin temel davranışlarıdır. Bunlar bireyin istemsiz olarak gerçekleştirdiği uzatmalar, hece yenidenları ve bloklardır (Guitar, 2006).
Kekemelik bilhassa okul öncesi devirde yaygın olarak görülen bir bozukluktur. Yaygınlıklarına bakıldığında okul öncesi periyotta %5, daha sonrasında ise %1 oranları geçerli kabul edilmektedir. Kekemeliği olan çocukların %75-80’i resen güzelleşmektedir, buna spontan güzelleşme de denilmektedir. Bu güzelleşme gelişimsel kekemeliği olan çocuklarda, gelişim sürecindeki değişiklere bağlı olarak ortaya çıkan kekemeliklerin süreç ortasında ortadan kaybolması halinde ortaya çıkmaktadır.
Kekemelik ve kekemelikle birlikte edinilen negatif deneyimler kişinin ömründe kıymetli rol oynamaktadır. Birçok bozuklukta olduğu üzere kekemelikte de erken müdahale çok değerlidir. Bu sayede bireyin bu durumdan mümkün olduğunca az etkilenmesi sağlanabilir. Kekemeliği olan çocuklardan hangilerinde spontan güzelleşme olacağını evvelinde kestirmek mümkün değildir. Bu niçinle kekemeliği olduğundan şüphelenilen çocukların bir lisan ve konuşma terapisti tarafınca kıymetlendirilmesi kıymetlidir. Uzmanın görüşüne bakılırsa çocuk takip edilebilir, aile bilgilendirilir ve gerekirse terapilere başlanır.
Guitar, B. (2006). Stuttering: An integrated approach to its nature and treatment, Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins.
Kekemeliği olan bireyde kekemelik davranışları haricinde birtakım davranışlar da görülebilmektedir. Bu davranışlar ikincil davranışlardır. Kişinin takılmalarıyla bir arada ortaya çıkan ve çoğunlukla kişinin konuşmayı kolaylaştırmak ve Ukekemelikten kaçınmak için geliştirdikleri davranışlardır. Fakat asıl kıymetli olan kekemeliğin temel davranışlarıdır. Bunlar bireyin istemsiz olarak gerçekleştirdiği uzatmalar, hece yenidenları ve bloklardır (Guitar, 2006).
Kekemelik bilhassa okul öncesi devirde yaygın olarak görülen bir bozukluktur. Yaygınlıklarına bakıldığında okul öncesi periyotta %5, daha sonrasında ise %1 oranları geçerli kabul edilmektedir. Kekemeliği olan çocukların %75-80’i resen güzelleşmektedir, buna spontan güzelleşme de denilmektedir. Bu güzelleşme gelişimsel kekemeliği olan çocuklarda, gelişim sürecindeki değişiklere bağlı olarak ortaya çıkan kekemeliklerin süreç ortasında ortadan kaybolması halinde ortaya çıkmaktadır.
Kekemelik ve kekemelikle birlikte edinilen negatif deneyimler kişinin ömründe kıymetli rol oynamaktadır. Birçok bozuklukta olduğu üzere kekemelikte de erken müdahale çok değerlidir. Bu sayede bireyin bu durumdan mümkün olduğunca az etkilenmesi sağlanabilir. Kekemeliği olan çocuklardan hangilerinde spontan güzelleşme olacağını evvelinde kestirmek mümkün değildir. Bu niçinle kekemeliği olduğundan şüphelenilen çocukların bir lisan ve konuşma terapisti tarafınca kıymetlendirilmesi kıymetlidir. Uzmanın görüşüne bakılırsa çocuk takip edilebilir, aile bilgilendirilir ve gerekirse terapilere başlanır.
Guitar, B. (2006). Stuttering: An integrated approach to its nature and treatment, Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins.