Ünlü moda markasının kurucusu Ottavio Missoni, 18 Nisan’da 92 yaşında sessizce vefat etti. Tıpkı yaşadığı gibi: “Annem gibi ölmek isterdim”, röportajlarında alaycı bir şekilde, “hiç kimseden bir bardak su istemeyen ve beni kendi kendine yetme kültüyle büyüten bir kadın” dedi. O şöyleydi: İnatçı ve inatçı bir adam, arkasında savaşın dehşeti ve modanın ihtişamı ve önünde onu bekleyen Made in Italy, geçirdiği sevgili şehir Zara’nın bombalanmasının enkazının ötesinde. çocukluğu ve ergenliği.
GÖRÜNTÜLER: EŞSİZ BİR MARKA TARİHİ / MODEL BİR AİLE
1921’de Yugoslavya Krallığı’nda Ragusa’da doğdu. Çok küçük yaşlardan itibaren kitaplara ve spora tutkuluydu. “Okumak hayatımın temeli oldu. Bence bu arkadaşlık gibi: ucuz ve size çok şey veriyor. Birkaç avroya Bay Voltaire ile bir akşam geçirme lüksünü karşılayabilirsiniz”. Ancak günü 400 metre engelli pistinde geçirdi ve 1935 Olimpiyatlarında mavi mayoyu kazandı. 1939’da Viyana’da dünya öğrenci şampiyonu oldu ve daha sonra orduya katıldı. 1942’de İtalyan-Alman ve İngiliz orduları arasındaki uzun çatışma olan El Alamein savaşına katıldı. Mısır’da dört yıl esir tutuldu ve ancak 1946’da İtalya’ya döndü.
Liseye ve yeni bir hayata başlayın. 1948’de Londra Olimpiyatları’nda İtalyan takımının bayrağını taşırken, Varese eyaletinin Golasecca kasabasında ailesinin şal ve kumaş fabrikası sahibi olan Rosita Jelmini adlı genç bir kız tarafından fark edildi. Rosita daha sonra o anı hatırlayarak “İşte evleneceğim adam” derdi. Haklısın: buluşmaları daha sonra Trafalgar Meydanı’nda, aşk tanrısı heykelinin altında, pembe dizideki gibi gerçekleşir.
Ancak hikayelerinin şekerli ve basmakalıp hiçbir yanı yok. İkisi 1953’te evlendi ve hemen sunaktan dikiş makinesine geçti: Adı Rachel ve şal yapmak için doğmuş. İkili, Gallarate’de pratik olarak evin altındaki mahzende bir laboratuvar doğaçlama yaparak onu kazaklar ve elbiseler için kullanacak. İtalyan mucizesinin motorlarını ısıtan bir bölge olan Lombardiya’nın kışlarının sisinde Missoni markası böyle doğdu. İplikler ve renkler arasında, ağustos ayında alın teriyle aralık ayında donmuş eller arasında. Sınırlar artık görünmeyene kadar yukarıda yaşıyorsun, altında çalışıyorsun.
İlk İtalyan kadın moda dergisi Arianna’nın efsanevi editörü Anna Piaggi, yorgunlukla ihtişamı birbirinden ayıran uçuruma damgasını vuruyor. Kazara zikzak bir örgü, kollar, yaka, ön ve arka haline gelen bir goblen keşfeden odur. Bunu Rinascente’de görür ve hemen gazetede yayınlar. 1967’de Arianna’nın kapağında bir Missoni kreasyonu olan bir model olacak.
Mucizenin başlangıcı, görülmesi gereken bir gösterinin genel provasıdır. ’66’da ilk moda şovu, ’69’da Sumirago’da aile için bitişik bir villa ile hala şirketin genel merkezi olan fabrikanın açılışı. Ev ve dükkan, iplikler ve sevgiler: Missoni ailesinde her şey iç içe geçmişken, Yunan perde desenleri, kareler, eşkenar dörtgenler dünyanın her yerindeki vitrinlerde son buluyor. Amerikalılar buna “Bir araya getir” diyor. ve üç çocuğun hikayeleri. Yetmişler saf bir ihtişamdır: uluslararası pazarlarda ve ayrıca müzelerde. 78’de 25. yıl bir gezici sergiyle kutlandı; 1983’te Teatro alla Scala ile opera ve bale için işbirliği başlar.
1993’te Ottavio, Cavaliere del Lavoro onurunu aldı, “ama bir hata yaptılar” diye hatırladı, “bunu bana değil Rosita’ya vermeliydiler: beni çalıştırmanın büyük erdemine sahip olan oydu” . Yeni yüzyıl başarıları, büyümeyi ve çocukların katılımını yeniden getiriyor: Angela sanat ve üslup yönetmeni olarak; Luca önce yeni doğan erkek hattına sonra da teknik kısma; Vittorio’dan ticari olana. İkincisi, karısı, arkadaşları ve henüz bulunamayan bir uçakla birlikte Venezuela’nın önünde denizde kaybolur. Dünya ailenin etrafında sıkışır, Ottavio, tüm hayatının etrafında döndüğü sütun olan Rosita’ya daha da yakınlaşır. Darbe sert, yaşlılık freni ısırıyor. 90 yaşında bile koşmayı ve yüzmeyi bırakmayan sporcu, “Yaşlılık kötü bir hastalıktır, tedavi edilebilir ama iyileştirilemez” diye hatırlatıyor herkese. Savaştan sağ kurtuldu ve İtalyan mucizesinin oğlu.
Made in Italy’nin vazgeçilmez bir dişlisi olmuştur ve kökenindeki Venedik aksanı hiçbir zaman kaybetmemiştir. Missoni markasının 60. yaşına bastığı yıl ayrıldığını bilmek etkileyici. Arjantinli şair Sabato’nun sözlerini kullanarak “Tarih kaba nüsha olarak yazılır” diye tekrarlıyordu, “düzeltmek de mümkün değil. ne de yeniden yapmak için”. Ottavio kendince yün ve pamuk ipliklerle boyayarak savaşı bir renk zikzağına, bir villanın bodrum katını da tüm dünyanın giymeye devam ettiği bir İtalyan mucizesine dönüştürdü.
GÖRÜNTÜLER: EŞSİZ BİR MARKA TARİHİ / MODEL BİR AİLE
1921’de Yugoslavya Krallığı’nda Ragusa’da doğdu. Çok küçük yaşlardan itibaren kitaplara ve spora tutkuluydu. “Okumak hayatımın temeli oldu. Bence bu arkadaşlık gibi: ucuz ve size çok şey veriyor. Birkaç avroya Bay Voltaire ile bir akşam geçirme lüksünü karşılayabilirsiniz”. Ancak günü 400 metre engelli pistinde geçirdi ve 1935 Olimpiyatlarında mavi mayoyu kazandı. 1939’da Viyana’da dünya öğrenci şampiyonu oldu ve daha sonra orduya katıldı. 1942’de İtalyan-Alman ve İngiliz orduları arasındaki uzun çatışma olan El Alamein savaşına katıldı. Mısır’da dört yıl esir tutuldu ve ancak 1946’da İtalya’ya döndü.
Liseye ve yeni bir hayata başlayın. 1948’de Londra Olimpiyatları’nda İtalyan takımının bayrağını taşırken, Varese eyaletinin Golasecca kasabasında ailesinin şal ve kumaş fabrikası sahibi olan Rosita Jelmini adlı genç bir kız tarafından fark edildi. Rosita daha sonra o anı hatırlayarak “İşte evleneceğim adam” derdi. Haklısın: buluşmaları daha sonra Trafalgar Meydanı’nda, aşk tanrısı heykelinin altında, pembe dizideki gibi gerçekleşir.
Ancak hikayelerinin şekerli ve basmakalıp hiçbir yanı yok. İkisi 1953’te evlendi ve hemen sunaktan dikiş makinesine geçti: Adı Rachel ve şal yapmak için doğmuş. İkili, Gallarate’de pratik olarak evin altındaki mahzende bir laboratuvar doğaçlama yaparak onu kazaklar ve elbiseler için kullanacak. İtalyan mucizesinin motorlarını ısıtan bir bölge olan Lombardiya’nın kışlarının sisinde Missoni markası böyle doğdu. İplikler ve renkler arasında, ağustos ayında alın teriyle aralık ayında donmuş eller arasında. Sınırlar artık görünmeyene kadar yukarıda yaşıyorsun, altında çalışıyorsun.
İlk İtalyan kadın moda dergisi Arianna’nın efsanevi editörü Anna Piaggi, yorgunlukla ihtişamı birbirinden ayıran uçuruma damgasını vuruyor. Kazara zikzak bir örgü, kollar, yaka, ön ve arka haline gelen bir goblen keşfeden odur. Bunu Rinascente’de görür ve hemen gazetede yayınlar. 1967’de Arianna’nın kapağında bir Missoni kreasyonu olan bir model olacak.
Mucizenin başlangıcı, görülmesi gereken bir gösterinin genel provasıdır. ’66’da ilk moda şovu, ’69’da Sumirago’da aile için bitişik bir villa ile hala şirketin genel merkezi olan fabrikanın açılışı. Ev ve dükkan, iplikler ve sevgiler: Missoni ailesinde her şey iç içe geçmişken, Yunan perde desenleri, kareler, eşkenar dörtgenler dünyanın her yerindeki vitrinlerde son buluyor. Amerikalılar buna “Bir araya getir” diyor. ve üç çocuğun hikayeleri. Yetmişler saf bir ihtişamdır: uluslararası pazarlarda ve ayrıca müzelerde. 78’de 25. yıl bir gezici sergiyle kutlandı; 1983’te Teatro alla Scala ile opera ve bale için işbirliği başlar.
1993’te Ottavio, Cavaliere del Lavoro onurunu aldı, “ama bir hata yaptılar” diye hatırladı, “bunu bana değil Rosita’ya vermeliydiler: beni çalıştırmanın büyük erdemine sahip olan oydu” . Yeni yüzyıl başarıları, büyümeyi ve çocukların katılımını yeniden getiriyor: Angela sanat ve üslup yönetmeni olarak; Luca önce yeni doğan erkek hattına sonra da teknik kısma; Vittorio’dan ticari olana. İkincisi, karısı, arkadaşları ve henüz bulunamayan bir uçakla birlikte Venezuela’nın önünde denizde kaybolur. Dünya ailenin etrafında sıkışır, Ottavio, tüm hayatının etrafında döndüğü sütun olan Rosita’ya daha da yakınlaşır. Darbe sert, yaşlılık freni ısırıyor. 90 yaşında bile koşmayı ve yüzmeyi bırakmayan sporcu, “Yaşlılık kötü bir hastalıktır, tedavi edilebilir ama iyileştirilemez” diye hatırlatıyor herkese. Savaştan sağ kurtuldu ve İtalyan mucizesinin oğlu.
Made in Italy’nin vazgeçilmez bir dişlisi olmuştur ve kökenindeki Venedik aksanı hiçbir zaman kaybetmemiştir. Missoni markasının 60. yaşına bastığı yıl ayrıldığını bilmek etkileyici. Arjantinli şair Sabato’nun sözlerini kullanarak “Tarih kaba nüsha olarak yazılır” diye tekrarlıyordu, “düzeltmek de mümkün değil. ne de yeniden yapmak için”. Ottavio kendince yün ve pamuk ipliklerle boyayarak savaşı bir renk zikzağına, bir villanın bodrum katını da tüm dünyanın giymeye devam ettiği bir İtalyan mucizesine dönüştürdü.