Milliyetçiliği bir de bu biçimde okuyun
Vatan ve Hürriyet uğraşı Namık Kemal’le birlikte Magosa zindanında başladı.
Türk milliyetçileri birçok padişahı, despotu, zalimi, dize getirdi.
Yeni Osmanlılar, Jön Türkler, İttihat ve Terakki, Kuvâ-yı Ulusala çizgisi ulusal demokratik ihtilal maceramızın ana çizgileridir.
Kuldan vatandaşa, ümmetten millete, ihsandan hakka, din için beşerden, insan için dine dönüşüm süreci sonunda Türkiye Cumhuriyeti olarak ete kemiğe büründük.
Türk’ün hâkim olduğu devletlerde Türk’ün Türk tarafınca Türk olmasından dolayı aşağılanması yalnızca bize has bir saçmalıktır. Uygarlık tarihinde bir eşi ve gibisi daha yoktur, olamaz da. Hâlâ son kalıntılarıyla boğuşuyoruz. Türk ülkesinde “bazı Türkleri” erketeye koyarak “Türküm, doğruyum” demenin mahzurlarına bizi inandırmaya çalışıyorlar. Gelecek nesiller bunu okuduğunda afallayacak lakin biz yaşarken oldu bunlar çağa tanıklık etmek zorundayız.
Moğol’a yardım edip Türk kanı akıtan Caca Bey’ler ve işbirlikçilere karşı diyalektik yahut tabiat / İlah hangisini benimsiyorsanız, Türkmen’in akan kanın hesabını soracak Baybars’ı hazır etti.
Köktürklerden 1200 yıl daha sonra milletimiz Türk olarak ismini devletine vererek geri aldı.
Ulusal demokratik ihtilal maceramız Japon, Çin ve Rus ihtilallerinden farklı olarak feodalite ve Ortaçağ sistemini tasfiye sorununda epeyce yumuşak davrandığı için başarılı olamadı, altyapı motamot devam ettiği için üst yapı ıslahatları birtakım alanlarda tam manasıyla maksadına ulaşmadı. [Bu süreçte Türkoloji’yi kurarak kendimizi tanımamıza vesile olan bilim erkeklerina şükran borçluyuz].
Devlet ve hukuk haricindeki bütün ayanlık, derebeylik, pirlik nizamı, Komitern İsmail Bilen raporunda işaret edilen kapalı ekonomik model tasfiye edilseydi kuşkusuz apayrı bir pencere açılmış olurdu.
Toprak ıslahatı bunlardan en değerlisidir.
Ezcümle…
Zalimlerin zulmünden, karanlığından yarattığı kaygı ikliminde o günden beri korkmayız.
Pir Sultan’ı, Dadaloğlu’nu, Karacaoğlan’ı okuyanlar korkarlar mı hiç!
Türk milliyetçileri onlarca bağımsızlık uğraşı ve isyan örgütlediler.
Düşman orduları karşısında 3 kıtada yedi düvele karşı durup 3 devlet kurdular.
Batı Trakya Cumhuriyeti (1912) , Azerbaycan Cumhuriyeti (1918), Türkiye Cumhuriyeti (1923), Alaş Orda Bağımsızlık Çabası, Basmacı isyanları, tarihi Uygur direnişleri bu büyük geleneğin mirasıdır.
Bu manada Türk milliyetçiliği sanılanın bilakis enternasyonal bir karaktere sahiptir.
XX. yüzyılın Doğu dünyasındaki bütün antiemperyalist bağımsızlık uğraşlarına örnek oldular.
Nehru, Mustafa Kemal İngilizleri yenene kadar Tanrı’nın da İngiliz olduğunu sanırdım kelamı bu derin hayranlık ve takdirkârlığın bir tabiridir.
MİLLİYETÇİLİĞİN DEVRİMCİ NİTELİĞİ PÖRSÜTÜLDÜ
bu biçimdesi bir perspektif soğuk savaş devrinin şartlarında içe kapanarak yerelleştirildi, anti komünist uğraşın manivelası haline getirilmeye çalışıldı.
Otoriterleştirildi.
Demokratik istişareye dayanan çoğulcu yapısı dumura uğradı.
İktisat politik perspektife dayanan kim üretecek, kim ne kadar hisse alacak, kimden alınıp kime verilecek, soruları dışta bırakılarak tarihi, dini öğütler, menkıbe ve mevize ile örülmüş bir çiğ duygusallık ve romantizmle kaplanarak asli fonksiyonunu yitirdi, devrimci niteliği pörsütüldü.
Hristiyan Türk milliyetçisi Mihail Çakır’ı, İlya İvanov’u, Papa Eftim’i, Musevi Türk Firkoviç’i, Tengri inancına mensup Sahayı, Hakas’ı, Altaylıyı Alevi’yi, Sünni’yi, deisti, ateisti bütün inanç ve felsefi kanaatleri, kültürel havzamızın asli bileşenleri gayri Müslimleri ve akrabamız inanç ortağımız olan farklı etnik kökenleri yurttaş olarak kapsamayan bir Milliyetçilik fakat sizin tarlanın tabanına kadar hitap eder daha sonra gavede pişpirik oynar, mahallî ve folklorik bir öykünmeden çiğ duygusallıktan, TANINAN KÜLTÜRÜN TÜKETİLEN MEZESİ OLMAKTAN öteye geçemez.
Lâik olmayan bir milliyetçilikten “milli egemenlik” kavramına, hukuk devletine ulaşılamaz.
TÜRKİSTAN RÖNESANSI
Nasıl ulaşıyorsunuz? Anlatın ben de öğreneyim.
Buradaki laiklik bizim Maveraünnehir/Harezm Türkistan Rönesans’ında ortaya koyduğumuz Maturidi çizgisindeki metafizik deneyime hürmetkâr lakin “olguların ve objelerin bilgisinin” “akıl ve deneyim” olduğunu Kant’tan 700 yıl evvel söylenen ideolojiye dayanması bir zorunluluktur. Bu ülkede her inancın dindarı ve muhafazakârı olarak barış ortasında birinci sınıf yurttaş olarak yaşama teminatını sunmak bir mecburiyettir. Bu alanı istismar eden dış güçlerin tarih uzunluğu verdikleri ziyanı saymak imkânsızdır. “Devlet ve iktidar ortak kabul etmez” dindar ve muhafazakârlar da bunu anlaması ve kabul etmesi lazım. Türk töresinde Allah’ın ve devletin işine karışılmaz, (parmak sokmaya çalışmak, maniple etmek yanlışsız sayılmaz). Devlete ve orduya (kışlaya, mescide ve mektebe) cemaatlerin ve tarikatların müdahalesinin keza siyasetin bu kurumlara müdahalesinin yıkıcı neticeleriyla doludur tarihimiz. Deneyim edilmiş olanı tekrar deneyim etmek hamakat olur. Tarikat ve cemaatler Batıda da var toplumsal hayatın her alanında varlar lakin bizden farkları Batının Islahat 100 yıl 30 yıl savaşlarıyla bu sıkıntıyı aşmış olması. Orada herkes uzunluğunun ölçüsüne aldı ve rahatladı. Dinin devlet ve iktidar talebi kalmadı. Kendi alanlarında dindar, muhafazakâr beşerler yetiştiriyorlar hepsi bu. Toplumsal akıl öteki türlüsüne geçit vermez.
Gökalp, Akçura, Hüseyinzade Ali Beyefendi, Gaspıralı, Galiyev’i okuyup akabinde Arvasi’ye sıçrayalım nasıl olacaksa? Türk İslam Mefkuresi yapıtı ya okunmamıştır ya da okunmuş üzere yapılmıştır, [reyizler genelde bu biçimde yapar].Okuyanların bir kısmı ne söylemiş olduğini tam anlamamışlardır, anlayanlar olmaz diye itiraz etmişlerdir çünkü bu kadar derin çelişkiler ve tezatlar barındırın bir yapıttan üstte saydığım farklılıkları kapsayan bir milliyetçilik manifestosu çıkarmak epeyce gariptir. “Sünni Müslüman Türk milliyetçisi” üzere sekter bir vurguyu onaylayamayız çünkü Türk milletinin bile tamamına hitap edemiyor. Siyasal İslam’ın ortalığı kasıp kavurduğu vakit içinderda ehlisünnet çizgisin de klasik İslami kültürü ve yerliliği koruduğu için ayrıyeten epeyce kıymetlidir. Bunu belirtmem gerekir. Artık burada ısrar bizi bir kısır döngüye mahkûm ediyor.
Keza 9 Işık Mümtaz Turhan ve Tarık Buğra’nın katkılarıyla ortaya konulan bu siyasal program 1960’lar Türkiye’sinde ileri bir çıkıştı, fazlaca değerliydi lakin bugün bütün sıkıntı ve muhtaçlıkları ona referansla açıklayabilmenin imkânı yoktur. Yahut bütün sıkıntıları tarihte Türkeş’in kelamları ve uygulamalarıyla test edip sağlama teşebbüsü tıpkı derecede hüzünlü ve trajiktir.
Benim de ortasında yetiştiğim “gardaş milliyetçiliği” diye özetlediğim bu yaklaşım MHP ve İYİP takımlarında faaldir.
Ne var ney yok? Daha daha nasılsın? Atsız’ın şu kitabını okudun mu? Şu şiiri hatırlıyor musun? ( O ortada duraksız o şiir patlatılır). Tencerenin nasıl kaynayacağı? üzerinde, işsizlik, kalkınma, üretim ve bölüşüm sorunlarında bir fikri yoktur ya da genel doldurma sözlerle yönetim edilir. Yüzyılın başındaki devlet yıkıp devlet kuran devrimci özünden “ devletimiz ne yaparsa haklıdır, haksız olduğu yerlerde “eli kaymıştır” yanlış anlamaya gerek yok telaffuzuna savrulan “statükonun yüceltildiği” Bekçi Murteza’ya savrulan bir siyasal lisan.
Gardaş solculuğu da emsal kültürel repertuardan ve folklordan beslenir. Cem Karaca’nın Kardaşları yahut devrimci marştaki “vurun gardaşlar vurun” gardaş edebiyatlardır.halbuki ki olur mu bu biçimde olur mu? Gardaş gardaşı vurur mu? “Kardaş Edebiyatlar” bununla birlikte hayli esaslı ulusal bir edebiyat dergimizdi vaktiyle. Türk dünyası lehçe ve ağızlarının yakınlığını vurgulayan mecmua seksenli senelerda Yavuz Akpınar öncülüğünde Erzurum’da yayınlanırdı.
“İrhallıyız, Turhallıyız biz bize benzeriz
Yüz bin kez tövbe eder tekrar şarap içeriz”
Biz bu biçimdeyiz.
Gardaş vurgusu “g’nin” özel tınısı ve tonu özeldir, dağvvacılığın mertebesini gösterir. Bizim Karadenizliler zorlanır bu tonda “k” ile söylerler “g” söylemiş olduklerini sanırlar.
Gladyo en başından beri Türkün hafızası olan aydınları karanlık ve kör şiddetle susturmaya çalışmıştır, bugün de o meçhul! karanlık eller bir daha sahnededir. Devlet görüş açıklayan, aydınlarını, gazetecilerinin meçhul! kör bir şiddet tarafınca barbarca tartaklanmasını, dövülmesini “engellemiyor mu?/engelleyemiyor mu ”mütereddidiz, “oh ne hoş oldu” demiyor” lakin ağız büzmesinden “Osman” söylemiş olduğini anlıyor kurbanlar. halbuki hukuk devletinde şiddet monopolü devletindir, bunu sağlayamayan devletin devlet olma vasfı ve argümanı tartışmalıdır. Hukukla bağlı olmayan devlet organize olmuş şiddettir. Bunu ben demiyorum siyasal kanılar tarihi diyor. Sayın Adalet ve İçişleri bakanlarımızın dikkatine sunuyorum.
Tablacı kültürüne ve onun yarattığı barbar şiddet iklimine teslim olmayacağız. Bu bağlamda Dava Ocakları Genel Lideri Sayın Suat Başaran’a yönelen şiddeti lanetliyorum. Sayın Başaran’ın 12 Eylül daha sonrası süreçte milliyetçi hareketin toparlanmasında emeği fazlaca büyüktür. Birazcık vicdanı olan herkes bunu söyler. Kimileri üzere hikayesini çaldığı yiğitlerin mağdurlukları üzerinden “mahpushane çeşmesi” anlatısıyla bunu ranta ve mesleğe, makama, dünyalığa dönüştürmeyi hiç düşünememiştir.
Bir yazılı cümlesi bir tezi, projesi, fikri olmadan “atamayla” milliyetçi seçmenin iradesi üzerinden 30 yıl en üst siyasi makamlarda bulunanlar kelamım sizedir. Neyin dağğvvası? Türk milliyetçiliği konusunda size atfedilen hangi kavram var?, hangi fikir var?. Türkiye’nin önüne hangi ufuk projeleri koydunuz? Kimse anlamıyor değil mi? Ne hoş millüğ millüğ devam edin bu biçimde. Biz mi okumadık? niye liberal iktisattan yanasınız bir fikriniz var mı bu mevzuda? Tekel’i kamu iktisadi teşekküllerinin özelleştirilmesine niye taraftar oldunuz bilen var mı? Yok, oldu bu biçimde. Biz bir “Hasret Gecesi” tertip edelim ya da VHS kasetini izleyip nostalji yapalım en yeterlisi.
ÖDÜL İÇİN KOŞAN ATLAR ONU HİÇ ANLAYAMAZLAR
İktidarınızda hangi vakfı, yayınevini, prestij edilen bilimsel, kültürel mecmuayı, enstitüyü, kültür merkezini organize ettiniz?
Şairin dediği üzere Başaran “Yarış bittikten daha sonra da koşan atlardandır.” O yüzden ödül için koşan atlar onu hiç anlayamazlar.
Şiddet, tezini savunamayacak derecede aciz ve bilgisiz olanların tekniğidir.
Cumhurbaşkanını ve siyasal iktidarı “ eleştirmek kâğıtlara yazan şeyler hepimizi bağlıyorsa” “evvela anayasal bir haktır” iktidar ve ortakları için bir tabu olsa da bizim için “yanlışları ikaz etmek”,” doğruları desteklemek” [Karabağ, Doğu Akdeniz, Libya, Ege, Suriye] vatanperverlik ölçütüdür.Sayın Bahçeli’yi, Sayın Akşener’i , Kılıçdaroğlu’nu, bütün siyasi önderleri eleştirmek de bu biçimdedir. Siz haşa! vahiyle desteklenmiyorsunuz, ölümlüsünüz, her sözünüz tartışılabilir. Kamuoyu, ekonomistler, 128 milyar doların akıbetini sorgularken “milli iktisada geçiyoruz” başlıkları atmak, Andımız üzerinden Türk milletinin maneviyatına saldırılırken göğe kuşlara bakmak, görmezden gelmek bizim takipçisi olmakla övündüğümüz niyet mektebine hakaret sayılır. Aydınlar olarak bu hukuku canımız değerine savunacağız. Siyasal İslam’ın Tanzimat’tan günümüze Türk tarihinin temel basamakları hakkındaki tarih ve bilim dışı, ideolojik Türk milletini gaye alan değerlendirmeleri ulusal yolun hafızası aydınlar tarafınca güzel bilinir ve not edilir. Lozan’a itiraz, Montrö’ye itiraz, İstiklal savaşına itiraz, Uygar Kanuna itiraz, Latin alfabesine itiraz, laikliğe itiraz, müspet hukuka itiraz, yeni değildir, biz bunları duyar duymaz şaşırmayız. Buradan yansıyan “yerli ve milli”, “antiemperyalist” retoriğini de temelsiz olduğu için ciddiye almayız.
Alanların ne kadar yanıldığını gördük.
150 yıldır Namık Kemal’den beri teslim olmadığımız üzere bir daha de karanlık şiddete sünnetçi korkusuna teslim olmayacağız.
ATATÜRK’ÜN MUCİZESİ BU YAKLAŞIMA DAYANIR
Ulusal perspektif ekonomik model olarak liberal kapitalizmi kabul eden ekolün yanında halkçı devrimci, Fransız ihtilali prensiplerinden etkilenen yorum kamucu, halkçı, özel dal devlet işbirliği temelinde planlı ekonomiyi savunur.
Atatürk’ün bütün vakit içinderı aşan “ekonomik mucizesi” bu yaklaşıma dayanır.
Bugün Türkiye gerçeklerini ve muhtaçlıklarını lakin bu temele oturtarak sağlıklı bir biçimde analiz edebiliriz.
(Bugünkü alım gücüyle) 138 milyar dolarlık (toplam borcun % 42’si) Öz Osmanlı borcu bu sistemle ödenmiştir. Kalan Osmanlı dış borçları ise İsmet İnönü vaktine ödenmeye başlanmış ve 1944 yılında Başbakan Şükrü Saraçoğlu’nun teklifi ile 1954’e kadar olan taksitler defaten ödenerek kapatılmıştır. İnönü periyodunda ödenmiş olan Osmanlı dış borçların muadil alım gücü ise 225 milyar dolardır.
Bizi kurtarmak için gezmedik cinci hoca bırakmayan!ekonomik model arayan (sonunda general secretary merifetiyle eşit vatandaşlığı!bulan –cetvelle ölçecekler galiba, -mezura daha uygun halbuki -) Kemal Kılıçdaroğlu ve Meral Akşener’in, neoliberal ekonomik modeli savunan milliyetçi partilerin bilhassa bilmesi lazım 21 yılda ödenen borç 363 milyar dolar, yapılan öbür yatırımlar hariçtir.
Ekonomipolitik olarak Alman Frederick List “Das nationale System der Politischen Ökonomie”yi (Ulusal Politik İktisat Sistemi) ekolüne dayanır. ITC Akyiğitzade Musa bu ekolün ülkemizdeki birinci temsilcisidir. Üretim iktisadı ve üretici güçleri öne çıkaran bir sitemdir. Kara Kemal’in ulusal sermaye /sermayedar oluşturma siyaseti bu kanıdan yola çıkar. Alman kalkınmasının temeli bu yaklaşıma dayanır.
İçtihat farklılıklarıdır bunlar.
Bu ülke siyasetinde dümen ve numara temeldir. her insanın asıl fikri karnındadır, onu söylemez, lisandan diğer sesler çıkarır. İstanbul mukavelesi hadisesinde gördük.
“Ayleyi goruduk”. Ayle salonu üst katta bir sele ekmek bir çorba. Ayleyi Korurken Hanefi fıkhının muteber kaynaklarına baktınız mı? orada LBGT’ye hangi hakların ve hukukun verildiğini okuduk mu? İstanbul Kontratıyla “ayleyi koruyanlar” dümenine yatanlar yere göğe koyamadıkları Osmanlı gayler meslek kümesi kabul edip vergi alıyordu, “defteri hizanı” hiç duydunuz mu? Bu gruplar Evliya Çelebi anlatımıyla padişahın önünden resmi geçite katılırlardı. Milletlerarası kontrol gelirse “çorba gider” olmasın temel dert.
Bugünün Türkiye’sini birleştiren yegane siyasal başkalar kümesi Atatürk eksenli Müdafaa-i hukuk sosyolojisine dayanıyor. Sosyolojik tabanı %65’li bir oy potansiyeline sahiptir. Türkiye için XXI. yüzyılda en büyük ihtilal Atatürk’te birleşmektir. Cumhuriyeti ve yurttaş hukukunu bir daha ayağa kaldırmak için yoksulluğu yenmek için en az 15 yıl bu mutabakat devam etmelidir.
Emperyalizmin en büyük korkusu sağ ve sol ulusal birikimin bu eksende buluşmasıdır. Çünkü bu birleşme Avrasya’da tarihin akışımı değiştirecek bir dinamizm ve sinerji üretir. Kemal Bey’e de Meral Hanım’a da anlatamadım. O ne güzel! derler, Hüd hüd kuşu kıssasını anlatmaya devam ederler, yapabilecek bir şey yok. Milletlerarası sistemle bir proje ve stratejik evrak yerine “süt içtim dilim yandı” tonunda konuşan takımlarının kelamlarıyla bir ölçüde bağlanmış olabilirler, Türkiye’nin entelektüel birikimi bunu tashih edecek güçtedir. Kâfi ki niyet üzüm yemek olsun.
Kuşkusuz Türkiye bu seçeneklerden ibaret değildir. Kamuoyu baskısının gücüne inanıyorum. El sizlere geçmiştir ey Türk milleti, Atatürkçüler. Ağzımız açık tavana bakıp siyasetçilerin insafına teslim olmayalım, oyumuzdan gelen gücümüzle sistemi buna zorlayalım şayet olmazsa da kariyerist ve “son deva tesisleri” manasına gelmeyecek Hanibal üzere yeni bir yol açalım.
“Türkiye’yi 1 yılda denk bütçeye taşımak, üretim ihtilalini başlatmak mümkündür. Yanı başımızda İran yıllık 5 milyar dolarlık akaryakıt ithal ediyor biz 10 milyar dolarlık petrokimya ithal ediyoruz. Bu tabloyu üretim ve yatırıma çevirmeyi planlayamayan bir siyasal akıl var iktidar ve muhalefette. SGK açığını oluşturan yaşlı maaşlarını çalışanlara yıkmak adil değildir. Yükü adil bir biçimde taşıyacaksak bu yükü fazlaca kazananlara yıkacağız. Yalnızca bu atılımlar bütçe açığımızı sıfırlar. İsraftan, Erbakan Hoca’nın Osman Hocayla geliştirdiği “tek hesap” ihtilalinden bahsetmiyorum bile. 50 milyar dolarlık güç faturasını komşularımızla ulusal paralarla mal ve hizmet takasına çevirirsek Türkiye şahlanır. Yenilenebilir güç potansiyelimiz teşvik edip bu ucuz elektrikle demir, çelik, alüminyum ve türevleri, kompozit gübre üretilirse hakikat bir planlamayla fakirlik ve açlık sıkıntısını aşarız.”
Nerede durduğunuz ve nereden baktığınız hayli kıymetli.
Chatham House kapılarında siyasi ikbal arayanlarla bu yolları basamağız. Onlar halkına milletine inanmayanlardır. Tanıyın bunları isimlerini saymama gerek yok. Google yazın çıkıyor. “Kent ve Marul” konusunda konferans vereni bile var.
1965 Türkiye Personel Partisi programındaki halkçılık ve milliyetçilik hakeza Atatürk’ün halkçılık ve milliyetçilik anlayışını Türk solu bir daha gündemine alırsa aşılmaz tunçtan bir siyasal blok inşa edilir.
Burada yurttaş hukuku ve insan hakları çerçevesinde bütün uygar hak ve özgürlükler bütün yurttaşları kapsar. Kimlik siyasetine sapmadan uygar ve kültürel haklar bu çerçevede geliştirilebilir, buna bir mahzur yok. Emperyalizmin oyununa gelmeyelim. Atatürk en büyük ittifakı Kürtlerle Çerkezlerle, Arnavutlarla, Lazlarla, Gürcülerle yapmadı mı? Bu kahramanları kim unutabilir? Onlar kimlik siyasetinin tuzağına düşmeyerek başardılar, emperyalizm karşısında metot bir daha birebirdir.
Prof. Dr. Kemal Üçüncü
ALINTIDIR
Vatan ve Hürriyet uğraşı Namık Kemal’le birlikte Magosa zindanında başladı.
Türk milliyetçileri birçok padişahı, despotu, zalimi, dize getirdi.
Yeni Osmanlılar, Jön Türkler, İttihat ve Terakki, Kuvâ-yı Ulusala çizgisi ulusal demokratik ihtilal maceramızın ana çizgileridir.
Kuldan vatandaşa, ümmetten millete, ihsandan hakka, din için beşerden, insan için dine dönüşüm süreci sonunda Türkiye Cumhuriyeti olarak ete kemiğe büründük.
Türk’ün hâkim olduğu devletlerde Türk’ün Türk tarafınca Türk olmasından dolayı aşağılanması yalnızca bize has bir saçmalıktır. Uygarlık tarihinde bir eşi ve gibisi daha yoktur, olamaz da. Hâlâ son kalıntılarıyla boğuşuyoruz. Türk ülkesinde “bazı Türkleri” erketeye koyarak “Türküm, doğruyum” demenin mahzurlarına bizi inandırmaya çalışıyorlar. Gelecek nesiller bunu okuduğunda afallayacak lakin biz yaşarken oldu bunlar çağa tanıklık etmek zorundayız.
Moğol’a yardım edip Türk kanı akıtan Caca Bey’ler ve işbirlikçilere karşı diyalektik yahut tabiat / İlah hangisini benimsiyorsanız, Türkmen’in akan kanın hesabını soracak Baybars’ı hazır etti.
Köktürklerden 1200 yıl daha sonra milletimiz Türk olarak ismini devletine vererek geri aldı.
Ulusal demokratik ihtilal maceramız Japon, Çin ve Rus ihtilallerinden farklı olarak feodalite ve Ortaçağ sistemini tasfiye sorununda epeyce yumuşak davrandığı için başarılı olamadı, altyapı motamot devam ettiği için üst yapı ıslahatları birtakım alanlarda tam manasıyla maksadına ulaşmadı. [Bu süreçte Türkoloji’yi kurarak kendimizi tanımamıza vesile olan bilim erkeklerina şükran borçluyuz].
Devlet ve hukuk haricindeki bütün ayanlık, derebeylik, pirlik nizamı, Komitern İsmail Bilen raporunda işaret edilen kapalı ekonomik model tasfiye edilseydi kuşkusuz apayrı bir pencere açılmış olurdu.
Toprak ıslahatı bunlardan en değerlisidir.
Ezcümle…
Zalimlerin zulmünden, karanlığından yarattığı kaygı ikliminde o günden beri korkmayız.
Pir Sultan’ı, Dadaloğlu’nu, Karacaoğlan’ı okuyanlar korkarlar mı hiç!
Türk milliyetçileri onlarca bağımsızlık uğraşı ve isyan örgütlediler.
Düşman orduları karşısında 3 kıtada yedi düvele karşı durup 3 devlet kurdular.
Batı Trakya Cumhuriyeti (1912) , Azerbaycan Cumhuriyeti (1918), Türkiye Cumhuriyeti (1923), Alaş Orda Bağımsızlık Çabası, Basmacı isyanları, tarihi Uygur direnişleri bu büyük geleneğin mirasıdır.
Bu manada Türk milliyetçiliği sanılanın bilakis enternasyonal bir karaktere sahiptir.
XX. yüzyılın Doğu dünyasındaki bütün antiemperyalist bağımsızlık uğraşlarına örnek oldular.
Nehru, Mustafa Kemal İngilizleri yenene kadar Tanrı’nın da İngiliz olduğunu sanırdım kelamı bu derin hayranlık ve takdirkârlığın bir tabiridir.
MİLLİYETÇİLİĞİN DEVRİMCİ NİTELİĞİ PÖRSÜTÜLDÜ
bu biçimdesi bir perspektif soğuk savaş devrinin şartlarında içe kapanarak yerelleştirildi, anti komünist uğraşın manivelası haline getirilmeye çalışıldı.
Otoriterleştirildi.
Demokratik istişareye dayanan çoğulcu yapısı dumura uğradı.
İktisat politik perspektife dayanan kim üretecek, kim ne kadar hisse alacak, kimden alınıp kime verilecek, soruları dışta bırakılarak tarihi, dini öğütler, menkıbe ve mevize ile örülmüş bir çiğ duygusallık ve romantizmle kaplanarak asli fonksiyonunu yitirdi, devrimci niteliği pörsütüldü.
Hristiyan Türk milliyetçisi Mihail Çakır’ı, İlya İvanov’u, Papa Eftim’i, Musevi Türk Firkoviç’i, Tengri inancına mensup Sahayı, Hakas’ı, Altaylıyı Alevi’yi, Sünni’yi, deisti, ateisti bütün inanç ve felsefi kanaatleri, kültürel havzamızın asli bileşenleri gayri Müslimleri ve akrabamız inanç ortağımız olan farklı etnik kökenleri yurttaş olarak kapsamayan bir Milliyetçilik fakat sizin tarlanın tabanına kadar hitap eder daha sonra gavede pişpirik oynar, mahallî ve folklorik bir öykünmeden çiğ duygusallıktan, TANINAN KÜLTÜRÜN TÜKETİLEN MEZESİ OLMAKTAN öteye geçemez.
Lâik olmayan bir milliyetçilikten “milli egemenlik” kavramına, hukuk devletine ulaşılamaz.
TÜRKİSTAN RÖNESANSI
Nasıl ulaşıyorsunuz? Anlatın ben de öğreneyim.
Buradaki laiklik bizim Maveraünnehir/Harezm Türkistan Rönesans’ında ortaya koyduğumuz Maturidi çizgisindeki metafizik deneyime hürmetkâr lakin “olguların ve objelerin bilgisinin” “akıl ve deneyim” olduğunu Kant’tan 700 yıl evvel söylenen ideolojiye dayanması bir zorunluluktur. Bu ülkede her inancın dindarı ve muhafazakârı olarak barış ortasında birinci sınıf yurttaş olarak yaşama teminatını sunmak bir mecburiyettir. Bu alanı istismar eden dış güçlerin tarih uzunluğu verdikleri ziyanı saymak imkânsızdır. “Devlet ve iktidar ortak kabul etmez” dindar ve muhafazakârlar da bunu anlaması ve kabul etmesi lazım. Türk töresinde Allah’ın ve devletin işine karışılmaz, (parmak sokmaya çalışmak, maniple etmek yanlışsız sayılmaz). Devlete ve orduya (kışlaya, mescide ve mektebe) cemaatlerin ve tarikatların müdahalesinin keza siyasetin bu kurumlara müdahalesinin yıkıcı neticeleriyla doludur tarihimiz. Deneyim edilmiş olanı tekrar deneyim etmek hamakat olur. Tarikat ve cemaatler Batıda da var toplumsal hayatın her alanında varlar lakin bizden farkları Batının Islahat 100 yıl 30 yıl savaşlarıyla bu sıkıntıyı aşmış olması. Orada herkes uzunluğunun ölçüsüne aldı ve rahatladı. Dinin devlet ve iktidar talebi kalmadı. Kendi alanlarında dindar, muhafazakâr beşerler yetiştiriyorlar hepsi bu. Toplumsal akıl öteki türlüsüne geçit vermez.
Gökalp, Akçura, Hüseyinzade Ali Beyefendi, Gaspıralı, Galiyev’i okuyup akabinde Arvasi’ye sıçrayalım nasıl olacaksa? Türk İslam Mefkuresi yapıtı ya okunmamıştır ya da okunmuş üzere yapılmıştır, [reyizler genelde bu biçimde yapar].Okuyanların bir kısmı ne söylemiş olduğini tam anlamamışlardır, anlayanlar olmaz diye itiraz etmişlerdir çünkü bu kadar derin çelişkiler ve tezatlar barındırın bir yapıttan üstte saydığım farklılıkları kapsayan bir milliyetçilik manifestosu çıkarmak epeyce gariptir. “Sünni Müslüman Türk milliyetçisi” üzere sekter bir vurguyu onaylayamayız çünkü Türk milletinin bile tamamına hitap edemiyor. Siyasal İslam’ın ortalığı kasıp kavurduğu vakit içinderda ehlisünnet çizgisin de klasik İslami kültürü ve yerliliği koruduğu için ayrıyeten epeyce kıymetlidir. Bunu belirtmem gerekir. Artık burada ısrar bizi bir kısır döngüye mahkûm ediyor.
Keza 9 Işık Mümtaz Turhan ve Tarık Buğra’nın katkılarıyla ortaya konulan bu siyasal program 1960’lar Türkiye’sinde ileri bir çıkıştı, fazlaca değerliydi lakin bugün bütün sıkıntı ve muhtaçlıkları ona referansla açıklayabilmenin imkânı yoktur. Yahut bütün sıkıntıları tarihte Türkeş’in kelamları ve uygulamalarıyla test edip sağlama teşebbüsü tıpkı derecede hüzünlü ve trajiktir.
Benim de ortasında yetiştiğim “gardaş milliyetçiliği” diye özetlediğim bu yaklaşım MHP ve İYİP takımlarında faaldir.
Ne var ney yok? Daha daha nasılsın? Atsız’ın şu kitabını okudun mu? Şu şiiri hatırlıyor musun? ( O ortada duraksız o şiir patlatılır). Tencerenin nasıl kaynayacağı? üzerinde, işsizlik, kalkınma, üretim ve bölüşüm sorunlarında bir fikri yoktur ya da genel doldurma sözlerle yönetim edilir. Yüzyılın başındaki devlet yıkıp devlet kuran devrimci özünden “ devletimiz ne yaparsa haklıdır, haksız olduğu yerlerde “eli kaymıştır” yanlış anlamaya gerek yok telaffuzuna savrulan “statükonun yüceltildiği” Bekçi Murteza’ya savrulan bir siyasal lisan.
Gardaş solculuğu da emsal kültürel repertuardan ve folklordan beslenir. Cem Karaca’nın Kardaşları yahut devrimci marştaki “vurun gardaşlar vurun” gardaş edebiyatlardır.halbuki ki olur mu bu biçimde olur mu? Gardaş gardaşı vurur mu? “Kardaş Edebiyatlar” bununla birlikte hayli esaslı ulusal bir edebiyat dergimizdi vaktiyle. Türk dünyası lehçe ve ağızlarının yakınlığını vurgulayan mecmua seksenli senelerda Yavuz Akpınar öncülüğünde Erzurum’da yayınlanırdı.
“İrhallıyız, Turhallıyız biz bize benzeriz
Yüz bin kez tövbe eder tekrar şarap içeriz”
Biz bu biçimdeyiz.
Gardaş vurgusu “g’nin” özel tınısı ve tonu özeldir, dağvvacılığın mertebesini gösterir. Bizim Karadenizliler zorlanır bu tonda “k” ile söylerler “g” söylemiş olduklerini sanırlar.
Gladyo en başından beri Türkün hafızası olan aydınları karanlık ve kör şiddetle susturmaya çalışmıştır, bugün de o meçhul! karanlık eller bir daha sahnededir. Devlet görüş açıklayan, aydınlarını, gazetecilerinin meçhul! kör bir şiddet tarafınca barbarca tartaklanmasını, dövülmesini “engellemiyor mu?/engelleyemiyor mu ”mütereddidiz, “oh ne hoş oldu” demiyor” lakin ağız büzmesinden “Osman” söylemiş olduğini anlıyor kurbanlar. halbuki hukuk devletinde şiddet monopolü devletindir, bunu sağlayamayan devletin devlet olma vasfı ve argümanı tartışmalıdır. Hukukla bağlı olmayan devlet organize olmuş şiddettir. Bunu ben demiyorum siyasal kanılar tarihi diyor. Sayın Adalet ve İçişleri bakanlarımızın dikkatine sunuyorum.
Tablacı kültürüne ve onun yarattığı barbar şiddet iklimine teslim olmayacağız. Bu bağlamda Dava Ocakları Genel Lideri Sayın Suat Başaran’a yönelen şiddeti lanetliyorum. Sayın Başaran’ın 12 Eylül daha sonrası süreçte milliyetçi hareketin toparlanmasında emeği fazlaca büyüktür. Birazcık vicdanı olan herkes bunu söyler. Kimileri üzere hikayesini çaldığı yiğitlerin mağdurlukları üzerinden “mahpushane çeşmesi” anlatısıyla bunu ranta ve mesleğe, makama, dünyalığa dönüştürmeyi hiç düşünememiştir.
Bir yazılı cümlesi bir tezi, projesi, fikri olmadan “atamayla” milliyetçi seçmenin iradesi üzerinden 30 yıl en üst siyasi makamlarda bulunanlar kelamım sizedir. Neyin dağğvvası? Türk milliyetçiliği konusunda size atfedilen hangi kavram var?, hangi fikir var?. Türkiye’nin önüne hangi ufuk projeleri koydunuz? Kimse anlamıyor değil mi? Ne hoş millüğ millüğ devam edin bu biçimde. Biz mi okumadık? niye liberal iktisattan yanasınız bir fikriniz var mı bu mevzuda? Tekel’i kamu iktisadi teşekküllerinin özelleştirilmesine niye taraftar oldunuz bilen var mı? Yok, oldu bu biçimde. Biz bir “Hasret Gecesi” tertip edelim ya da VHS kasetini izleyip nostalji yapalım en yeterlisi.
ÖDÜL İÇİN KOŞAN ATLAR ONU HİÇ ANLAYAMAZLAR
İktidarınızda hangi vakfı, yayınevini, prestij edilen bilimsel, kültürel mecmuayı, enstitüyü, kültür merkezini organize ettiniz?
Şairin dediği üzere Başaran “Yarış bittikten daha sonra da koşan atlardandır.” O yüzden ödül için koşan atlar onu hiç anlayamazlar.
Şiddet, tezini savunamayacak derecede aciz ve bilgisiz olanların tekniğidir.
Cumhurbaşkanını ve siyasal iktidarı “ eleştirmek kâğıtlara yazan şeyler hepimizi bağlıyorsa” “evvela anayasal bir haktır” iktidar ve ortakları için bir tabu olsa da bizim için “yanlışları ikaz etmek”,” doğruları desteklemek” [Karabağ, Doğu Akdeniz, Libya, Ege, Suriye] vatanperverlik ölçütüdür.Sayın Bahçeli’yi, Sayın Akşener’i , Kılıçdaroğlu’nu, bütün siyasi önderleri eleştirmek de bu biçimdedir. Siz haşa! vahiyle desteklenmiyorsunuz, ölümlüsünüz, her sözünüz tartışılabilir. Kamuoyu, ekonomistler, 128 milyar doların akıbetini sorgularken “milli iktisada geçiyoruz” başlıkları atmak, Andımız üzerinden Türk milletinin maneviyatına saldırılırken göğe kuşlara bakmak, görmezden gelmek bizim takipçisi olmakla övündüğümüz niyet mektebine hakaret sayılır. Aydınlar olarak bu hukuku canımız değerine savunacağız. Siyasal İslam’ın Tanzimat’tan günümüze Türk tarihinin temel basamakları hakkındaki tarih ve bilim dışı, ideolojik Türk milletini gaye alan değerlendirmeleri ulusal yolun hafızası aydınlar tarafınca güzel bilinir ve not edilir. Lozan’a itiraz, Montrö’ye itiraz, İstiklal savaşına itiraz, Uygar Kanuna itiraz, Latin alfabesine itiraz, laikliğe itiraz, müspet hukuka itiraz, yeni değildir, biz bunları duyar duymaz şaşırmayız. Buradan yansıyan “yerli ve milli”, “antiemperyalist” retoriğini de temelsiz olduğu için ciddiye almayız.
Alanların ne kadar yanıldığını gördük.
150 yıldır Namık Kemal’den beri teslim olmadığımız üzere bir daha de karanlık şiddete sünnetçi korkusuna teslim olmayacağız.
ATATÜRK’ÜN MUCİZESİ BU YAKLAŞIMA DAYANIR
Ulusal perspektif ekonomik model olarak liberal kapitalizmi kabul eden ekolün yanında halkçı devrimci, Fransız ihtilali prensiplerinden etkilenen yorum kamucu, halkçı, özel dal devlet işbirliği temelinde planlı ekonomiyi savunur.
Atatürk’ün bütün vakit içinderı aşan “ekonomik mucizesi” bu yaklaşıma dayanır.
Bugün Türkiye gerçeklerini ve muhtaçlıklarını lakin bu temele oturtarak sağlıklı bir biçimde analiz edebiliriz.
(Bugünkü alım gücüyle) 138 milyar dolarlık (toplam borcun % 42’si) Öz Osmanlı borcu bu sistemle ödenmiştir. Kalan Osmanlı dış borçları ise İsmet İnönü vaktine ödenmeye başlanmış ve 1944 yılında Başbakan Şükrü Saraçoğlu’nun teklifi ile 1954’e kadar olan taksitler defaten ödenerek kapatılmıştır. İnönü periyodunda ödenmiş olan Osmanlı dış borçların muadil alım gücü ise 225 milyar dolardır.
Bizi kurtarmak için gezmedik cinci hoca bırakmayan!ekonomik model arayan (sonunda general secretary merifetiyle eşit vatandaşlığı!bulan –cetvelle ölçecekler galiba, -mezura daha uygun halbuki -) Kemal Kılıçdaroğlu ve Meral Akşener’in, neoliberal ekonomik modeli savunan milliyetçi partilerin bilhassa bilmesi lazım 21 yılda ödenen borç 363 milyar dolar, yapılan öbür yatırımlar hariçtir.
Ekonomipolitik olarak Alman Frederick List “Das nationale System der Politischen Ökonomie”yi (Ulusal Politik İktisat Sistemi) ekolüne dayanır. ITC Akyiğitzade Musa bu ekolün ülkemizdeki birinci temsilcisidir. Üretim iktisadı ve üretici güçleri öne çıkaran bir sitemdir. Kara Kemal’in ulusal sermaye /sermayedar oluşturma siyaseti bu kanıdan yola çıkar. Alman kalkınmasının temeli bu yaklaşıma dayanır.
İçtihat farklılıklarıdır bunlar.
Bu ülke siyasetinde dümen ve numara temeldir. her insanın asıl fikri karnındadır, onu söylemez, lisandan diğer sesler çıkarır. İstanbul mukavelesi hadisesinde gördük.
“Ayleyi goruduk”. Ayle salonu üst katta bir sele ekmek bir çorba. Ayleyi Korurken Hanefi fıkhının muteber kaynaklarına baktınız mı? orada LBGT’ye hangi hakların ve hukukun verildiğini okuduk mu? İstanbul Kontratıyla “ayleyi koruyanlar” dümenine yatanlar yere göğe koyamadıkları Osmanlı gayler meslek kümesi kabul edip vergi alıyordu, “defteri hizanı” hiç duydunuz mu? Bu gruplar Evliya Çelebi anlatımıyla padişahın önünden resmi geçite katılırlardı. Milletlerarası kontrol gelirse “çorba gider” olmasın temel dert.
Bugünün Türkiye’sini birleştiren yegane siyasal başkalar kümesi Atatürk eksenli Müdafaa-i hukuk sosyolojisine dayanıyor. Sosyolojik tabanı %65’li bir oy potansiyeline sahiptir. Türkiye için XXI. yüzyılda en büyük ihtilal Atatürk’te birleşmektir. Cumhuriyeti ve yurttaş hukukunu bir daha ayağa kaldırmak için yoksulluğu yenmek için en az 15 yıl bu mutabakat devam etmelidir.
Emperyalizmin en büyük korkusu sağ ve sol ulusal birikimin bu eksende buluşmasıdır. Çünkü bu birleşme Avrasya’da tarihin akışımı değiştirecek bir dinamizm ve sinerji üretir. Kemal Bey’e de Meral Hanım’a da anlatamadım. O ne güzel! derler, Hüd hüd kuşu kıssasını anlatmaya devam ederler, yapabilecek bir şey yok. Milletlerarası sistemle bir proje ve stratejik evrak yerine “süt içtim dilim yandı” tonunda konuşan takımlarının kelamlarıyla bir ölçüde bağlanmış olabilirler, Türkiye’nin entelektüel birikimi bunu tashih edecek güçtedir. Kâfi ki niyet üzüm yemek olsun.
Kuşkusuz Türkiye bu seçeneklerden ibaret değildir. Kamuoyu baskısının gücüne inanıyorum. El sizlere geçmiştir ey Türk milleti, Atatürkçüler. Ağzımız açık tavana bakıp siyasetçilerin insafına teslim olmayalım, oyumuzdan gelen gücümüzle sistemi buna zorlayalım şayet olmazsa da kariyerist ve “son deva tesisleri” manasına gelmeyecek Hanibal üzere yeni bir yol açalım.
“Türkiye’yi 1 yılda denk bütçeye taşımak, üretim ihtilalini başlatmak mümkündür. Yanı başımızda İran yıllık 5 milyar dolarlık akaryakıt ithal ediyor biz 10 milyar dolarlık petrokimya ithal ediyoruz. Bu tabloyu üretim ve yatırıma çevirmeyi planlayamayan bir siyasal akıl var iktidar ve muhalefette. SGK açığını oluşturan yaşlı maaşlarını çalışanlara yıkmak adil değildir. Yükü adil bir biçimde taşıyacaksak bu yükü fazlaca kazananlara yıkacağız. Yalnızca bu atılımlar bütçe açığımızı sıfırlar. İsraftan, Erbakan Hoca’nın Osman Hocayla geliştirdiği “tek hesap” ihtilalinden bahsetmiyorum bile. 50 milyar dolarlık güç faturasını komşularımızla ulusal paralarla mal ve hizmet takasına çevirirsek Türkiye şahlanır. Yenilenebilir güç potansiyelimiz teşvik edip bu ucuz elektrikle demir, çelik, alüminyum ve türevleri, kompozit gübre üretilirse hakikat bir planlamayla fakirlik ve açlık sıkıntısını aşarız.”
Nerede durduğunuz ve nereden baktığınız hayli kıymetli.
Chatham House kapılarında siyasi ikbal arayanlarla bu yolları basamağız. Onlar halkına milletine inanmayanlardır. Tanıyın bunları isimlerini saymama gerek yok. Google yazın çıkıyor. “Kent ve Marul” konusunda konferans vereni bile var.
1965 Türkiye Personel Partisi programındaki halkçılık ve milliyetçilik hakeza Atatürk’ün halkçılık ve milliyetçilik anlayışını Türk solu bir daha gündemine alırsa aşılmaz tunçtan bir siyasal blok inşa edilir.
Burada yurttaş hukuku ve insan hakları çerçevesinde bütün uygar hak ve özgürlükler bütün yurttaşları kapsar. Kimlik siyasetine sapmadan uygar ve kültürel haklar bu çerçevede geliştirilebilir, buna bir mahzur yok. Emperyalizmin oyununa gelmeyelim. Atatürk en büyük ittifakı Kürtlerle Çerkezlerle, Arnavutlarla, Lazlarla, Gürcülerle yapmadı mı? Bu kahramanları kim unutabilir? Onlar kimlik siyasetinin tuzağına düşmeyerek başardılar, emperyalizm karşısında metot bir daha birebirdir.
Prof. Dr. Kemal Üçüncü
ALINTIDIR