Bazı haftalar, belirli bir fikri keşfetmeye veya belirli bir olayı anlamaya çalıştığımda, okuma listelerimin net temaları olur: X’i anlamak için ne okumam gerekiyor? Y hakkında üç kitap.
Bu…o haftalardan biri değil. Bunun yerine entelektüel dağınıklık hissediyorum ve bir konudan diğerine bocalıyorum. Onu kucaklamaya, beynimin çılgınca çalışmasına izin vermeye ve beni ilginç bir yere götüreceğine güvenmeye karar verdim.
Sonuçlardan memnunum: Çin hakkında büyüleyici yeni bir kitap, aşırı sağ siyasetin tuhaflığını açıklayan yeni bir siyaset bilimi makalesi ve evimin sadece birkaç kilometre uzağında geçen bir gizem romanı. İşte eklektik okuma listem:
Ne okuduğunuzu bana yazmak için yazan herkese teşekkür ederim. Lütfen başvurulara devam edin!
Okuduğunuz (veya gördüğünüz veya dinlediğiniz), daha geniş Yorumlayıcı okuma topluluğunun hoşuna gideceğini düşündüğünüz şeyler hakkında bilgi almak istiyorum.
Katılmak isterseniz bu formu doldurabilirsiniz. Yanıtınızı gelecekteki bir bültende yayınlayabilirim.
Bu…o haftalardan biri değil. Bunun yerine entelektüel dağınıklık hissediyorum ve bir konudan diğerine bocalıyorum. Onu kucaklamaya, beynimin çılgınca çalışmasına izin vermeye ve beni ilginç bir yere götüreceğine güvenmeye karar verdim.
Sonuçlardan memnunum: Çin hakkında büyüleyici yeni bir kitap, aşırı sağ siyasetin tuhaflığını açıklayan yeni bir siyaset bilimi makalesi ve evimin sadece birkaç kilometre uzağında geçen bir gizem romanı. İşte eklektik okuma listem:
“Pekin Kuralları: Çin, Dünyaya Karşı Koymak İçin Ekonomisini Nasıl Silahlandırdı?Bethany Allen-Ebrahimian’ın “” yazısı, bu hafta Britanya Parlamentosu’nun derinliklerinde yer alan bir araştırmacının Çin hükümeti için çalıştığı şüphesiyle Mart ayında tutuklandığının bildirilmesinin ardından özellikle zamanında olduğunu kanıtladı. Axios’un Çin muhabiri Allen-Ebrahimian, Çin’in “otoriter ekonomik devlet idaresi” yoluyla Batılı kurumlara sızma çabalarının analizini, Batı’nın bu tür nüfuz kampanyalarına karşı neden savunmasız olduğuna dair bir bakışla ustaca birleştiriyor. Her ne kadar kitap, düzyazı tarzının tartışmanın gerisinde kaldığı kurgu olmayan bir türe ait olsa da, Pekin Kuralları, okumayı zevkli hale getiren güzel metinler içeriyor.
“Düşmanımın düşmanı dostumdur” uzun zamandır tanıdık bir söz olmuştur, ancak American Political Science Review’daki bu ilginç yeni makale sayesinde bu artık siyaset biliminin de bir parçası haline geldi. Yazarlar, göçmenlere, özellikle de Müslümanlara yönelik düşmanlığın, aslında muhafazakar yerlici seçmenler arasında LGBT+ haklarına destek oluşmasına yardımcı olup olmadığını inceliyor.
Etnik dış gruptan kişilerin (örneğin Avrupa’daki Müslüman göçmenlerin) bu tür korumaları reddettiği söylendiğinde vatandaşların LGBT+ haklarına ilişkin tutumlarını “stratejik olarak liberalleştirdiğini” buldular. Özellikle göze çarpan bir örnekte, Donald Trump, 2016 yılında Müslüman bir adamın eşcinsel bir gece kulübünde toplu silahlı saldırı gerçekleştirmesinin ardından bir konuşma yaparak, saldırıyı “ulus olarak kim olduğumuzun kalbine ve ruhuna indirilmiş bir darbe” olarak nitelendirdi. Özgür insanların hayatlarını yaşama, istediklerini sevme ve kimliklerini ifade etme yeteneklerine saldırı.”
Araştırmacılar, bunun muhtemelen eşcinsel haklarına yönelik kamusal desteğin göründüğünden daha zayıf olduğu anlamına geldiği sonucuna varıyor; çünkü katılıma yönelik görünen desteğin bir kısmı aslında diğerlerini dışlama arzusundan kaynaklanıyor. (Yine Trump yararlı bir örnek: Her ne kadar Nabız konuşmasında eşcinsel haklarını Müslümanlara karşı bir sopa olarak tanımlasa da, yönetimi, işyerinde ayrımcılığa karşı kuralların geri alınması ve trans kişilerin ordudan yasaklanması da dahil olmak üzere, pratikte LGBT korumalarını ortadan kaldırdı.)
“Alperton Melekleri’nin gizemli vakası“ “Janice Hallett’in Yeni Bir Gizemi” benim için daha kolay okunan kitaptı. Hallett romanlarını bulunmuş belgeler, transkriptler ve diğer kanıtlardan oluşan dosyalar olarak yapılandırır ve okuyucunun gerçek hikayeyi güvenilmez anlatıcıların ifadelerinde bulmasına izin verir. Bu süreç içimdeki gazeteciye hitap ediyor, bu da belki de neden kitabın yüzde 80’ini tek oturuşta okuduğumu açıklıyor. Açıkçası pek çok insanın da ilgisini çekiyor; Hallett’in kitapları Birleşik Krallık’ta en çok satanlar arasında yer alıyor.
Ancak son kitabı The Twyford Code’da olduğu gibi, gizemi ilgi çekici tutmak için gereken ayrıntılı dönüşümler, karakterlerinin gerçekçiliği ve olay örgüsünün çözümlenmesinin inandırıcılığı arasında beni biraz soğuk bırakan bir gerilim var.
Ne okuduğunuzu bana yazmak için yazan herkese teşekkür ederim. Lütfen başvurulara devam edin!
Okuduğunuz (veya gördüğünüz veya dinlediğiniz), daha geniş Yorumlayıcı okuma topluluğunun hoşuna gideceğini düşündüğünüz şeyler hakkında bilgi almak istiyorum.
Katılmak isterseniz bu formu doldurabilirsiniz. Yanıtınızı gelecekteki bir bültende yayınlayabilirim.