Merhaba, büyük bir berbatlığa karşı hanımefendilerden dayanak alan alarak savaşmayı seven okuyucularımız. Bu haftaki oyun yazımız Othercide Gri, Beyaz ve Karanlık tam olarak da bu biçimde bir oyun. Yani kendimizden fedakarlık etmeli, hayli güzel hesaplama ve strateji yapmalıyız. Karşımızda ise…Geri kalanı yazıda. Düzgün okumalar.
En Sevdiğin Renk Nedir?
Bazı oyunlar vardır, sessizdirler, sedasızdırlar. Ne çıkışları büyük bir olay yaratır, ne de vakit geçtikten daha sonra kıymetleri anlaşılır. Bu durumun birden çok sebebi olabilir. Ancak (en azından ben) Otbercide’ın çıktığını duymadım. Büsbütün bahta gördüm ve…sanırım birbirimizi birinci görüşte sevdik. Pekala niye?
Lightbulb tarafınca geliştirilmiş ve Focus Home Interactive yayımlanmış olan oyunumuzun özetlemek gerekirse konusu şu; The Mother dediğimiz varlık, uzun müddettir öteki bir karanlık varlığa karşı savaşmaktadır. Fakat her şeyini ortaya koymuş bulunmasına karşın yenilmenin eşiğine gelmiştir. bu biçimde geriye tek bir deva kalmıştır; Kalan son modüllerini ve ruhunu kullanmak…
bu biçimdece siyah beyaz olan öykümüze çokça kırmızı renk yani kan da eklenmiş olur…
Tur Tabanlı ve Estetik
Othercide, tıp tabanlı ve her savaşımızda adamlarımızı pardon kızlarımızı seçerek, onlardan küme kurarak ilerlediğimiz bir oyun. Aslında kendisini (biraz ucundan da olsa) Darkest Dungeon’a benzetebiliriz, alışılmış o kadar ayrıntılı değil fakat kazandığı öbür noktalar var. Öncelikle su kızlara bir bakalım.
İyi bir hesaplama ile rakibin ardına geç ve onu yok et! Sana güveniyorum…kızım…
The Mother dediğimiz varlıktan gelen kızlarımızdan üç tanesi oyun başında bize veriliyorlar. Bildiğiniz “Farklı çeşitlerini dene de stratejilerini ona göre yapmayı öğren” biçiminde veriliyorlar.
Tur tabanlı rpg sever arkadaşlarımızın çabucak alışacağı, vakit içinde da fazlaca hoş stratejiler yapabileceklerini nazarancekleri kızlarımız birinci başta üç kümeye ayrılıyorlar;
Shieldbearer. Oyundan alıntı bir cümle ile sıkıntılarını anlatmak gerekirse “Kız kardeşlerinin hayatını kendi hayatının üstünde tut.” Kalkan kullanımını sevdiğimiz bu sınıf kendisine gelen hasarı azaltması, kalkanıyla vurarak rakibin oynama suratını yavaşlatması üzere özelliklere sahip. Bir yeri tutmanız mı gerekiyor? Gönderin bir iki Shielbearer, sabaha kadar orayı tutsunlar.
Blademaster. Büyük kılıç kullanan, son derece süratli ve çevik kızlardan mı hoşlanıyorsunuz? bu biçimde Blademaster’a nikah kıyacaksınız. Kadroda en uzaklara en kısa müddette gidebilmesi ve fevkalade hasar verebilmesiyle, kendileri düşman saflarını yarmakta ve yok etmekte ihtisas sahibiler.
Soulslinger. Aslında kendileri oyuna en beklemediğim biçimde konulmuş olan bir sınıf. Sanırım üretimciler kızlarımıza ok vermek yerine iki tabanca vermenin daha “karizmatik” olduğuna karar vermişler ve Soulslinger sınıfı doğmuş. Menzili atakları ile rakibi gelmeden indirmeleri ya da yaralamaları muhakkak epey kullanışlı. Lakin bundan epey daha ötesine sahipler. Arkadaşlarına gelen saldırıyı ateş ederek kurtarabilir ya da müttefiklerine insiyatifte sürat verebilirler. Katiyen oynaması epey zevkli sınıflardan.
Geri kalan sınıf ya da sınıflar hakkında bir bilgi vermiyorum zira spoiler bizim işimiz değil.
Hangi Kız ile Ne Yapılabilir?
Birbirinden farklı nazaranvler sunan Othercide, aslında maalesef bu mevzuda fazlaca güzel değil. Oyunda birkaç çeşit nazaranv var, bunların hepsi birbirinden çok farklı bulunmasına karşın genel olarak pek yaratıcı bir şeyler yazamamışlar. Her bu tıp oyunda nazaranbileceğimiz üzere muhafaza, alandan kaçma ve düşman kümesini yok etme üzere standart kısımlar var. Bu olay da oyunun bir yerden daha sonra biraz tekdüze gitmesine niçiniyet veriyor. Kelam konusu olan duruma karşı elimizde iki geçerli tahlil var; düşmanın değişmesi ve kızlarımızın düzey atlamaları.
Oyunda istediğimiz nazaranve, istediğimiz kızla gidebiliyoruz. Yani süratli bir küme yapmak isterseniz kümesi Blademaster’lardan oluşturabilir, ya da her sınıftan koyarak daha istikrarlı ilerleyebilirsiniz. vakit içinde hangi düşman ve misyona neyle gitmemiz gerektiğini daha yeterli anlayabiliyoruz. Ancak aslında hiç bir şey göründüğü kadar hoş değil…
Seni Güzelleştirmenin Tek Yolu…
bakılırsav yaptıkça daha fazlaca kızı gruba katabildiğimiz oyunda, hayatta kalan kızlarımız düzey atlıyor ve bize özellik seçenekleri sunuyor. Bir özelliği tercih etmek, başkasına elveda demek olan oyunda şayet savaşımız harika geçmediyse sorunlu bir ekran bizi bekliyor; Kurban verme ekranı.
Gördüğümde, anladığımda aşık olduğum o özellik burada devreye giriyor; diyelim ki rakiplerinizle epey çetin bir savaştan çıktınız, kızlarınız yaralı fakat en azından hayattalar. Kime ne oldu diye ekrana bakıyoruz, iyileşsinler diye “rest” alıyoruz fakat bir bakıyoruz ki herkes yaralı kalmaya devam etmiş?
Bir ebevy olarak bir kızınızı diğer bir kızınız için kurban eder miydiniz?
Othercide bizlere tek bir düzgünleştirme imkanı sunuyor: Öbür bir kızımızın kendini kurban etmesi. Öbür hiç bir güzelleşme yolu yok! Bu niçinle savaşta alığınız en ufak çizik, en ufak faydalanma bile aslında bizden çok şey gdolayıyor. Bu da oyunu güç ve eğlenceli yapan tahminen de en değerli nokta. Bir kızımızı karanlık sulara atıp feda ederken ruhunun bir modülü ise öbür kıza geçiyor. bu biçimdece bir kızımız başka kızdan gelen sayısal kabiliyetlere ve tam cana sahip olmuş oluyor. Gotik ve buruk değil mi?
Bir Çeşit Sanat Eseri
Othercide, siyah beyaz yapılmış bir oyun. Bunu yalnızca grafikleri için değil kıssası için de söylüyorum. The Suffering dediğimiz karanlık varlık, bir “çocuğu” kendine esir almıştır. pek fazlaca kişinin elinde, farklı acılar çekerek büyümüştür. Onu kurtarmak yalnızca bir çocuğu kurtarmak demek değil, The Suffering ile başa çıkmak demek. Fakat kolay olmayacağından emin olabilirsiniz. Umutsuz bir savaşın ortasında olduğumuzu unutmayın. Her adımda zafere yaklaşıyoruz, kızlarımızın cesetlerine basarak…
Tüm Acıların Kaynağı “The Suffering”
Kendileri çok akıllı varlıklar. Daha doğrusu hepsinin savaş stratejisi farklı. Rakiplerimizden kimileri müttefiklerinin güçlerini çılgınca arttırırlarken, kimileri ise ateş edecekleri en hoş noktayı seçmeye çalışıyorlar. Bu ortada her çeşit düşmanın da aşikâr bir hareket izleme algısı, düşman algısı var. örneğin bir çeşit düşman Blademaster sınıfına kıl onu görür görmez direkt olarak onlara yöneliyorlar. Aslında bu türlü hangi düşman ne yapacak onu kısa müddette öğrenebiliyoruz ve pek şaşırtmıyorlar. Lakin bu durum katiyen kazara yapılmış bir şey değil. Düşman hareketlerini oyun ortasında de okuyabileceğiniz yerler var.
Standart haraket eden düşmanlar ilerleyen düzeylerde çeşitleniyorlar bu durum da bizi yeni stratejiler yapmaya zorluyor. Bilhassa oyunun son kısmının çok güç olduğunu söyleyebilirim.
Dövüş Sanatı ve Dayak Yemek Üzerine
Othercide bize çok güzel, ortasında (neredeyse) kendine has bir dövüş sistemi sunuyor. Öncelikle cins tabanlı olarak ilerliyoruz lakin her bir rakibimizin ve kızımızın kendi insiyatifleri var. Kabaca “sırası gelen vuruyor” halinde söz edebiliriz. Savaşırken sıranın kimde olacağını, ve adamımıza sıranın kimden daha sonra/önce geleceğini kestirmek mutlaka hayati. Özellik Boss savaşlarında (değineceğim).
Hal bu biçimde olunca rakibi gerileten ya da adamlarımızın daha süratli oynamasını sağlayan hareketler yapılabiliyor. Bu niçinle de oyuncunun tüm dikkatini savaşa vermesi gerekiyor, zira yukarda da söz ettiğim üzere bir kızımızın faydalanması hayli şeye mal olabiliyor.
Bunlara ek olarak dövüş animasyonları ve sınıfların kabiliyleri hakikaten de epey âlâ belirlenmiş. Süratle düşmana ulaşması gereken karakter kısa menzil ışınlanabiliyor, savunma yapması gereken kızımız ise savunmasını arttırabiliyor gibi…
Dövüşürken rakiplerimiz de yalnızca gelip vurmaktan epeyce daha fazlasını yapıyorlar. Her yaratığın kendi taktiği ve evvela belirlediği amaçları var. Bunları savaşarak (ve bedelli kızlarımızı kaybederek) öğreniyoruz. Yani her bilgi için resmen savaşıyoruz.
Beyaz Renk Berbatları Temsil Ediyor
Boss Savaşları çok Epik
Oyunda her gün, savaşlarımıza karar veriyor daha sonrasında da dinlenme sonucu alıyoruz. bu biçimdece günler geçiyor ve sonunda hangi kısımdaysanız oranın işvereni ile kapışıyoruz. Bu kapışmalar epik ve kusursuz. Bir kez Boss atakları, konseptleri ve geri kalan her şeyleri kıssalarına fazlaca uygun. Her bir Boss birbirinden fazla farklı. (Hem dövüş tıpkı vakitte konsept olarak) ve savaşması inanılmaz bir heyecan. Zira olağandan epey daha dikkatli ve stratejik davranmamız gerekiyor zira asla Boss’ların affı yok. Giderek de zorlaşan oyunda, kızlarınızın bilhassa son kısımlara geldiğince devasa yükseklikte düzey olmalarını tavsiye ediyorum.
Ses, Grafik ve Oynanabilirlik Kontrolü
Bu bir kıssa. ve her öykünün olduğu üzere burada da bir anlatıcımız var. Onun büyüleyici sesi dışında genel seslendirmeler biraz az olmakla birlikte başarılı. Gotik havamıza gotiklik katıyor. Boss savaşlarındaki müzikleri da ayrıyeten sevdiğimi belirteyim.
Animasyonlar, karakter dizaynları, gölgeler ve ışıklar…Hepsinin yerli yerinde olduğunu söyleyebilirim. Alışılmış kızlarımızın saç modelleri ve silahları haricinde inanılmaz bir değişimleri yok, fakat rakiplerimizin çeşitliliği bence kâfi. Kızların birbirine benzemeleri de aslına bakarsanız hikayesel bir öge ötürüsı ile buradan da bir eksi veremedim.
Kimin düzey atladığından öte, her insanın hayatta kalması önemli…
Oynanabilirlik de bir daha ortanın üstünde değerlendirdiğim noktalardan. Ki şayet zorlanmaktan hoşlanıyorsanız hiç sorun yok. Ortalama olmasının niçini her savaşa girmedilk evvel ekip kurarken baya vakit geçirme gerekliliği. Örneğin iki tane soulslinger kızımız olsun. Bu arkadaşların genelde düzeyleri ve can oranları birbirinden farklı oluyor. Buna ek olarak aldıkları eksi ve artılar bir daha değişkenlik gösteriyor. Bir de “Boss savaşına sanki hangi kızı soksam?” diye kanılar girdi mi karar vermek ziyadesiyle güç olabiliyor. Fakat yavaş ve sakin giderseniz (sabır meselesi) her şey yolunda gidecektir.
Bana Eksilerden Kelam Et
Oyunun tahminen de en büyük eksisi aslında daima tıpkı şeyi yapmamız; Küme hazırlıyoruz, misyon ne ise ona çıkıyoruz, az ya da epey dövüşüyoruz ve bitiyor. Bu döngüye epeyce da fazla dahil olan diğer bir etmen yok. Hani adamlarımıza ekstra silahlar, eğitimler vb. vermek. ya da özel bir yaralanamaları olup bunları iyileştiremek vb üzere. niçinse Darkest Dungeon’ı özledim güya. (Olmadı hazırlık yapabileceğiniz bir çeşit tabanlı oyun incelemesi olan Ash of Gods’a buradan bakabilirsiniz) Fakat benim üzere bunları epey başa takmıyorsanız sorun yok.
Belki bir kısım eksi olarak düşünebileceğim şey, oyunun hakikaten sıkıntı olması. Yani şayet gereğince düzey atlamadan ileri düzeylere giderseniz oyunu bitirmek fazlaca mümkün olmayacaktır. Bu niçinle de eski kısımlara dönüp düzey geliştirmek epey kıymetli. bu biçimde konseptlerden hoşlanmıyorsanız sıkıcı gelebilir.
Oyunun genel grafiklerinin yeterli bulunmasına karşın haritalar biraz az. Aslında haritalar birbirlerine epey benzememekle birlikte sayıları maalesef kâfi değil. Birkaç tane daha yapsanız ne olurdu?
Son Kızımızı da Kurban Verirken
Bir daha sonraki yazıda görüşünceye dek, az kız kaybetmeniz dileğiyle…
Eğer oyunu almak ya da bakmak isterseniz buradan ulaşabilirsiniz.
Fanzade / Gamegar
En Sevdiğin Renk Nedir?
Bazı oyunlar vardır, sessizdirler, sedasızdırlar. Ne çıkışları büyük bir olay yaratır, ne de vakit geçtikten daha sonra kıymetleri anlaşılır. Bu durumun birden çok sebebi olabilir. Ancak (en azından ben) Otbercide’ın çıktığını duymadım. Büsbütün bahta gördüm ve…sanırım birbirimizi birinci görüşte sevdik. Pekala niye?
Lightbulb tarafınca geliştirilmiş ve Focus Home Interactive yayımlanmış olan oyunumuzun özetlemek gerekirse konusu şu; The Mother dediğimiz varlık, uzun müddettir öteki bir karanlık varlığa karşı savaşmaktadır. Fakat her şeyini ortaya koymuş bulunmasına karşın yenilmenin eşiğine gelmiştir. bu biçimde geriye tek bir deva kalmıştır; Kalan son modüllerini ve ruhunu kullanmak…
bu biçimdece siyah beyaz olan öykümüze çokça kırmızı renk yani kan da eklenmiş olur…
Tur Tabanlı ve Estetik
Othercide, tıp tabanlı ve her savaşımızda adamlarımızı pardon kızlarımızı seçerek, onlardan küme kurarak ilerlediğimiz bir oyun. Aslında kendisini (biraz ucundan da olsa) Darkest Dungeon’a benzetebiliriz, alışılmış o kadar ayrıntılı değil fakat kazandığı öbür noktalar var. Öncelikle su kızlara bir bakalım.
İyi bir hesaplama ile rakibin ardına geç ve onu yok et! Sana güveniyorum…kızım…
The Mother dediğimiz varlıktan gelen kızlarımızdan üç tanesi oyun başında bize veriliyorlar. Bildiğiniz “Farklı çeşitlerini dene de stratejilerini ona göre yapmayı öğren” biçiminde veriliyorlar.
Tur tabanlı rpg sever arkadaşlarımızın çabucak alışacağı, vakit içinde da fazlaca hoş stratejiler yapabileceklerini nazarancekleri kızlarımız birinci başta üç kümeye ayrılıyorlar;
Shieldbearer. Oyundan alıntı bir cümle ile sıkıntılarını anlatmak gerekirse “Kız kardeşlerinin hayatını kendi hayatının üstünde tut.” Kalkan kullanımını sevdiğimiz bu sınıf kendisine gelen hasarı azaltması, kalkanıyla vurarak rakibin oynama suratını yavaşlatması üzere özelliklere sahip. Bir yeri tutmanız mı gerekiyor? Gönderin bir iki Shielbearer, sabaha kadar orayı tutsunlar.
Blademaster. Büyük kılıç kullanan, son derece süratli ve çevik kızlardan mı hoşlanıyorsunuz? bu biçimde Blademaster’a nikah kıyacaksınız. Kadroda en uzaklara en kısa müddette gidebilmesi ve fevkalade hasar verebilmesiyle, kendileri düşman saflarını yarmakta ve yok etmekte ihtisas sahibiler.
Soulslinger. Aslında kendileri oyuna en beklemediğim biçimde konulmuş olan bir sınıf. Sanırım üretimciler kızlarımıza ok vermek yerine iki tabanca vermenin daha “karizmatik” olduğuna karar vermişler ve Soulslinger sınıfı doğmuş. Menzili atakları ile rakibi gelmeden indirmeleri ya da yaralamaları muhakkak epey kullanışlı. Lakin bundan epey daha ötesine sahipler. Arkadaşlarına gelen saldırıyı ateş ederek kurtarabilir ya da müttefiklerine insiyatifte sürat verebilirler. Katiyen oynaması epey zevkli sınıflardan.
Geri kalan sınıf ya da sınıflar hakkında bir bilgi vermiyorum zira spoiler bizim işimiz değil.
Hangi Kız ile Ne Yapılabilir?
Birbirinden farklı nazaranvler sunan Othercide, aslında maalesef bu mevzuda fazlaca güzel değil. Oyunda birkaç çeşit nazaranv var, bunların hepsi birbirinden çok farklı bulunmasına karşın genel olarak pek yaratıcı bir şeyler yazamamışlar. Her bu tıp oyunda nazaranbileceğimiz üzere muhafaza, alandan kaçma ve düşman kümesini yok etme üzere standart kısımlar var. Bu olay da oyunun bir yerden daha sonra biraz tekdüze gitmesine niçiniyet veriyor. Kelam konusu olan duruma karşı elimizde iki geçerli tahlil var; düşmanın değişmesi ve kızlarımızın düzey atlamaları.
Oyunda istediğimiz nazaranve, istediğimiz kızla gidebiliyoruz. Yani süratli bir küme yapmak isterseniz kümesi Blademaster’lardan oluşturabilir, ya da her sınıftan koyarak daha istikrarlı ilerleyebilirsiniz. vakit içinde hangi düşman ve misyona neyle gitmemiz gerektiğini daha yeterli anlayabiliyoruz. Ancak aslında hiç bir şey göründüğü kadar hoş değil…
Seni Güzelleştirmenin Tek Yolu…
bakılırsav yaptıkça daha fazlaca kızı gruba katabildiğimiz oyunda, hayatta kalan kızlarımız düzey atlıyor ve bize özellik seçenekleri sunuyor. Bir özelliği tercih etmek, başkasına elveda demek olan oyunda şayet savaşımız harika geçmediyse sorunlu bir ekran bizi bekliyor; Kurban verme ekranı.
Gördüğümde, anladığımda aşık olduğum o özellik burada devreye giriyor; diyelim ki rakiplerinizle epey çetin bir savaştan çıktınız, kızlarınız yaralı fakat en azından hayattalar. Kime ne oldu diye ekrana bakıyoruz, iyileşsinler diye “rest” alıyoruz fakat bir bakıyoruz ki herkes yaralı kalmaya devam etmiş?
Bir ebevy olarak bir kızınızı diğer bir kızınız için kurban eder miydiniz?
Othercide bizlere tek bir düzgünleştirme imkanı sunuyor: Öbür bir kızımızın kendini kurban etmesi. Öbür hiç bir güzelleşme yolu yok! Bu niçinle savaşta alığınız en ufak çizik, en ufak faydalanma bile aslında bizden çok şey gdolayıyor. Bu da oyunu güç ve eğlenceli yapan tahminen de en değerli nokta. Bir kızımızı karanlık sulara atıp feda ederken ruhunun bir modülü ise öbür kıza geçiyor. bu biçimdece bir kızımız başka kızdan gelen sayısal kabiliyetlere ve tam cana sahip olmuş oluyor. Gotik ve buruk değil mi?
Bir Çeşit Sanat Eseri
Othercide, siyah beyaz yapılmış bir oyun. Bunu yalnızca grafikleri için değil kıssası için de söylüyorum. The Suffering dediğimiz karanlık varlık, bir “çocuğu” kendine esir almıştır. pek fazlaca kişinin elinde, farklı acılar çekerek büyümüştür. Onu kurtarmak yalnızca bir çocuğu kurtarmak demek değil, The Suffering ile başa çıkmak demek. Fakat kolay olmayacağından emin olabilirsiniz. Umutsuz bir savaşın ortasında olduğumuzu unutmayın. Her adımda zafere yaklaşıyoruz, kızlarımızın cesetlerine basarak…
Tüm Acıların Kaynağı “The Suffering”
Kendileri çok akıllı varlıklar. Daha doğrusu hepsinin savaş stratejisi farklı. Rakiplerimizden kimileri müttefiklerinin güçlerini çılgınca arttırırlarken, kimileri ise ateş edecekleri en hoş noktayı seçmeye çalışıyorlar. Bu ortada her çeşit düşmanın da aşikâr bir hareket izleme algısı, düşman algısı var. örneğin bir çeşit düşman Blademaster sınıfına kıl onu görür görmez direkt olarak onlara yöneliyorlar. Aslında bu türlü hangi düşman ne yapacak onu kısa müddette öğrenebiliyoruz ve pek şaşırtmıyorlar. Lakin bu durum katiyen kazara yapılmış bir şey değil. Düşman hareketlerini oyun ortasında de okuyabileceğiniz yerler var.
Standart haraket eden düşmanlar ilerleyen düzeylerde çeşitleniyorlar bu durum da bizi yeni stratejiler yapmaya zorluyor. Bilhassa oyunun son kısmının çok güç olduğunu söyleyebilirim.
Dövüş Sanatı ve Dayak Yemek Üzerine
Othercide bize çok güzel, ortasında (neredeyse) kendine has bir dövüş sistemi sunuyor. Öncelikle cins tabanlı olarak ilerliyoruz lakin her bir rakibimizin ve kızımızın kendi insiyatifleri var. Kabaca “sırası gelen vuruyor” halinde söz edebiliriz. Savaşırken sıranın kimde olacağını, ve adamımıza sıranın kimden daha sonra/önce geleceğini kestirmek mutlaka hayati. Özellik Boss savaşlarında (değineceğim).
Hal bu biçimde olunca rakibi gerileten ya da adamlarımızın daha süratli oynamasını sağlayan hareketler yapılabiliyor. Bu niçinle de oyuncunun tüm dikkatini savaşa vermesi gerekiyor, zira yukarda da söz ettiğim üzere bir kızımızın faydalanması hayli şeye mal olabiliyor.
Bunlara ek olarak dövüş animasyonları ve sınıfların kabiliyleri hakikaten de epey âlâ belirlenmiş. Süratle düşmana ulaşması gereken karakter kısa menzil ışınlanabiliyor, savunma yapması gereken kızımız ise savunmasını arttırabiliyor gibi…
Dövüşürken rakiplerimiz de yalnızca gelip vurmaktan epeyce daha fazlasını yapıyorlar. Her yaratığın kendi taktiği ve evvela belirlediği amaçları var. Bunları savaşarak (ve bedelli kızlarımızı kaybederek) öğreniyoruz. Yani her bilgi için resmen savaşıyoruz.
Beyaz Renk Berbatları Temsil Ediyor
Boss Savaşları çok Epik
Oyunda her gün, savaşlarımıza karar veriyor daha sonrasında da dinlenme sonucu alıyoruz. bu biçimdece günler geçiyor ve sonunda hangi kısımdaysanız oranın işvereni ile kapışıyoruz. Bu kapışmalar epik ve kusursuz. Bir kez Boss atakları, konseptleri ve geri kalan her şeyleri kıssalarına fazlaca uygun. Her bir Boss birbirinden fazla farklı. (Hem dövüş tıpkı vakitte konsept olarak) ve savaşması inanılmaz bir heyecan. Zira olağandan epey daha dikkatli ve stratejik davranmamız gerekiyor zira asla Boss’ların affı yok. Giderek de zorlaşan oyunda, kızlarınızın bilhassa son kısımlara geldiğince devasa yükseklikte düzey olmalarını tavsiye ediyorum.
Ses, Grafik ve Oynanabilirlik Kontrolü
Bu bir kıssa. ve her öykünün olduğu üzere burada da bir anlatıcımız var. Onun büyüleyici sesi dışında genel seslendirmeler biraz az olmakla birlikte başarılı. Gotik havamıza gotiklik katıyor. Boss savaşlarındaki müzikleri da ayrıyeten sevdiğimi belirteyim.
Animasyonlar, karakter dizaynları, gölgeler ve ışıklar…Hepsinin yerli yerinde olduğunu söyleyebilirim. Alışılmış kızlarımızın saç modelleri ve silahları haricinde inanılmaz bir değişimleri yok, fakat rakiplerimizin çeşitliliği bence kâfi. Kızların birbirine benzemeleri de aslına bakarsanız hikayesel bir öge ötürüsı ile buradan da bir eksi veremedim.
Kimin düzey atladığından öte, her insanın hayatta kalması önemli…
Oynanabilirlik de bir daha ortanın üstünde değerlendirdiğim noktalardan. Ki şayet zorlanmaktan hoşlanıyorsanız hiç sorun yok. Ortalama olmasının niçini her savaşa girmedilk evvel ekip kurarken baya vakit geçirme gerekliliği. Örneğin iki tane soulslinger kızımız olsun. Bu arkadaşların genelde düzeyleri ve can oranları birbirinden farklı oluyor. Buna ek olarak aldıkları eksi ve artılar bir daha değişkenlik gösteriyor. Bir de “Boss savaşına sanki hangi kızı soksam?” diye kanılar girdi mi karar vermek ziyadesiyle güç olabiliyor. Fakat yavaş ve sakin giderseniz (sabır meselesi) her şey yolunda gidecektir.
Bana Eksilerden Kelam Et
Oyunun tahminen de en büyük eksisi aslında daima tıpkı şeyi yapmamız; Küme hazırlıyoruz, misyon ne ise ona çıkıyoruz, az ya da epey dövüşüyoruz ve bitiyor. Bu döngüye epeyce da fazla dahil olan diğer bir etmen yok. Hani adamlarımıza ekstra silahlar, eğitimler vb. vermek. ya da özel bir yaralanamaları olup bunları iyileştiremek vb üzere. niçinse Darkest Dungeon’ı özledim güya. (Olmadı hazırlık yapabileceğiniz bir çeşit tabanlı oyun incelemesi olan Ash of Gods’a buradan bakabilirsiniz) Fakat benim üzere bunları epey başa takmıyorsanız sorun yok.
Belki bir kısım eksi olarak düşünebileceğim şey, oyunun hakikaten sıkıntı olması. Yani şayet gereğince düzey atlamadan ileri düzeylere giderseniz oyunu bitirmek fazlaca mümkün olmayacaktır. Bu niçinle de eski kısımlara dönüp düzey geliştirmek epey kıymetli. bu biçimde konseptlerden hoşlanmıyorsanız sıkıcı gelebilir.
Oyunun genel grafiklerinin yeterli bulunmasına karşın haritalar biraz az. Aslında haritalar birbirlerine epey benzememekle birlikte sayıları maalesef kâfi değil. Birkaç tane daha yapsanız ne olurdu?
Son Kızımızı da Kurban Verirken
Bir daha sonraki yazıda görüşünceye dek, az kız kaybetmeniz dileğiyle…
Eğer oyunu almak ya da bakmak isterseniz buradan ulaşabilirsiniz.
Fanzade / Gamegar