Sıfır enflasyon, işsizlik ve düşük kur mümkün mü

admin

Administrator
Yetkili
Admin
Global Mod
Sıfır enflasyon, işsizlik ve düşük kur mümkün mü
Türkiye’de yurttaşlar dolar kurunun bir gün ortasında 6 lira düşmesini konuşmaktadır. Lakin insanlarımız sorunsalı yalnızca önderler üzerinden yorumlamaktadır. Hiç kuşkusuz önderlerin uyguladığı ekonomi-politik iktisat üzerinde tesirlidir. Lakin somut durumu analiz ederken birkaç akademisyen ve gazeteci haricinde kapitalizmin daima krizler yaratan bir sistem olduğunu ele alan olmamıştır.

Sorunsal yalnızca Tayyip Erdoğan yahut öbür biri tarafınca kaynaklanmamaktadır. şüphesiz Erdoğan ve şürekâsının ekonomiyi yeterli yönetemediği tanıtsal bir gerçeklik.

Sistemsel değişiklik şayet olmazsa tıpkı meseleleri kronik olarak yaşayacağımızı söyleyebiliriz. Doların hâkimiyetinde olan ülkelerde bu usul meselelerin yaşanması mümkündür. Lakin ekonomik kırılganlığın azaltılması, sıfır enflasyon-işsizlik, düşük döviz kuru mümkündür.

Çünkü geçmişte bunun örnekleri vardır.

Somutun zenginliğinde soyut gerçekliği ararsak bunun panzehiri “devletin şirket mantığıyla yönetilme” mantığından vazgeçilmesi, kamucu siyasetler ve sahiden halkçı devlet anlayışıdır.

Bunun için tekliflerimiz şunlardır:

-Başbakanlık Denetleme Konseyi raporlarına bakılırsa kâr getiren KİT’ler canlandırılmalı, -Devlet Üretme Çiflikleri, özel bir kanunla özerk Kamu İktisadi Teşekkülleri halinde gerçekleşmesi gerekir, -Modern tarım tekniğinin kolaylıkla ve ucuza küçük ekincilerimize kadar ulaşabilmesi için, Zirai Donatım Kurumları bir daha örgütlenmeli, -Her çeşit tahıl için farklı başka Teknik ve Bilim İstasyonları gerek devletçe, gerek öteki örgütlerce kurulmalı, -Topraksız Köylü Örgütleri kurulmalı, -Köylüye düşük faizden krediler verilmeli, -Zorunlu temel eğitim 11 yıla çıkmalı, – Döviz fonları göz önüne alınarak 5’er yıllık Ağır Sanayi Planları yapılmalı, -KİT’ler halk örgütlerine verilmeli, -İthalat planlı iktisada bakılırsa yapılmalı, -Devlet Bankaları kurularak ulusal endüstrileşme planımızı desteklemeli, – İç ticaret sadece ulusal parayla yapılmalı, -Kooperatifçi alturist dayanışmacılık faal hâle getirilmeli, -Ürünlerimizin ihracatı sendika ve kitle örgütlerinin temsil edildiği devlet eliyle yapılmalı, -Yabancı sermayenin ülkemize siyasi ve ekonomik açıdan müdahalesine müsaade verilmemeli, -Hızlı endüstrileşme ile iş hacmi genişletilmeli ve işsizlik sıfıra indirgenmeli. Çünkü hayat pahalılığından en az etkilenen ülkeler süratli endüstrileşmiş ülkelerdir.

“DEVLETİN ÜRETTİĞİ MAL UCUZA SATILMALI”

-Memleketin her bölgesi için geçim endeksleri çizilmeli. Endeksleri yalnızca bürokrasi değil, sendikalar ve kitle örgütlerin iştirakiyle hazırlanmalı, -Ülkemize ve halkımıza karşı düşmanlık beslemeyen, ağır sanayi atağımızı destekleyen, en az faizle, en uygun yatırımı yapan ülkelerle dostça bağlar kurulmalı, -Kooperatiflerdeki bürokrasi azaltılmalı, -Milletvekili maaşları, ortalama hayat endeksinden üst çıkmamalı, -İşsizlikle uğraş için halk örgütleri kurulmalı, -İşsize işsizlik tazminatı verilmeli çünkü işsizlik yalnızca bireyin kabahati değildir, -Konut kiraları hayat endeksine göre ayarlanmalı, – Dolaylı ve dolaysız vergiler adalet prensibine nazaran alınmalı, -Devletin ürettiği mal ucuza satılmalı, -Fiyat kontrolleri memur ve tüccarlardan alınıp halk ve bayan temsilcilerine verilmeli, -Çalışma mühleti haftalık 40 saat olmalı, -Asgari fiyat olağan geçim endeksinden düşük olmamalı, -Aynı işi nazaranne tıpkı fiyat verilmeli.

Bundan ötürüdır ki ekonomi-politik beşerler içindeki üretim alakalarını inceler. İktisat politiği asıl kıymeti ise beşerler içindeki ekonomik bağlantıları düzenlemesidir. Ekonomi-politiği siyasetinde özne hâline getirmeyen ülkeler sömürülmeye mâhkumdur. Şuan itibariyle Türkiye’nin bir ekonomi-politiği yoktur diyebiliriz. Ekonomi-politik bir sınıf bilimidir. Ekonomi-politik apriori olarak insanların yoksulluklarını ve sömürülmelerini kapitalizme bağlar. Bu sömürülme de tesadüf değildir. Para yalnızca mübadele kıymeti değildir bununla birlikte insan emeğinin de pahasını tabir eder. Bundan dolayı da beşerler açısından değerlidir.

1971 yılından bu yana dolara karşı güvensizlik arttı. Dolar ABD emperyalizminin dış genişlemesine sınırsız bir kredi açma ortamı yaratmıştır. Avrupalı devletler buna karşı çıkmak için Euro’yu öne sürdüler fakat Ağustos 1971’de ABD’nin periferi ülkelere yanıtı doların altına çevrilmesine büsbütün son vermek oldu. AB ülkeleri bir nebze olsun doların hakimiyetine karşılık verebildi lakin periferi ülkeler bu kadar şanslı olamadı. Bütün bu olanlara rağmen periferi ülkeler kapitalist sistemden sapma yanlısı değil. ABD bu somut durumu kullanışlı işbirlikçi başkanlar vasıtasıyla gerçekleştirmektedir.

Sonuç olarak kapitalist sistemin önerisi şudur:

“Devalüasyon, harcamaları kısma ve kamu kesitinin mal ve hizmetlere büyük ölçüde artırım yapmaktır.” Bir devir kapitalizm Keynesçiliğe yönelmişti. Mantığı sıradan ve aldatmacaya dayalıydı: “Patronlar, emekçilere karşı hayli direnmeyiniz. Fiyatları arttırınız. Buna karşılık sattığınız malların meblağlarını da arttırırsınız.” (1)

halbuki önerilen sistem ; “Devlet kâr maksimizasyonunu sağlamak için şirket mantığıyla yönetilmez. Devletin ana gayesi halka hizmettir. İnsan odaklı bir siyaset olmalı.”

Kısacası Türkiye’nin kırılgan iktisattan kurtulmasıhalkçı, kamucu ve sahiden demokratik prensiplere geri dönmesi ile mümkündür.

“Tüketim toplumundan yatırım toplumuna döndüğümüz gün bir şeyleri başarabiliriz.”

Dr. Girayalp Karakuş

Kaynakça

Doğan Avcıoğlu, İhtilal ve Demokrasi Üzerine, Tekin Yayınevi, İstanbul, 1980, s. 121.


ALINTIDIR
 
Üst