Sırbistan’da geçen ay art arda toplu katliamlar nedeniyle düzenlenen protestolar Cumartesi günü genişleyerek protestocuların 2000 yılında Sırbistan cumhurbaşkanı Slobodan Miloseviç’i devirmesinden bu yana başkent Belgrad’daki en büyük sokak gösterilerine dönüştü.
Haftalık “Sırbistan Şiddete Karşı” protestoları, biri Belgrad’daki bir okulda, ikincisi yakın köylerde olmak üzere iki katliamın 18 kişiyi öldürdüğü ve ülkenin güçlü liderini eleştirenlere karşı halkta bir tiksinti dalgasına yol açtığı Mayıs ayı başından bu yana ivme kazanıyor. Aleksandar Vucic, hükümet ve sadık medya tarafından desteklenen bir “şiddet kültürü”nü kınıyor.
Beşincisi ve açık ara en büyüğü olan Cumartesi günkü protesto, protestocuların taleplerinin en azından bir kısmını karşılaması için Bay Vucic üzerindeki baskıyı artırdı. Bu talepler arasında üst düzey polis memurlarının görevden alınması ve şiddet içerikli realite şovları yayınlamakla ve muhalif siyasetçileri görmezden gelmekle nam salmış hükümet yanlısı televizyon ağlarının yayın lisanslarının askıya alınması yer alıyor.
Bir hicivci ve TV sunucusu olan Zoran Kesić protestoculara “Yeter artık” dedi. “Yeter şiddet, yeterince nefret ve korkutma, yeterince aşağılama.”
Protestolar, Balkan ülkesini önce başbakan, ardından da yaklaşık on yıldır cumhurbaşkanı olarak yöneten Bay Vucic’in giderek artan otoriter yönetimine karşı şimdiye kadar barışçıl olsa da daha büyük bir isyana dönüştü.
Bay Vucic siyasi kariyerine 1990’ların Balkan savaşları sırasında radikal bir milliyetçi olarak başladı, ancak son yıllarda kendisini Avrupa yanlısı bir lider olarak sunmaya çalıştı ve Sırbistan’ın Avrupa Birliği’ne katılım çabalarını yeniden başlatması konusunda endişeli. Ukrayna’daki savaşı nedeniyle Rusya’ya yaptırım uygulanmasına direndi, ancak Sırbistan Birleşmiş Milletler’de Moskova’yı kınamak için oy kullandı.
Cumartesi günü birçok protestocu Bay Vucic’i istifaya çağırdı ve bir grup, Başkan’ın göğe yükselen büyük bir resminin altında “Vucic Defolun” yazan bir pankart taşıyan helyum balonları fırlattı.
Geçen yıl ezici bir farkla yeniden seçilen cumhurbaşkanı, olduğu yerde kalmaya kararlı ve protestoları muhalifleri tarafından “siyasi bir oyun” olarak değerlendiriyor.
Ekim 2000’de futbol holiganlarının ve kundakçılığın yer aldığı ve Bay Vuciç’in enformasyon bakanı olarak görev yaptığı Miloseviç’in istifasını zorlayan büyük protesto mitinginin aksine, Cumartesi günkü gösteri protestocular ve hükümet yanlısı ajitatörler arasındaki bazı çatışmalar dışında barışçıl geçti.
Bay Vucic geçmişte büyük sokak protestolarıyla karşı karşıya kaldı ve hayatta kaldı, ancak hiçbiri Cumartesi günkü kadar büyük değildi. Muhalefet partileri tarafından yönetilen ve hükümet destekçilerinin kışkırttığı şiddetle noktalanan önceki protestoların hepsi başarısız oldu.
Ancak 48 yaşındaki bir protestocu olan İvan İvanoviç, önceki sokak gösterilerinin aksine, şiddet karşıtı protestoların yalnızca boyutunun arttığını kaydetti.
“Motivasyon çok güçlü – üzücü bir şekilde. Bu muhalefetle ilgili değil. Bunlar bıkmış insanlar” dedi.
Haftalık “Sırbistan Şiddete Karşı” protestoları, biri Belgrad’daki bir okulda, ikincisi yakın köylerde olmak üzere iki katliamın 18 kişiyi öldürdüğü ve ülkenin güçlü liderini eleştirenlere karşı halkta bir tiksinti dalgasına yol açtığı Mayıs ayı başından bu yana ivme kazanıyor. Aleksandar Vucic, hükümet ve sadık medya tarafından desteklenen bir “şiddet kültürü”nü kınıyor.
Beşincisi ve açık ara en büyüğü olan Cumartesi günkü protesto, protestocuların taleplerinin en azından bir kısmını karşılaması için Bay Vucic üzerindeki baskıyı artırdı. Bu talepler arasında üst düzey polis memurlarının görevden alınması ve şiddet içerikli realite şovları yayınlamakla ve muhalif siyasetçileri görmezden gelmekle nam salmış hükümet yanlısı televizyon ağlarının yayın lisanslarının askıya alınması yer alıyor.
Bir hicivci ve TV sunucusu olan Zoran Kesić protestoculara “Yeter artık” dedi. “Yeter şiddet, yeterince nefret ve korkutma, yeterince aşağılama.”
Protestolar, Balkan ülkesini önce başbakan, ardından da yaklaşık on yıldır cumhurbaşkanı olarak yöneten Bay Vucic’in giderek artan otoriter yönetimine karşı şimdiye kadar barışçıl olsa da daha büyük bir isyana dönüştü.
Bay Vucic siyasi kariyerine 1990’ların Balkan savaşları sırasında radikal bir milliyetçi olarak başladı, ancak son yıllarda kendisini Avrupa yanlısı bir lider olarak sunmaya çalıştı ve Sırbistan’ın Avrupa Birliği’ne katılım çabalarını yeniden başlatması konusunda endişeli. Ukrayna’daki savaşı nedeniyle Rusya’ya yaptırım uygulanmasına direndi, ancak Sırbistan Birleşmiş Milletler’de Moskova’yı kınamak için oy kullandı.
Cumartesi günü birçok protestocu Bay Vucic’i istifaya çağırdı ve bir grup, Başkan’ın göğe yükselen büyük bir resminin altında “Vucic Defolun” yazan bir pankart taşıyan helyum balonları fırlattı.
Geçen yıl ezici bir farkla yeniden seçilen cumhurbaşkanı, olduğu yerde kalmaya kararlı ve protestoları muhalifleri tarafından “siyasi bir oyun” olarak değerlendiriyor.
Ekim 2000’de futbol holiganlarının ve kundakçılığın yer aldığı ve Bay Vuciç’in enformasyon bakanı olarak görev yaptığı Miloseviç’in istifasını zorlayan büyük protesto mitinginin aksine, Cumartesi günkü gösteri protestocular ve hükümet yanlısı ajitatörler arasındaki bazı çatışmalar dışında barışçıl geçti.
Bay Vucic geçmişte büyük sokak protestolarıyla karşı karşıya kaldı ve hayatta kaldı, ancak hiçbiri Cumartesi günkü kadar büyük değildi. Muhalefet partileri tarafından yönetilen ve hükümet destekçilerinin kışkırttığı şiddetle noktalanan önceki protestoların hepsi başarısız oldu.
Ancak 48 yaşındaki bir protestocu olan İvan İvanoviç, önceki sokak gösterilerinin aksine, şiddet karşıtı protestoların yalnızca boyutunun arttığını kaydetti.
“Motivasyon çok güçlü – üzücü bir şekilde. Bu muhalefetle ilgili değil. Bunlar bıkmış insanlar” dedi.