Türk milliyetçiliğin doğuşundaki sol damar
Asıl ismi Garip Tatar olan Ümit Kaftancıoğlu, Ardahan’ın Hanak ilçesine bağlı Koyunpınarı (eski ismi Saskara) köyünde doğdu. Halk aşıklarının, kelam sohbet bilenlerin dizinin tabanında destan, masal, türkü, efsane dinleyerek büyüdü. Okuma ve yazmayı hayli küçük yaşta öğrendi. İlkokulu bitirdikten daha sonra köy enstitüsüne girmek için yollara düştü. 1957’de Cılavuz Köy Enstitüsü’nü bitirdi. Üç yıl kadar Mardin’in Derik ilçesinde ilkokul, Rize’nin Pazar ilçesinde ortaokul öğretmenliği yaptı.1961’de Balıkesir Necatibey Eğitim Enstitüsü Edebiyat kısmını bitirdi. bir süre Türkçe öğretmenliği yaptı. Türlü soruşturmalardan daha sonra öğretmenlikten uzaklaştırıldı.
1974’te TRT’de üretimci olarak çalışmaya başladı. Dönemeç isimli öyküsüyle 1970 TRT Büyük Ödülü’nü aldı. Köy Odası programlarını hazırlayan grubun sorumlusu oldu. Hakullah isimli röportajıyla 1972 Ali Naci Karacan Birincilik Armağanı’nı aldı.
11 Nisan 1980 gününün sabahı konutundan işe gitmek üzere dışarı çıktığında silahlı taarruzla öldürüldü. Mevt yıldönümünde rahmet anıyor, ailesine sevenlerine ve yakınlarına başsağlığı diliyorum. Asli failin yakalanamadığı faili meçhul kalmış, karanlık cinayetlerdendir.
Ümit Kaftancıoğlu’nun Türkolojiye Türk kültürüne ve folklor repertuarımıza katkıları son derece kıymetlidir. Kısa bir ömre bir fazlaca önemli ve kıymetli çalışmayı sığdırmıştır. [Öyküleri: “Dönemeç (1972), Çarpana (1975), İstanbul Allak Bullak (1983) Roman Yelatan (1972), Tüfekliler (1974) Derleme Köroğlu Kolları (1974) Röportaj, Hakullah (1972)
Çocuk kitapları Tek Atlı Tekin Olmaz (1973),Kekeme Tavşan (1974),Kan Kardeşim Doru Tay (1979),Dört Boynuzlu Koç (1979),Çizmelerim Keçeden (1979),Altın Ekin (1979),Hızır Paşa (1980),Çoban Geçmez (1980),Salih Beyefendi (1981),Şülgür Deresi (1981)
12 Eylül’ün taşlarını döşeyen Gladyonun bu profildeki solcu ve davacıları, milliyetçileri peş peşe katlettiği bilinen bir gerçektir.
Odatv’de Soner Yalçın Beyefendi tarafınca yazılan “Kendilerini “milliyetçi” sananlar okusun bu yazıyı… 41 yıl evvel katledildi” isimli makale bir “Türk milliyetçisi olarak” bana hitap ettiği için eleştirel bir bakış açısıyla kıymetlendirme gereksinimi hasıl oldu.
Şunu içtenlikle belirtmek gerekir ki Gladyo’nun Türkiye’nin entelektüel birikimi ve gücünü yok etmek ismine “ sağ ve sol” kutuplarını birbirine karşı kışkırtarak imha etti. En başından kazananın “Sam Amca” olacağı belirli bir oyundu. 12 Eylül sürecinden daha sonra uzun yıllar mahpus yatmış bedel ödemiş beşerlerle sağdan ve soldan sohbet etme imkânım oldu. Sarp Kuray bunlardan birisidir. Sağduyulu büyük çoğunluğun ortak görüşü 12 Eylül’e giden süreçte politik şiddetin araç olarak kullanılması Galadyonun tertipi olduğu istikametindedir.
Tanıdığım bütün Türk milliyetçileri Alevilere Türk külçeşidinin ve Türkçenin özünü yaşattıkları bin yıllar ötesinden taşıdıkları için hürmetkâr ve saygılı ve sevgi doludurlar. (dinci koyu sapmaları ve tarikatçı epey az bir zümreyi hariç tutarım). Bu vesileyle belirtmem gerekir ki bugün benim “milliyetçilik anlayışım, içtihatlarım ve yorumlarım” sebebiyle siyasi olarak aramda uzun aralıklar olan MHP teşkilatlarında bir epeyce Alevi kardeşimiz nazaranv yapar.
Ben doktora ihtisasımı bu yüzden Alevi Bektaşi Edebiyatı üzerine yaptım.
12 Eylül öncesi süreçten herkes gereken dersleri çıkarttı. Büyük milletlerin hafızasında “önemli hatırlama ve anma” günleri, ritüeller olduğu kadar “büyük unutuşlar” da kıymetlidir. Büyük acılarımızı, felaketlerimizi yaranın kabuk bağlaması “geleceği ayrışmadan birleştirmek” için şuurlu olarak unuturuz. Tabi ki kolay değildir. Ancak bu Türk milletinin temel hasletlerinden birdir. Alevilerimiz devlet kurucu, medeniyet kurucu, Türklüğün özünü taşıyan kardeşlerimizdir. Bunu kim tartışabilir?
Lakin “Kendilerini “Türk Milliyetçisi”- “Ülkücü” olarak tanımlayanlar, “düşman” sandıklarının kimlikleri hakkında bilgi sahibi olur!” yargısı devamında “ bir Türk milliyetçisinin vefat yıldönümünde “kendilerini solcu zanniçinler “düşman” sandıklarının kimlikleri hakkında bilgi sahibi olur!” simetrik yargısına haklılık verir. Bu paradokstan bir yer varılmaz.
Gerçek da değildir. Mahalleden alkış alır lakin ötesi yoktur. Aydın icap ettiğinde “dayak yeme pahasına” mahallenin karşısına çıkabilme yüreğidir. Bu hepimiz için geçerlidir.
Ben 12 Eylül öncesinde milliyetçiler şiddete başvurmadı demiyorum buna gerek yok.
Soldan birileri de çıksın politik amaçlara ulaşmak için “siyasal şiddeti usul olarak kullandık”, şiddete başvurduk yanlıştı diyebilsin. Diyenler var kuşkusuz ancak bu bir mutabakata dönüşmeli. Küçük kelam oyunları artık gülünç oluyor.
Bu durum halk nezdinde ve vicdanında 12 Eylülü haklı çıkardı vaktiyle “gave”deki sağ ve sol mutabakat bunlar memleketi yakacaklardı, güzel oldu formundadır. Ben halk bilimciyim “gaveyi bilirim”. Onu anket ve istatistik ölçemez.
Bütün solcular cinayet işlemediği üzere bütün Türk milliyetçileri de hobi olarak cinayet işlemezler.
12 Eylül’e giden sürçte siyasal ve toplumsal olarak sokulduğumuz cinnet iklimini hakikat analiz etmemiz gerekir. Bu işin temelleri ta Amerikan yardım gönüllüleri Anadolu’ya dağıldığında atıldı. Anadolu’nun etnik ve mezhepsel hassasiyetlerine ait envanteri depolayan emperyal güç akabinde bu envanter ayrıntılarını uygulamaya döktü.
Türk milliyetçiliğinin doğuşunda fazlaca kuvvetli “halkçı, devrimci, sol” bir damar vardır.
Iskalanmamalı.
Türk kültürü üzerine araştırma yapan bilim insanları ve aydınlar tarih boyunca emperyalizm tarafında daima gaye alınmışlardır. Sovyet emperyalizminin Türkologları nasıl ezdiğini biliyoruz. ABD’nin hakeza kullanmak isteyip kullanamadıklarını nasıl akademiden saf dışı edip itibarsızlaştırıldığını da biliyoruz.
Bugün de birebirdir.
Sanılanın bilakis Türk külçeşidinin adam akıllı araştırılmasını önerenler ve projeleri hiç bir yerde dayanak ve yer bulamazlar. Solcu ve kelamda milliyetçi yönetimciler tarafınca da bin bir numarayla saf dışı edilirler. Bir orta bunların ahvalini de uzun bir yazıyla anlatacağım.
Sağcılarımız solcularımız, kelamda milliyetçilerimiz dümencidir “abiler.”
Onların kültürle, sanatla, bilimle işi olmaz.
etrafındaki tamtamcılarla ilkokul 5 düzebir daha bildiri vermek onlar için kafidir.
Ciddiye almıyoruz o yüzden.
Büyük Oğuz’un çadırında hepimizin yeri vardır. XXI. yüzyıl yeni bir üretim ve paylaşım külçeşidini arıyor. Maveraünnehir, Harezm irfanından Yesevi, Hacı Bektaşı Veli süreğinden bu yeni kültürü üretmek için güçbirliği periyodudur.
Bizler (ben dahil) 50 yıl Demirel’e Mason, Amerikancı diye bağırdık unutmayın dostlar. halbuki Demirel Kıbrıs Harekâtı’ndan daha sonra Türkiye’ye uygulanan silah ambargosunun kaldırılmaması niçiniyle 1975 yılında Amerikan üs ve tesislerini kapattı. (21 üs ve tesiste, 5 bin asker ve sivil işçi bulunuyordu.)
Üsleri kim açtı dersiniz?
Tabi ki 12 Eylül’ün Atatürkçü! Kurulu.
CIA casuslarıyla, mutemet adamlarla sarmaş dolaş solcuların, siyasi Müselmanların, kelamda milliyetçilerin isimlerini sayalım mı? Saymayalım “Barış’lar” [Terkoğlu ve Pehlivan] Wİkileaks dokümanlarında yazdı. Bütün partileriniz bu dümenci numaracı adamlarla ağzına kadar dolu. bu biçimdelarda da farklı değildi.
Bu ülkede TBMM siyasetinde, politik ömrümüzde dalga, dümen, numara temeldir.
Ne dediğine değil “ne yazdığına ve yaptığına bakmak” o açıdan ayırt edicidir.
O açıdan keşke hepimiz Türk kültürüne, edebiyatına hizmetleriyle yad ettiğimiz Kaftancıoğlu kadar ulusal yola hizmet edebilsek, ulusal olabilsek. Köroğlu denildiğinde, Türk kültürü denildiğinde heyecan duyan solcularımız pek azaldı artık. İşin dümen ve reklam kısmı onlara yetiyor. “Köroğlu Kol Destanları” işlerine yaramaz.
O bizim işimiz.
Prof. Dr. Kemal Üçüncü
ALINTIDIR
Asıl ismi Garip Tatar olan Ümit Kaftancıoğlu, Ardahan’ın Hanak ilçesine bağlı Koyunpınarı (eski ismi Saskara) köyünde doğdu. Halk aşıklarının, kelam sohbet bilenlerin dizinin tabanında destan, masal, türkü, efsane dinleyerek büyüdü. Okuma ve yazmayı hayli küçük yaşta öğrendi. İlkokulu bitirdikten daha sonra köy enstitüsüne girmek için yollara düştü. 1957’de Cılavuz Köy Enstitüsü’nü bitirdi. Üç yıl kadar Mardin’in Derik ilçesinde ilkokul, Rize’nin Pazar ilçesinde ortaokul öğretmenliği yaptı.1961’de Balıkesir Necatibey Eğitim Enstitüsü Edebiyat kısmını bitirdi. bir süre Türkçe öğretmenliği yaptı. Türlü soruşturmalardan daha sonra öğretmenlikten uzaklaştırıldı.
1974’te TRT’de üretimci olarak çalışmaya başladı. Dönemeç isimli öyküsüyle 1970 TRT Büyük Ödülü’nü aldı. Köy Odası programlarını hazırlayan grubun sorumlusu oldu. Hakullah isimli röportajıyla 1972 Ali Naci Karacan Birincilik Armağanı’nı aldı.
11 Nisan 1980 gününün sabahı konutundan işe gitmek üzere dışarı çıktığında silahlı taarruzla öldürüldü. Mevt yıldönümünde rahmet anıyor, ailesine sevenlerine ve yakınlarına başsağlığı diliyorum. Asli failin yakalanamadığı faili meçhul kalmış, karanlık cinayetlerdendir.
Ümit Kaftancıoğlu’nun Türkolojiye Türk kültürüne ve folklor repertuarımıza katkıları son derece kıymetlidir. Kısa bir ömre bir fazlaca önemli ve kıymetli çalışmayı sığdırmıştır. [Öyküleri: “Dönemeç (1972), Çarpana (1975), İstanbul Allak Bullak (1983) Roman Yelatan (1972), Tüfekliler (1974) Derleme Köroğlu Kolları (1974) Röportaj, Hakullah (1972)
Çocuk kitapları Tek Atlı Tekin Olmaz (1973),Kekeme Tavşan (1974),Kan Kardeşim Doru Tay (1979),Dört Boynuzlu Koç (1979),Çizmelerim Keçeden (1979),Altın Ekin (1979),Hızır Paşa (1980),Çoban Geçmez (1980),Salih Beyefendi (1981),Şülgür Deresi (1981)
12 Eylül’ün taşlarını döşeyen Gladyonun bu profildeki solcu ve davacıları, milliyetçileri peş peşe katlettiği bilinen bir gerçektir.
Odatv’de Soner Yalçın Beyefendi tarafınca yazılan “Kendilerini “milliyetçi” sananlar okusun bu yazıyı… 41 yıl evvel katledildi” isimli makale bir “Türk milliyetçisi olarak” bana hitap ettiği için eleştirel bir bakış açısıyla kıymetlendirme gereksinimi hasıl oldu.
Şunu içtenlikle belirtmek gerekir ki Gladyo’nun Türkiye’nin entelektüel birikimi ve gücünü yok etmek ismine “ sağ ve sol” kutuplarını birbirine karşı kışkırtarak imha etti. En başından kazananın “Sam Amca” olacağı belirli bir oyundu. 12 Eylül sürecinden daha sonra uzun yıllar mahpus yatmış bedel ödemiş beşerlerle sağdan ve soldan sohbet etme imkânım oldu. Sarp Kuray bunlardan birisidir. Sağduyulu büyük çoğunluğun ortak görüşü 12 Eylül’e giden süreçte politik şiddetin araç olarak kullanılması Galadyonun tertipi olduğu istikametindedir.
Tanıdığım bütün Türk milliyetçileri Alevilere Türk külçeşidinin ve Türkçenin özünü yaşattıkları bin yıllar ötesinden taşıdıkları için hürmetkâr ve saygılı ve sevgi doludurlar. (dinci koyu sapmaları ve tarikatçı epey az bir zümreyi hariç tutarım). Bu vesileyle belirtmem gerekir ki bugün benim “milliyetçilik anlayışım, içtihatlarım ve yorumlarım” sebebiyle siyasi olarak aramda uzun aralıklar olan MHP teşkilatlarında bir epeyce Alevi kardeşimiz nazaranv yapar.
Ben doktora ihtisasımı bu yüzden Alevi Bektaşi Edebiyatı üzerine yaptım.
12 Eylül öncesi süreçten herkes gereken dersleri çıkarttı. Büyük milletlerin hafızasında “önemli hatırlama ve anma” günleri, ritüeller olduğu kadar “büyük unutuşlar” da kıymetlidir. Büyük acılarımızı, felaketlerimizi yaranın kabuk bağlaması “geleceği ayrışmadan birleştirmek” için şuurlu olarak unuturuz. Tabi ki kolay değildir. Ancak bu Türk milletinin temel hasletlerinden birdir. Alevilerimiz devlet kurucu, medeniyet kurucu, Türklüğün özünü taşıyan kardeşlerimizdir. Bunu kim tartışabilir?
Lakin “Kendilerini “Türk Milliyetçisi”- “Ülkücü” olarak tanımlayanlar, “düşman” sandıklarının kimlikleri hakkında bilgi sahibi olur!” yargısı devamında “ bir Türk milliyetçisinin vefat yıldönümünde “kendilerini solcu zanniçinler “düşman” sandıklarının kimlikleri hakkında bilgi sahibi olur!” simetrik yargısına haklılık verir. Bu paradokstan bir yer varılmaz.
Gerçek da değildir. Mahalleden alkış alır lakin ötesi yoktur. Aydın icap ettiğinde “dayak yeme pahasına” mahallenin karşısına çıkabilme yüreğidir. Bu hepimiz için geçerlidir.
Ben 12 Eylül öncesinde milliyetçiler şiddete başvurmadı demiyorum buna gerek yok.
Soldan birileri de çıksın politik amaçlara ulaşmak için “siyasal şiddeti usul olarak kullandık”, şiddete başvurduk yanlıştı diyebilsin. Diyenler var kuşkusuz ancak bu bir mutabakata dönüşmeli. Küçük kelam oyunları artık gülünç oluyor.
Bu durum halk nezdinde ve vicdanında 12 Eylülü haklı çıkardı vaktiyle “gave”deki sağ ve sol mutabakat bunlar memleketi yakacaklardı, güzel oldu formundadır. Ben halk bilimciyim “gaveyi bilirim”. Onu anket ve istatistik ölçemez.
Bütün solcular cinayet işlemediği üzere bütün Türk milliyetçileri de hobi olarak cinayet işlemezler.
12 Eylül’e giden sürçte siyasal ve toplumsal olarak sokulduğumuz cinnet iklimini hakikat analiz etmemiz gerekir. Bu işin temelleri ta Amerikan yardım gönüllüleri Anadolu’ya dağıldığında atıldı. Anadolu’nun etnik ve mezhepsel hassasiyetlerine ait envanteri depolayan emperyal güç akabinde bu envanter ayrıntılarını uygulamaya döktü.
Türk milliyetçiliğinin doğuşunda fazlaca kuvvetli “halkçı, devrimci, sol” bir damar vardır.
Iskalanmamalı.
Türk kültürü üzerine araştırma yapan bilim insanları ve aydınlar tarih boyunca emperyalizm tarafında daima gaye alınmışlardır. Sovyet emperyalizminin Türkologları nasıl ezdiğini biliyoruz. ABD’nin hakeza kullanmak isteyip kullanamadıklarını nasıl akademiden saf dışı edip itibarsızlaştırıldığını da biliyoruz.
Bugün de birebirdir.
Sanılanın bilakis Türk külçeşidinin adam akıllı araştırılmasını önerenler ve projeleri hiç bir yerde dayanak ve yer bulamazlar. Solcu ve kelamda milliyetçi yönetimciler tarafınca da bin bir numarayla saf dışı edilirler. Bir orta bunların ahvalini de uzun bir yazıyla anlatacağım.
Sağcılarımız solcularımız, kelamda milliyetçilerimiz dümencidir “abiler.”
Onların kültürle, sanatla, bilimle işi olmaz.
etrafındaki tamtamcılarla ilkokul 5 düzebir daha bildiri vermek onlar için kafidir.
Ciddiye almıyoruz o yüzden.
Büyük Oğuz’un çadırında hepimizin yeri vardır. XXI. yüzyıl yeni bir üretim ve paylaşım külçeşidini arıyor. Maveraünnehir, Harezm irfanından Yesevi, Hacı Bektaşı Veli süreğinden bu yeni kültürü üretmek için güçbirliği periyodudur.
Bizler (ben dahil) 50 yıl Demirel’e Mason, Amerikancı diye bağırdık unutmayın dostlar. halbuki Demirel Kıbrıs Harekâtı’ndan daha sonra Türkiye’ye uygulanan silah ambargosunun kaldırılmaması niçiniyle 1975 yılında Amerikan üs ve tesislerini kapattı. (21 üs ve tesiste, 5 bin asker ve sivil işçi bulunuyordu.)
Üsleri kim açtı dersiniz?
Tabi ki 12 Eylül’ün Atatürkçü! Kurulu.
CIA casuslarıyla, mutemet adamlarla sarmaş dolaş solcuların, siyasi Müselmanların, kelamda milliyetçilerin isimlerini sayalım mı? Saymayalım “Barış’lar” [Terkoğlu ve Pehlivan] Wİkileaks dokümanlarında yazdı. Bütün partileriniz bu dümenci numaracı adamlarla ağzına kadar dolu. bu biçimdelarda da farklı değildi.
Bu ülkede TBMM siyasetinde, politik ömrümüzde dalga, dümen, numara temeldir.
Ne dediğine değil “ne yazdığına ve yaptığına bakmak” o açıdan ayırt edicidir.
O açıdan keşke hepimiz Türk kültürüne, edebiyatına hizmetleriyle yad ettiğimiz Kaftancıoğlu kadar ulusal yola hizmet edebilsek, ulusal olabilsek. Köroğlu denildiğinde, Türk kültürü denildiğinde heyecan duyan solcularımız pek azaldı artık. İşin dümen ve reklam kısmı onlara yetiyor. “Köroğlu Kol Destanları” işlerine yaramaz.
O bizim işimiz.
Prof. Dr. Kemal Üçüncü
ALINTIDIR