KIEV, Ukrayna — Corner Pub’ın dışında 100’den fazla kişi Ukrayna milli futbol takımı için tezahürat yaptı, ancak barın arka odalarına bakıldığında müşterilerin sadece spor hayranlarından daha fazlası olduğu ortaya çıktı.
Hepsi cephe hattına gönderilmiş olan kasklar, bandajlar, el ısıtıcıları ve serum torbaları, Pazartesi gecesi barın depo odalarından birinde duruyordu. Barın sahibi Oleksii Marchuk, “Burası bir lojistik merkez” dedi.
Adını başkentin şu anda kapalı olan Olimpiyat Stadı’nın önündeki meydanından alan Corner Pub, uzun süredir Ukrayna’nın en ünlü profesyonel takımlarından biri olan Dynamo Kyiv’in fanatik taraftarları için bir buluşma yeri olmuştur. Ancak Rusya’nın topyekûn işgalinden bu yana, kapalı stadyumun yerine geçen bir yer ve savaş çabaları için bir merkez haline geldi.
Taraftarlar, takımlarına tezahürat yapmanın yanı sıra bağış toplayıcı, askeri destekçi, lojistik uzmanı ve bazı durumlarda bizzat asker oldular.
Marchuk Pazartesi gecesi “Savaşta olmayan hiçbir grup yoktur” dedi. Buna sıkı sıkıya bağlı Dinamo Kiev topluluğu da dahildir.
Takımın askeri üniformalara giyilebilecek ayırt edici yamaları, barın üç geniş yeraltı odasında sergileniyor. Burada da, “her” ölü Rus’u kutlayan bir dış tabeladan bir nişe yaslanan cephaneye kadar savaşın hatırlatıcıları var.
Ukrayna’nın “ultralar” olarak bilinen en sert futbol taraftarlarından bazıları şiddetli bir holiganlık geçmişine sahiptir veya aşırı sağ ve beyaz üstünlüğü ile ilişkilendirilmiştir, ancak taraftarların azınlığını temsil ederler.Ultralar ayrıca demokrasi yanlısı protestocuları savundu ve siyasi yelpazede güçlü bir örgütleyici güç haline gelir.
Savaşın ilk günlerinde, Kiev saldırıya uğradığında, meyhane personeli sabahtan akşama kadar ordu için yataklarda yatıp yemek pişiriyordu. Şimdi ön saflarda Dinamo Kiev taraftarlarına ekipman dağıtıyorlar ve dövüş için para toplamak için masa tenisi turnuvaları düzenliyorlar.
Marchuk, askeri stokların gün geçtikçe değiştiğini söyledi. Pazartesi günü serum torbaları, diğer günlerde muhtemelen kurşun geçirmez yelekler, turnikeler veya güç bankaları vardı. Bazı öğeler bağışlanır, diğerleri ise savaş alanındaki diğer hayranlardan gelen taleplere göre elde edilir.
“Arkadaşlarımın hayatta olmasını istiyorum. Arkadaşlarımın sağlıklı olmasını istiyorum. Savaştan sonra barda bir bira içmelerini istiyorum” dedi Bay Marchuk. “Bu yüzden elimden gelenin en iyisini yapıyorum.”
Barı ayakta tutmanın zor olduğunu söyledi: iş, koronavirüs pandemisinin zirvesindeyken zarar gördü. Ve ardından Rusya’nın işgal etmesi ve stadyumu kapatmak zorunda kalmasıyla Ukrayna’nın profesyonel futbol sezonu kesintiye uğradı. Takımlar sürgüne gitti ve yurt dışında ve hazırlık maçlarında oynadı. Kulüp takımları artık boş stadyumlarda taraftarsız da olsa Ukrayna’da yeniden oynuyor.
Pazartesi günü, barın müdavimleri Ukrayna milli takımının Euro 2024 elemelerinde Malta’ya karşı oynamasını alkışladı.
“İşgalden bu yana insanlar bira içmeye çok sık gelmiyor” dedi. “Bugün özel bir gün.”
Oyuncular sahaya girerken bardakiler sessizce oturdu. Malta’nın milli marşı çalınırken kıpırdamadan, Ukrayna’nın milli marşı için bir ağızdan ayağa kalktılar ve birlikte şarkı söylediler. Kapanış notlarının ardından bir çığlık yükseldi: “Ukrayna’ya şükürler olsun. Kahramanlara şeref.”
Illia Kushnarov, bir arkadaşıyla maçı izlemek için tahta bir koltuğa tünedi. İlk maçına üç yaşında çıktığını ve ailesinin Dinamo Kiev’i her zaman desteklediğini söyledi.
İçkisini yudumlarken, “Gerçekten kanımızda var,” dedi. Şu anda 25 yaşında ve 200’den fazla maça çıktığı tahmin ediliyor.
Bugün “Tabii ki futbolu, stadı ve o duyguyu özlüyoruz” diyen Kushnarov, penaltı filelere giderken sustu.
60.000 taraftarın olduğu stadyumdaki atmosferin çok farklı olduğunu, ancak “ön cephedeki çocuklarımıza yardım etmenin” daha önemli olduğunu söyledi.
Böylece o ve arkadaşı, önce yiyecek gibi “küçük şeyler” için ve şimdi de yardım malzemeleri ve hatta araçlar sağlamak için kendi hayır kurumlarını kurdular.
“Sahip olduğumuz her şeyi vermeye çalışıyoruz” dedi. “Savaşta herkesin bir dostu vardır.”
Corner Pub’ın ona topluluk ve anlam kazandırdığını, ama aynı zamanda bir sığınak olduğunu söyledi.
“Herkesin bir molaya ihtiyacı var” diye ekledi. “Kısa bir süre için – bir içki al, rahatla, çünkü her gün, her dakika, her saniye savaşta yaşayamayız.”
Stanislav Kozliuk raporlamaya katkıda bulundu.
Hepsi cephe hattına gönderilmiş olan kasklar, bandajlar, el ısıtıcıları ve serum torbaları, Pazartesi gecesi barın depo odalarından birinde duruyordu. Barın sahibi Oleksii Marchuk, “Burası bir lojistik merkez” dedi.
Adını başkentin şu anda kapalı olan Olimpiyat Stadı’nın önündeki meydanından alan Corner Pub, uzun süredir Ukrayna’nın en ünlü profesyonel takımlarından biri olan Dynamo Kyiv’in fanatik taraftarları için bir buluşma yeri olmuştur. Ancak Rusya’nın topyekûn işgalinden bu yana, kapalı stadyumun yerine geçen bir yer ve savaş çabaları için bir merkez haline geldi.
Taraftarlar, takımlarına tezahürat yapmanın yanı sıra bağış toplayıcı, askeri destekçi, lojistik uzmanı ve bazı durumlarda bizzat asker oldular.
Marchuk Pazartesi gecesi “Savaşta olmayan hiçbir grup yoktur” dedi. Buna sıkı sıkıya bağlı Dinamo Kiev topluluğu da dahildir.
Takımın askeri üniformalara giyilebilecek ayırt edici yamaları, barın üç geniş yeraltı odasında sergileniyor. Burada da, “her” ölü Rus’u kutlayan bir dış tabeladan bir nişe yaslanan cephaneye kadar savaşın hatırlatıcıları var.
Ukrayna’nın “ultralar” olarak bilinen en sert futbol taraftarlarından bazıları şiddetli bir holiganlık geçmişine sahiptir veya aşırı sağ ve beyaz üstünlüğü ile ilişkilendirilmiştir, ancak taraftarların azınlığını temsil ederler.Ultralar ayrıca demokrasi yanlısı protestocuları savundu ve siyasi yelpazede güçlü bir örgütleyici güç haline gelir.
Savaşın ilk günlerinde, Kiev saldırıya uğradığında, meyhane personeli sabahtan akşama kadar ordu için yataklarda yatıp yemek pişiriyordu. Şimdi ön saflarda Dinamo Kiev taraftarlarına ekipman dağıtıyorlar ve dövüş için para toplamak için masa tenisi turnuvaları düzenliyorlar.
Marchuk, askeri stokların gün geçtikçe değiştiğini söyledi. Pazartesi günü serum torbaları, diğer günlerde muhtemelen kurşun geçirmez yelekler, turnikeler veya güç bankaları vardı. Bazı öğeler bağışlanır, diğerleri ise savaş alanındaki diğer hayranlardan gelen taleplere göre elde edilir.
“Arkadaşlarımın hayatta olmasını istiyorum. Arkadaşlarımın sağlıklı olmasını istiyorum. Savaştan sonra barda bir bira içmelerini istiyorum” dedi Bay Marchuk. “Bu yüzden elimden gelenin en iyisini yapıyorum.”
Barı ayakta tutmanın zor olduğunu söyledi: iş, koronavirüs pandemisinin zirvesindeyken zarar gördü. Ve ardından Rusya’nın işgal etmesi ve stadyumu kapatmak zorunda kalmasıyla Ukrayna’nın profesyonel futbol sezonu kesintiye uğradı. Takımlar sürgüne gitti ve yurt dışında ve hazırlık maçlarında oynadı. Kulüp takımları artık boş stadyumlarda taraftarsız da olsa Ukrayna’da yeniden oynuyor.
Pazartesi günü, barın müdavimleri Ukrayna milli takımının Euro 2024 elemelerinde Malta’ya karşı oynamasını alkışladı.
“İşgalden bu yana insanlar bira içmeye çok sık gelmiyor” dedi. “Bugün özel bir gün.”
Oyuncular sahaya girerken bardakiler sessizce oturdu. Malta’nın milli marşı çalınırken kıpırdamadan, Ukrayna’nın milli marşı için bir ağızdan ayağa kalktılar ve birlikte şarkı söylediler. Kapanış notlarının ardından bir çığlık yükseldi: “Ukrayna’ya şükürler olsun. Kahramanlara şeref.”
Illia Kushnarov, bir arkadaşıyla maçı izlemek için tahta bir koltuğa tünedi. İlk maçına üç yaşında çıktığını ve ailesinin Dinamo Kiev’i her zaman desteklediğini söyledi.
İçkisini yudumlarken, “Gerçekten kanımızda var,” dedi. Şu anda 25 yaşında ve 200’den fazla maça çıktığı tahmin ediliyor.
Bugün “Tabii ki futbolu, stadı ve o duyguyu özlüyoruz” diyen Kushnarov, penaltı filelere giderken sustu.
60.000 taraftarın olduğu stadyumdaki atmosferin çok farklı olduğunu, ancak “ön cephedeki çocuklarımıza yardım etmenin” daha önemli olduğunu söyledi.
Böylece o ve arkadaşı, önce yiyecek gibi “küçük şeyler” için ve şimdi de yardım malzemeleri ve hatta araçlar sağlamak için kendi hayır kurumlarını kurdular.
“Sahip olduğumuz her şeyi vermeye çalışıyoruz” dedi. “Savaşta herkesin bir dostu vardır.”
Corner Pub’ın ona topluluk ve anlam kazandırdığını, ama aynı zamanda bir sığınak olduğunu söyledi.
“Herkesin bir molaya ihtiyacı var” diye ekledi. “Kısa bir süre için – bir içki al, rahatla, çünkü her gün, her dakika, her saniye savaşta yaşayamayız.”
Stanislav Kozliuk raporlamaya katkıda bulundu.