Yüzlerce tiyatro seyircisi bu hafta Londra’daki Wyndham’s Tiyatrosu’nun önünde sıraya girdiğinde heyecan hakimdi. Kral Lear’ın yönetmenliğini ve başrolünü oynayan saygın Shakespeare oyuncusu Kenneth Branagh’ı görmeye gelmişlerdi.
Ancak bazıları hala orada olmak için ödedikleri bedeli düşünüyordu.
Emekli öğretmen olan 75 yaşındaki Alan Hooper, o sabah gişede kendisine ilk balkonda 200 pound (yaklaşık 240 dolar) karşılığında bir koltuk ya da fiyatın çok altında bir fiyata ayakta oturma yeri teklif edildiğini söyledi. Gösterinin iki saatlik yayın süresi boyunca yarışmaya karar verdi. Hooper, West End’deki fiyatların “kontrolden çıktığını” söyledi.
Başka bir seyirci, 28 yaşındaki George Butler, burun kanaması olsa bile her biri 20 pound yani yaklaşık 24 dolar olan iki bileti garanti altına aldığı için çok mutlu olduğunu söyledi. Butler, “Tiyatro giderek elitistleşiyor” dedi. “Tanınmış bir kişi bir parçada göründüğü anda, satın alınamaz hale gelir.”
Londra tiyatro dünyası, artan bilet fiyatları ve Broadway seviyelerine yaklaştıkları algısıyla ilgili şikayetlerle giderek daha fazla çalkalanıyor. Üreticiler, düşük gelirlilere yönelik ucuz koltukları telafi etmek için bazı biletlerin yüksek fiyatlara satılması gerektiğinde ısrar etse de, tiyatroda bir gecenin karşılanamaz bir lüks haline geleceğine dair endişeler artıyor.
West End’in yıldızları heyecan yaratıyor. Nisan ayında deneyimli aktör Derek Jacobi, The Guardian gazetesine, tiyatroya gidenlerin artık gösterilere katılma konusunda “iki kereden fazla” düşünmeleri gerektiğini söyledi. Birkaç ay sonra David Tennant, Radio Times podcast’inde artan fiyatların “yeni nesil izleyiciyi boğacağını” söyleyerek tartışmayı alevlendirdi.
Bu sonbaharda, Sarah Jessica Parker ve Matthew Broderick’in başrollerini paylaştığı Plaza Suite prodüksiyonunun biletleri, 395 £ veya yaklaşık 477 $ gibi yüksek bir fiyatla satışa çıktığında tiyatro forumlarında ve sosyal medyada öfke patlak verdi; bu fiyatın adını pek duymazsınız. Londra.
Ancak bu birkaç yüksek profilli vakanın daha geniş bir sorunu yansıtıp yansıtmadığı belli değildi. İngiliz tiyatro gazetesi The Stage’in editörü Alistair Smith, yapımcıların çok az satış verisi yayınlaması nedeniyle bilet fiyatlarının genel olarak yükselip yükselmediğini analiz etmenin zor olduğunu söyledi.
Bu açığı kapatmak için gazetesi her yıl West End’deki en ucuz ve en pahalı biletleri inceliyor. Smith, bu yılki sonuçların, en pahalı fiyat aralığındaki biletlerin ortalama fiyatının 141 £ veya yaklaşık 170 $ olduğunu gösterdiğini söyledi (on yıl önce rakam çok daha düşük 81 £ idi). Bu yılın ortalamasının hâlâ “Broadway’in çok ama çok gerisinde” olduğunu söyleyen kendisi, artan ev masraflarına rağmen en pahalı biletlerin maliyetinin 2022’den bu yana çok az değiştiğini ekledi.
Ancak Smith, en ucuz biletlerin ortalama fiyatının enflasyonun üzerinde bir artışla 25 £ veya 30 $’a yükseldiğini de sözlerine ekledi. “Bu eğilimin devam etmesi endişe verici olur” dedi.
Pek çok West End üreticisi için fiyat artışı algısı giderek artan bir hayal kırıklığı yaratıyor. Society of London Theatre’ın yönetim kurulunda yer alan yapımcı Patrick Gracey, haber medyasının “tıklanma aldıkları” için yüksek bilet fiyatlarıyla ilgili hikayeler yayınladığını söyledi. Bu hikayelerin “izleyicileri uygun fiyatlı biletlerin mevcudiyeti konusunda yanılttığını” söyledi.
Gracey, geçen yıl tiyatro izleyicilerinin West End’deki bir gösteriyi izlemek için ortalama 54 pound veya yaklaşık 66 dolar ödediğini söyledi. (Broadway League’in verilerine göre Broadway’deki ortalama fiyat geçen hafta 125 dolarla iki katına çıktı.)
Gracey, üreticilerin artan maliyetlerle karşı karşıya olduğunu ekledi. Rusya’nın Ukrayna’yı geniş çaplı işgalinin ardından bazı tiyatroların enerji maliyetleri yüzde 500’e kadar arttı ve sahne inşaat malzemelerinin fiyatları da benzer şekilde arttı. Geçtiğimiz yıl West End oyuncuları ve teknik personel, maaş artışını da içeren bir maaş anlaşmasına vardı.
Bu baskılara rağmen Gracey, yapımcıların tiyatroyu erişilebilir tutmak için çalıştıklarını ve savurganlık yapamayanlar için ucuz biletler teklif ettiklerini söylüyor. “Bu biletleri sunmak ancak bazı kişilerin maksimum fiyatı ödemesi nedeniyle mümkün” dedi.
King Lear’ın yapımcıları e-posta yoluyla yaptıkları açıklamada performans başına 150 bileti 20 £ (ev fiyatının yüzde 19’una denk gelen) karşılığında teklif edeceklerini söylediler. Bunlardan 17’si tiyatronun üç katında ön sırada, geri kalanı ise arka sıralardaydı.
Bridge Theatre’ın kurucu ortağı Nick Hytner, sorunun izleyici algısında yattığını söyledi. Yapımcıların tiyatronun uygun fiyatlı olduğuna dair “etkileyici bir karşı anlatı” geliştirmeleri gerekiyordu, aksi takdirde gençler sanat formunun kendilerine göre olmadığına karar vereceklerdi. Kalabalık Viktorya tiyatrolarının arka tarafındaki en kötü koltuklarda yapılan indirimlerin hiçbir faydası olmadığını söyleyerek, tiyatroların fiyatlandırma konusunda daha yenilikçi yaklaşımlar geliştirmesi gerektiğini ekledi.
Yeni bir şey deneyen West End şovlarından biri, İkinci Dünya Savaşı’nda geçen bir müzik seti olan Mincemeat Operasyonu’dur. Her gösteride, evdeki tüm koltukların fiyatı aynı, ancak bu miktar hafta boyunca kademeli olarak artıyor, Pazartesi günü 39,50 £’dan hafta sonu 89,50 £’a çıkıyor. Gösterinin yapımcısı Avalon’un genel müdürü Jon Thoday, prodüksiyonun Pazartesi günleri para kaybettiğini söyledi ancak fiyatlandırma stratejisinin müzikalin uzun vadeli geleceği için iyi olduğunu çünkü daha genç bir izleyici kitlesinin ilgisini çektiğini ekledi.
Thoday, “Diğerleri değişmediği sürece bilet fiyatlarında her zaman heyecan olacak” dedi.
Bu hafta başındaki “King Lear”da tiyatroseverler en azından Branagh’ın gösterisinden şikayetçi değildi. New Yorklu sinema muhabiri 31 yaşındaki Marshall Shaffer, iki bilet için 403 dolar ödediğini söyledi. “Bunun mutlaka bir pazarlık olduğunu düşünmedim” dedi, “ama Branagh muhtemelen zamanının en iyi Shakespeare yorumcusu ve bence buna değer.”
Diğer bir seyirci olan Penny Smith, biletini almak için “çocuğu satmak” zorunda olduğunu söyleyerek şaka yaptı ancak Branagh’ı görmek için seve seve para ödeyeceğini söyledi. Üstelik gülerek biletlerin “New York’tan çok daha ucuz” olduğunu söyledi. Oradaki fiyatları gördün mü?”
Ancak bazıları hala orada olmak için ödedikleri bedeli düşünüyordu.
Emekli öğretmen olan 75 yaşındaki Alan Hooper, o sabah gişede kendisine ilk balkonda 200 pound (yaklaşık 240 dolar) karşılığında bir koltuk ya da fiyatın çok altında bir fiyata ayakta oturma yeri teklif edildiğini söyledi. Gösterinin iki saatlik yayın süresi boyunca yarışmaya karar verdi. Hooper, West End’deki fiyatların “kontrolden çıktığını” söyledi.
Başka bir seyirci, 28 yaşındaki George Butler, burun kanaması olsa bile her biri 20 pound yani yaklaşık 24 dolar olan iki bileti garanti altına aldığı için çok mutlu olduğunu söyledi. Butler, “Tiyatro giderek elitistleşiyor” dedi. “Tanınmış bir kişi bir parçada göründüğü anda, satın alınamaz hale gelir.”
Londra tiyatro dünyası, artan bilet fiyatları ve Broadway seviyelerine yaklaştıkları algısıyla ilgili şikayetlerle giderek daha fazla çalkalanıyor. Üreticiler, düşük gelirlilere yönelik ucuz koltukları telafi etmek için bazı biletlerin yüksek fiyatlara satılması gerektiğinde ısrar etse de, tiyatroda bir gecenin karşılanamaz bir lüks haline geleceğine dair endişeler artıyor.
West End’in yıldızları heyecan yaratıyor. Nisan ayında deneyimli aktör Derek Jacobi, The Guardian gazetesine, tiyatroya gidenlerin artık gösterilere katılma konusunda “iki kereden fazla” düşünmeleri gerektiğini söyledi. Birkaç ay sonra David Tennant, Radio Times podcast’inde artan fiyatların “yeni nesil izleyiciyi boğacağını” söyleyerek tartışmayı alevlendirdi.
Bu sonbaharda, Sarah Jessica Parker ve Matthew Broderick’in başrollerini paylaştığı Plaza Suite prodüksiyonunun biletleri, 395 £ veya yaklaşık 477 $ gibi yüksek bir fiyatla satışa çıktığında tiyatro forumlarında ve sosyal medyada öfke patlak verdi; bu fiyatın adını pek duymazsınız. Londra.
Ancak bu birkaç yüksek profilli vakanın daha geniş bir sorunu yansıtıp yansıtmadığı belli değildi. İngiliz tiyatro gazetesi The Stage’in editörü Alistair Smith, yapımcıların çok az satış verisi yayınlaması nedeniyle bilet fiyatlarının genel olarak yükselip yükselmediğini analiz etmenin zor olduğunu söyledi.
Bu açığı kapatmak için gazetesi her yıl West End’deki en ucuz ve en pahalı biletleri inceliyor. Smith, bu yılki sonuçların, en pahalı fiyat aralığındaki biletlerin ortalama fiyatının 141 £ veya yaklaşık 170 $ olduğunu gösterdiğini söyledi (on yıl önce rakam çok daha düşük 81 £ idi). Bu yılın ortalamasının hâlâ “Broadway’in çok ama çok gerisinde” olduğunu söyleyen kendisi, artan ev masraflarına rağmen en pahalı biletlerin maliyetinin 2022’den bu yana çok az değiştiğini ekledi.
Ancak Smith, en ucuz biletlerin ortalama fiyatının enflasyonun üzerinde bir artışla 25 £ veya 30 $’a yükseldiğini de sözlerine ekledi. “Bu eğilimin devam etmesi endişe verici olur” dedi.
Pek çok West End üreticisi için fiyat artışı algısı giderek artan bir hayal kırıklığı yaratıyor. Society of London Theatre’ın yönetim kurulunda yer alan yapımcı Patrick Gracey, haber medyasının “tıklanma aldıkları” için yüksek bilet fiyatlarıyla ilgili hikayeler yayınladığını söyledi. Bu hikayelerin “izleyicileri uygun fiyatlı biletlerin mevcudiyeti konusunda yanılttığını” söyledi.
Gracey, geçen yıl tiyatro izleyicilerinin West End’deki bir gösteriyi izlemek için ortalama 54 pound veya yaklaşık 66 dolar ödediğini söyledi. (Broadway League’in verilerine göre Broadway’deki ortalama fiyat geçen hafta 125 dolarla iki katına çıktı.)
Gracey, üreticilerin artan maliyetlerle karşı karşıya olduğunu ekledi. Rusya’nın Ukrayna’yı geniş çaplı işgalinin ardından bazı tiyatroların enerji maliyetleri yüzde 500’e kadar arttı ve sahne inşaat malzemelerinin fiyatları da benzer şekilde arttı. Geçtiğimiz yıl West End oyuncuları ve teknik personel, maaş artışını da içeren bir maaş anlaşmasına vardı.
Bu baskılara rağmen Gracey, yapımcıların tiyatroyu erişilebilir tutmak için çalıştıklarını ve savurganlık yapamayanlar için ucuz biletler teklif ettiklerini söylüyor. “Bu biletleri sunmak ancak bazı kişilerin maksimum fiyatı ödemesi nedeniyle mümkün” dedi.
King Lear’ın yapımcıları e-posta yoluyla yaptıkları açıklamada performans başına 150 bileti 20 £ (ev fiyatının yüzde 19’una denk gelen) karşılığında teklif edeceklerini söylediler. Bunlardan 17’si tiyatronun üç katında ön sırada, geri kalanı ise arka sıralardaydı.
Bridge Theatre’ın kurucu ortağı Nick Hytner, sorunun izleyici algısında yattığını söyledi. Yapımcıların tiyatronun uygun fiyatlı olduğuna dair “etkileyici bir karşı anlatı” geliştirmeleri gerekiyordu, aksi takdirde gençler sanat formunun kendilerine göre olmadığına karar vereceklerdi. Kalabalık Viktorya tiyatrolarının arka tarafındaki en kötü koltuklarda yapılan indirimlerin hiçbir faydası olmadığını söyleyerek, tiyatroların fiyatlandırma konusunda daha yenilikçi yaklaşımlar geliştirmesi gerektiğini ekledi.
Yeni bir şey deneyen West End şovlarından biri, İkinci Dünya Savaşı’nda geçen bir müzik seti olan Mincemeat Operasyonu’dur. Her gösteride, evdeki tüm koltukların fiyatı aynı, ancak bu miktar hafta boyunca kademeli olarak artıyor, Pazartesi günü 39,50 £’dan hafta sonu 89,50 £’a çıkıyor. Gösterinin yapımcısı Avalon’un genel müdürü Jon Thoday, prodüksiyonun Pazartesi günleri para kaybettiğini söyledi ancak fiyatlandırma stratejisinin müzikalin uzun vadeli geleceği için iyi olduğunu çünkü daha genç bir izleyici kitlesinin ilgisini çektiğini ekledi.
Thoday, “Diğerleri değişmediği sürece bilet fiyatlarında her zaman heyecan olacak” dedi.
Bu hafta başındaki “King Lear”da tiyatroseverler en azından Branagh’ın gösterisinden şikayetçi değildi. New Yorklu sinema muhabiri 31 yaşındaki Marshall Shaffer, iki bilet için 403 dolar ödediğini söyledi. “Bunun mutlaka bir pazarlık olduğunu düşünmedim” dedi, “ama Branagh muhtemelen zamanının en iyi Shakespeare yorumcusu ve bence buna değer.”
Diğer bir seyirci olan Penny Smith, biletini almak için “çocuğu satmak” zorunda olduğunu söyleyerek şaka yaptı ancak Branagh’ı görmek için seve seve para ödeyeceğini söyledi. Üstelik gülerek biletlerin “New York’tan çok daha ucuz” olduğunu söyledi. Oradaki fiyatları gördün mü?”