Bugün 40. yaşını kutlayan Volkan Demirel, başta eşinden olmak üzere yakın etrafından samimi iletiler aldı. Volkan Demirel, eşinin paylaşımıyla gözyaşı döktüğünü tabir eden bir kıssa paylaştı.
İşte Zeynep Demirel’in Volkan’a notu:
“Klasik bir aşk öyküsü değildi, kimse çarpışmadı, düşen kitaplarımı toplamadın… Bir arkadaş ortamında birinci görüş, toplumsal medyadan ekleme (aslında tam bir çağdaş vakit aşk öyküsü sayılabilir bu noktada) uzun mühlet konuşmama, yaklaşık bir yıl daha sonra benim 18’den 19’a girdiğim günün bir gün öncesinde birinci buluşma… Müzikte diyor ya “birlikte yürüdük biz bu yollarda” diye, biz birlikte “büyüdük” bu yollarda.
Yaşayan bilir uzun aralık alakasını, az çektirmedik birbirimize be hey gidi hey. Evleniyorum dediğim vakit Belçikalı arkadaşlarımın yüzündeki şaşkınlığı dün üzere hatırlarım… Lakin vıcık vıcık aşk böcekleri olmadık biz hiç. Sen bana evlilik yıl dönümlerimizi unutuyorum diye söylenirsin, ben de hiç romantik değilsin diye sana. Daima didişiyoruz örneğin. Birebir anda nasıl oluyor bilmiyorum ancak ömrümde beni en hudut eden fakat çocuklarımdan daha sonra en sevdiğim insan kişisisin sen.
Ve sevgilim, biliyorsun seni en uygun ben tanırım. Doğallığını, vicdanını, hem hayli sevilmeni hem hiç sevilmemeni sağlayan muvaffakiyet hırsını, doğuştan var olan babalığını, beni birçok vakit mecnun eden başına buyrukluğunu fakat en çok o pak kalbini… Birbirlerine birinci gündeki üzere aşık bir çift değiliz artık (bu noktada şair samimi olmayı seçti, yıllar geçse de birbirimize birinci gündeki üzere aşığız diyen çiftleri de pek samimi bulmuyor.) Lakin biz seninle birbirine aşktan daha öte daha büyük bir sevgiyle bağlı birer anne babayız. Biz birbirimizin en katı eleştirmeni, biz birbirimizin en büyük destekçisiyiz. En sevgili dostum… Hayat ortağım… Eş olarak seçtiğim… 40’lar sana hayli yakışacak. Güzel ki doğdun ve uygun ki çocuklarımın babası oldun…”
Volkan Demirel’in karşılığı:
İşte Zeynep Demirel’in Volkan’a notu:
“Klasik bir aşk öyküsü değildi, kimse çarpışmadı, düşen kitaplarımı toplamadın… Bir arkadaş ortamında birinci görüş, toplumsal medyadan ekleme (aslında tam bir çağdaş vakit aşk öyküsü sayılabilir bu noktada) uzun mühlet konuşmama, yaklaşık bir yıl daha sonra benim 18’den 19’a girdiğim günün bir gün öncesinde birinci buluşma… Müzikte diyor ya “birlikte yürüdük biz bu yollarda” diye, biz birlikte “büyüdük” bu yollarda.
Yaşayan bilir uzun aralık alakasını, az çektirmedik birbirimize be hey gidi hey. Evleniyorum dediğim vakit Belçikalı arkadaşlarımın yüzündeki şaşkınlığı dün üzere hatırlarım… Lakin vıcık vıcık aşk böcekleri olmadık biz hiç. Sen bana evlilik yıl dönümlerimizi unutuyorum diye söylenirsin, ben de hiç romantik değilsin diye sana. Daima didişiyoruz örneğin. Birebir anda nasıl oluyor bilmiyorum ancak ömrümde beni en hudut eden fakat çocuklarımdan daha sonra en sevdiğim insan kişisisin sen.
Ve sevgilim, biliyorsun seni en uygun ben tanırım. Doğallığını, vicdanını, hem hayli sevilmeni hem hiç sevilmemeni sağlayan muvaffakiyet hırsını, doğuştan var olan babalığını, beni birçok vakit mecnun eden başına buyrukluğunu fakat en çok o pak kalbini… Birbirlerine birinci gündeki üzere aşık bir çift değiliz artık (bu noktada şair samimi olmayı seçti, yıllar geçse de birbirimize birinci gündeki üzere aşığız diyen çiftleri de pek samimi bulmuyor.) Lakin biz seninle birbirine aşktan daha öte daha büyük bir sevgiyle bağlı birer anne babayız. Biz birbirimizin en katı eleştirmeni, biz birbirimizin en büyük destekçisiyiz. En sevgili dostum… Hayat ortağım… Eş olarak seçtiğim… 40’lar sana hayli yakışacak. Güzel ki doğdun ve uygun ki çocuklarımın babası oldun…”
Volkan Demirel’in karşılığı: