LONDRA – Başlangıçta kafatasları, deniz kızları, yılanlar, hançerler, kalpler ve kelebekler vardı, kısacası çizimler ve çizimler, pazı, pec, omuz, cinsel organlara yazılmış: çok küçük bir alan yeterliydi. Ama şimdi dövmedeki son trend, İngilizce’de dedikleri gibi “metin dövmesi”, dövmeli metin ve çok daha fazla alana ihtiyaç var. Bir slogan, bir mısra, kültürlü bir alıntı ve hatta tüm paragraflar: Shakespeare’den Dante’ye, Latin klasiklerinden rock şarkı sözlerine kadar, arkasında veya yeterli alan olan her yerde basılıdır. “Sen açık bir kitapsın” artık sadece bir deyiş değil: Bir insan, açıkta bir derisi varsa, bir kitap gibi okunabilir.
Sadece fark etmek için yıldızlara dikkat edin. Angelina Jolie’nin omzunda Tayca bir dua ve şimdi sağ kolunda Arapça çok uzun bir metin var. Megan Fox’un King Lear’dan bir favorisi var, Lindsay Lohan’ın Hamlet’ten bir favorisi var. David Beckham, eşi Victoria’nın adının hemen altında yazılı olan Latince’yi seçti: “Ut amem et foveam” (Seviyorum ve seviniyorum); ve bir başkası “Perfectio in spiritu” diyor. Yeni moda, evimizin kişilikleri arasında da yaygın: Elisabetta Canalis, “Asla yalnız yürümeyeceğim”, Nicole Minetti, “Kyrie eleison”, Mario Balotelli, “Ben Tanrı’nın cezasıyım. büyük günahlar işlemeseydin, Allah sana benim gibi bir ceza göndermezdi” diyen Belen Rodriguez’e, “No llores si me amas, tu sonrisa es mi paz” (Beni seviyorsan ağlama, gülüşün benimdir) barış). Ve zenginleri ve ünlüleri taklit eden sıradan insanlar bile delinmiş bir kalple artık yetinmiyor: Londra’da yaşayan Amerikalı Elis Ing’in bileğine en sevdiği roman olan “Moby Dick”ten bir cümle basılmıştı. Trend hakkında kapsamlı bir rapor hazırladığı BBC’ye “Kendime kim olduğumu ve hayattan ne istediğimi hatırlatmak için” diye açıklıyor.
[[ge:rep-locali:repubblica:67693753]]
Edebi dövmelere olan tutku, İngiliz kamu yayıncısının gözlemine göre, marjinal bir fenomenin kitlesel bir kostüme dönüşmesinin bir başka işaretidir. Bir zamanlar denizci ve suçluydular. Bugün herkesin bunlara sahip olduğu ve henüz sahip olmayanların, belki de acı verici (ve bazılarına göre tehlikeli) bir prosedürden geçmekten korktukları için, derinlerde bunu yapmak istedikleri görülüyor. Amerika’da nüfusun yüzde 23’ünün bir, yüzde 32’si (üç Amerikalıdan biri) 30-45 yaş grubunda, 15.000 “dövme salonu”, bunları yapmaya yetkili merkezler ve 2 milyarı aşkın iş turu ile yılda dolar. İtalyanların yüzde 20’sinde de var, Avrupa rekoru gibi görünüyor. Ve bir zamanlar onlara eşlik eden önyargı ortadan kalkmış gibi görünüyor: iş dergisi Forbes’in bildirdiğine göre, bir dövme nedeniyle bir işten reddedilmek giderek daha nadir görülüyor.
Ancak Pennsylvania Üniversitesi’nde antropolog olan Nina Jablonsky, doğal bir cilt kitabının yazarı olan Nina Jablonsky, sevdikleri kişinin adını dövme yaptıranlar aşkları sona erdiğinde onu silme sorunu yaşarlarsa, edebi dövmelerin daha acil bir sorun yarattığını belirtiyor. tarihçe: “Deri üzerine yazmayı uzun süre anlaşılır tutmak zordur, iki yıl sonra birçoğu okunamaz hale gelir”. İnsanlarda olduğu gibi bir kitaba da aşık olabileceğinizden bahsetmiyorum bile: “15 yaşında kişiliğinizin sırrının ‘Young Holden’ olduğunu düşünebilirsiniz, 50 yaşında belki fikrinizi değiştirmişsinizdir”.
Sadece fark etmek için yıldızlara dikkat edin. Angelina Jolie’nin omzunda Tayca bir dua ve şimdi sağ kolunda Arapça çok uzun bir metin var. Megan Fox’un King Lear’dan bir favorisi var, Lindsay Lohan’ın Hamlet’ten bir favorisi var. David Beckham, eşi Victoria’nın adının hemen altında yazılı olan Latince’yi seçti: “Ut amem et foveam” (Seviyorum ve seviniyorum); ve bir başkası “Perfectio in spiritu” diyor. Yeni moda, evimizin kişilikleri arasında da yaygın: Elisabetta Canalis, “Asla yalnız yürümeyeceğim”, Nicole Minetti, “Kyrie eleison”, Mario Balotelli, “Ben Tanrı’nın cezasıyım. büyük günahlar işlemeseydin, Allah sana benim gibi bir ceza göndermezdi” diyen Belen Rodriguez’e, “No llores si me amas, tu sonrisa es mi paz” (Beni seviyorsan ağlama, gülüşün benimdir) barış). Ve zenginleri ve ünlüleri taklit eden sıradan insanlar bile delinmiş bir kalple artık yetinmiyor: Londra’da yaşayan Amerikalı Elis Ing’in bileğine en sevdiği roman olan “Moby Dick”ten bir cümle basılmıştı. Trend hakkında kapsamlı bir rapor hazırladığı BBC’ye “Kendime kim olduğumu ve hayattan ne istediğimi hatırlatmak için” diye açıklıyor.
[[ge:rep-locali:repubblica:67693753]]
Edebi dövmelere olan tutku, İngiliz kamu yayıncısının gözlemine göre, marjinal bir fenomenin kitlesel bir kostüme dönüşmesinin bir başka işaretidir. Bir zamanlar denizci ve suçluydular. Bugün herkesin bunlara sahip olduğu ve henüz sahip olmayanların, belki de acı verici (ve bazılarına göre tehlikeli) bir prosedürden geçmekten korktukları için, derinlerde bunu yapmak istedikleri görülüyor. Amerika’da nüfusun yüzde 23’ünün bir, yüzde 32’si (üç Amerikalıdan biri) 30-45 yaş grubunda, 15.000 “dövme salonu”, bunları yapmaya yetkili merkezler ve 2 milyarı aşkın iş turu ile yılda dolar. İtalyanların yüzde 20’sinde de var, Avrupa rekoru gibi görünüyor. Ve bir zamanlar onlara eşlik eden önyargı ortadan kalkmış gibi görünüyor: iş dergisi Forbes’in bildirdiğine göre, bir dövme nedeniyle bir işten reddedilmek giderek daha nadir görülüyor.
Ancak Pennsylvania Üniversitesi’nde antropolog olan Nina Jablonsky, doğal bir cilt kitabının yazarı olan Nina Jablonsky, sevdikleri kişinin adını dövme yaptıranlar aşkları sona erdiğinde onu silme sorunu yaşarlarsa, edebi dövmelerin daha acil bir sorun yarattığını belirtiyor. tarihçe: “Deri üzerine yazmayı uzun süre anlaşılır tutmak zordur, iki yıl sonra birçoğu okunamaz hale gelir”. İnsanlarda olduğu gibi bir kitaba da aşık olabileceğinizden bahsetmiyorum bile: “15 yaşında kişiliğinizin sırrının ‘Young Holden’ olduğunu düşünebilirsiniz, 50 yaşında belki fikrinizi değiştirmişsinizdir”.