NAPOLİ – Perdenin yukarısında, Napoli’nin kalbinde yeni bir tiyatro var. Patronun oğlu “Sott’o Ponte” derneğinin başkanı tarafından yönetiliyor: potansiyel gangsterden yönetmene, kaderin bir seçim meselesi olduğunu göstermeye. “Biz süper kahraman değiliz, sadece gençlere hayatta daha fazlası olduğunu anlama fırsatı sunmak istiyoruz. Pazartesiden Cumartesiye sinema ve tiyatro sanatı öğretiyoruz. Burada büyümek zordu, bir mahalle damgalandığında sen de sensin” . Ama kendimi kurtarırsam, onlar da yapabilir”, diye açıklıyor Vincenzo Pirozzi. Çok fazla efsaneyi çürütüyor. Babası hakkında konuşmak istemiyor. Onu utandırdığın için değil, aslında söylenecek pek bir şey yok. “On beş yıldır hapiste. Farklı seçimler yaptım ama medya için bir ucubeyim ve öyle kalacağım. Bir süre önce, Camorra karşıtı bir filmde patron rolünü oynadığım için bir blog bana saldırdı. , dedikodu canımı yakıyor ama buldukları zamanı bırakıyorlar”.
TİYATRO GÖRÜNTÜLERİ
Önemli olan gerçekler: Paolo Sorrentino ve Frazzi kardeşlerle çalıştı; “Spara” adlı kısa film Saint-Vincent ödülünü kazandı; patronlarla alay ettiği ilk filmi “Gomora’nın Öteki Yüzü Sodom”, New York Uluslararası Film Festivali’nde “En İyi Komedi” ödülünü kazandı. “Amacım camorristi’nin sefaletini klişelere düşmeden anlatmak. Ne kadar vahşi ve kana susamış olduklarını söylememe gerek yok. Onların hiçliğini vurgulamak yeterli”. Ailenin isteklerine karşı mı? Hiç de bile. “Babam hiçbir zaman kendisiyle aynı hataları yapmamı istemedi. Onda eksik olan şey fiziksel temastı, asla diyalog değildi: beni her zaman başka bir şey yapmaya teşvik etti”.
On üç yaşında doğan sinema ve tiyatro aşkı. Once Upon a Time in America’yı izlerken, gangster amaçlarını bir kenara bırakmaya karar verdi. Ve sadece sette silah kullandı. Cemaat kumpanyasında ilk kez sahnede. “Sonra okumam gerektiğini anladım. Altı yıl boyunca Napoli ve Roma arasında gidip geldim, muhasebe analisti diploması ve aynı zamanda film ve yönetmenlik kursları aldım. Çılgınca. Yönetmenliği alana kadar Antonio Capuano’nun gönüllü asistanı olarak çalıştım. ‘Güneşli bir yer’. Yetmedi. Tutkumu başkalarına da aktarmak istedim ve mahalleme geri dönmeye karar verdim”.
Rione Sanità, Piazzetta San Vincenzo, yarı melekler ve yarı iblisler. Diğer on çocukla birlikte “Sott’o Ponte” derneğini kurar. İlk gün altı öğrenci vardı, sonra on iki, üç yıl içinde 86 oldular: kasapların, öğretmenlerin ve küçük uyuşturucu satıcılarının çocukları. İkisini kurtarırsın, birini kaybedersin. Tıpkı genç bir oyunculuk yeteneği olan Antonio gibi, sınandığı anda ortadan kaybolan. Bir yenilgi.
Repubblica’nın tahmin ettiği gibi, bir tren kazasında hayatını kaybeden Sissy Liguori’ye adanan tiyatro yeni bir iddia: Herhangi bir kamu finansmanı olmaksızın, kutsanmamış bir kiliseden alınan 100 koltuk. Krizin, korkunun ve refahçılığın yüzüne bir tokat. Sanatsal yön Mario Gelardi’ye emanet edildi. Pirozzi, “Kendimizi izleyicilerin parasıyla geçindirmek istiyoruz” diye devam ediyor. sanata adanmış bir yer. İlk hayal gerçekleşti. Şimdi hedef mahalleden insan getirmek” dedi.
TİYATRO GÖRÜNTÜLERİ
Önemli olan gerçekler: Paolo Sorrentino ve Frazzi kardeşlerle çalıştı; “Spara” adlı kısa film Saint-Vincent ödülünü kazandı; patronlarla alay ettiği ilk filmi “Gomora’nın Öteki Yüzü Sodom”, New York Uluslararası Film Festivali’nde “En İyi Komedi” ödülünü kazandı. “Amacım camorristi’nin sefaletini klişelere düşmeden anlatmak. Ne kadar vahşi ve kana susamış olduklarını söylememe gerek yok. Onların hiçliğini vurgulamak yeterli”. Ailenin isteklerine karşı mı? Hiç de bile. “Babam hiçbir zaman kendisiyle aynı hataları yapmamı istemedi. Onda eksik olan şey fiziksel temastı, asla diyalog değildi: beni her zaman başka bir şey yapmaya teşvik etti”.
On üç yaşında doğan sinema ve tiyatro aşkı. Once Upon a Time in America’yı izlerken, gangster amaçlarını bir kenara bırakmaya karar verdi. Ve sadece sette silah kullandı. Cemaat kumpanyasında ilk kez sahnede. “Sonra okumam gerektiğini anladım. Altı yıl boyunca Napoli ve Roma arasında gidip geldim, muhasebe analisti diploması ve aynı zamanda film ve yönetmenlik kursları aldım. Çılgınca. Yönetmenliği alana kadar Antonio Capuano’nun gönüllü asistanı olarak çalıştım. ‘Güneşli bir yer’. Yetmedi. Tutkumu başkalarına da aktarmak istedim ve mahalleme geri dönmeye karar verdim”.
Rione Sanità, Piazzetta San Vincenzo, yarı melekler ve yarı iblisler. Diğer on çocukla birlikte “Sott’o Ponte” derneğini kurar. İlk gün altı öğrenci vardı, sonra on iki, üç yıl içinde 86 oldular: kasapların, öğretmenlerin ve küçük uyuşturucu satıcılarının çocukları. İkisini kurtarırsın, birini kaybedersin. Tıpkı genç bir oyunculuk yeteneği olan Antonio gibi, sınandığı anda ortadan kaybolan. Bir yenilgi.
Repubblica’nın tahmin ettiği gibi, bir tren kazasında hayatını kaybeden Sissy Liguori’ye adanan tiyatro yeni bir iddia: Herhangi bir kamu finansmanı olmaksızın, kutsanmamış bir kiliseden alınan 100 koltuk. Krizin, korkunun ve refahçılığın yüzüne bir tokat. Sanatsal yön Mario Gelardi’ye emanet edildi. Pirozzi, “Kendimizi izleyicilerin parasıyla geçindirmek istiyoruz” diye devam ediyor. sanata adanmış bir yer. İlk hayal gerçekleşti. Şimdi hedef mahalleden insan getirmek” dedi.