Şiddet tarif itibariyle mağdurun gerek bedensel bütünlüğüne gerek ruhsal bütünlüğüne, malvarlığına hatta inancı ve kültürel kıymetlerine ziyan veren her türlü davranıştır. Bu tarif kapsamında bayana şiddetin ne olduğunu düşünecek olursak ne yazık ki bugün dünyada şiddete maruz kalmamış tek bir bayan bulunmadığı kararına ulaşmak mümkün olur. Fakat şimdilik ülkemiz bakımından bir türlü önü alınamayan bayana şiddetin niçinleri, devletin bu konudaki sorumlulukları, şiddete maruz kalan bayanların hakları ve bayana şiddetin önüne geçmenin yolları üzerinde duracağız.
Ülkemizde bayanlar yüklü olarak aile içi fizikî ve ruhsal şiddet ile toplum baskısına maruz kalmakta; eğitim ve çalışma hakkından mahrum bırakılmakta, iş yerinde ayrımcılığa maruz kalmaktadır. Bu durumun niçinini tek bir olguya indirgemek mümkün değildir. Çünkü bu sorunun gerisinde toplumsal, kültürel, inanç, eğitim, sıhhat ve ekonomik durum üzere bir hayli sebep bulunmaktadır.
Bizlere bireyler olarak düşen sorumluluk bayana şiddet farkındalığı ile evvel şahsi manada kendimizi geliştirmek ve eğitmektir. sonrasındasında bu farkındalığın gelişmesine katkı sağlamaktır. Fakat en kıymetlisi anne baba olarak bir daha sonraki jenerasyonu bu farkındalık ve şuurla yetiştirerek, toplumsal cinsiyet eşitsizliğine karşı temelden gayret etmektir.
Bayana büyüklük, kutsallık atfetmek üzere içi boş laflarla kandırmaya ve kandırılmaya bir son vermek gerekmektedir. Bayan bayandır. Bayan insandır. Ve insan olduğu için haklara sahiptir. Bir gecede tüm insanlığın bu idrak ile hayatına devam edeceği üzere ütopik bir beklentimiz olmasa da kesinlikle o gecenin bir gün geleceğinden eminiz.
Pekala bizim bireyler olarak üzerimize düşeni yapmamız kâfi midir? Bize; bir gün yolda öylece yürürken samuray kılıcı ile kesilmeyeceğimizi, kızımızın meskenin avlusunda faili meçhul biçimde öldürülmeyeceğini, sevgilimizin bizi boğarak öldürüp, parçalayıp varile koyarak üzerimize beton dökmeyeceğini, bindiğimiz minibüs sürücüsünün bize tecavüz edip bizi canlı canlı yakmayacağını kim garanti edebilir. Bize öldürülmemeyi kim garanti edebilir? Bunlar başımıza geldiğinde, canı sorumluluk almak istemeyenler muhtemelen giysimizi, gülüşümüzü hatta utanmadan yalnızlığımızı bize münasebet göstereceklerdir. giysimiz epey açıktır, davetkar yürümüşüzdür tahminen, gülerken sesimiz tecavüz edilmek yahut öldürülmek istiyoruz üzere çıkmıştır tahminen de kim bilir.
YAŞADIKLARI FİZİKÎ ŞİDDETİ ANLATAMAYAN BAYANLARIN ORANI %48!
Türkiye genelinde eşi yahut eski eşi tarafınca fizikî şiddete maruz bırakılan bayanların oranı %39’dur. Kenar mahallerde bu oran yüzde 97’lere çıkmaktadır. Yaşadıkları fizikî şiddeti kimseye anlatamayan bayanların oranı ise %48,5’tir. Rastgele bir sivil toplum örgütüne ve polis, savcılık dahil hiç bir kuruluşa başvurmayanların oranı ise %92’dir. Bu fecî tablodan birinci çıkarılması gereken sonuç devletin sorun üstündeki tahlil mercilerinin tahlil için hiç bir işe yaramadığıdır. senelerca süren boşanma davaları, karakolda barıştırılıp konutuna gönderilen çiftler, güvenlik önlemi talebi olumsuz sonuçlanan bayanlar, yargı ve kolluğun bu sorun üstündeki esas düğüm noktaları olduğuna işaret etmektedir.
Ülkemizde bayana yönelik şiddetin her türlüsünü engellemeye, şayet şiddet aksiyonu gerçekleşmişse mağdurun güvenliği için gerekli tüm önlemleri almaya, sanık hakkında faal soruşturma yapılmasına ve gerekli yaptırımın uygulanmasına yönelik bir epey kanun ve yönetmelik mevcuttur. Lakin mevcut istatiki datalar ışığında bu düzenlemelerin hala çok yetersiz olduğu açıktır. Zira şiddetin önüne geçmek kanun ve yönetmelik hazırlamaktan ibaret değildir. Bunların devlet eliyle gerçekçi biçimde hayata geçirilmesi de icap etmektedir.
Bugün bir kız çocuğu sokakta oyun oynayamıyorsa, bir bayan gece dışarıda tek başına yürüyemiyorsa, ardında beliren her gölgeden ürperiyorsa önemli bir kamu güvenliğini sağlama eksikliği var demektir. Kamu güvenliğinin sağlanmasının mutlak sorumlusu devlettir.
“Bir toplum, cinslerden yalnız birinin yüzyılımızın gerektirdiklerini elde etmesiyle yetinirse, o toplum yarı yarıya zayıflamış olur. Bizim toplumumuzun uğradığı başarısızlıkların niçini, bayanlarımıza karşı ihmal ve kusurdur.” Gazi M. Kemal ATATÜRK
Bültenler – Son Dakika Haberleri
Ülkemizde bayanlar yüklü olarak aile içi fizikî ve ruhsal şiddet ile toplum baskısına maruz kalmakta; eğitim ve çalışma hakkından mahrum bırakılmakta, iş yerinde ayrımcılığa maruz kalmaktadır. Bu durumun niçinini tek bir olguya indirgemek mümkün değildir. Çünkü bu sorunun gerisinde toplumsal, kültürel, inanç, eğitim, sıhhat ve ekonomik durum üzere bir hayli sebep bulunmaktadır.
Bizlere bireyler olarak düşen sorumluluk bayana şiddet farkındalığı ile evvel şahsi manada kendimizi geliştirmek ve eğitmektir. sonrasındasında bu farkındalığın gelişmesine katkı sağlamaktır. Fakat en kıymetlisi anne baba olarak bir daha sonraki jenerasyonu bu farkındalık ve şuurla yetiştirerek, toplumsal cinsiyet eşitsizliğine karşı temelden gayret etmektir.
Bayana büyüklük, kutsallık atfetmek üzere içi boş laflarla kandırmaya ve kandırılmaya bir son vermek gerekmektedir. Bayan bayandır. Bayan insandır. Ve insan olduğu için haklara sahiptir. Bir gecede tüm insanlığın bu idrak ile hayatına devam edeceği üzere ütopik bir beklentimiz olmasa da kesinlikle o gecenin bir gün geleceğinden eminiz.
Pekala bizim bireyler olarak üzerimize düşeni yapmamız kâfi midir? Bize; bir gün yolda öylece yürürken samuray kılıcı ile kesilmeyeceğimizi, kızımızın meskenin avlusunda faili meçhul biçimde öldürülmeyeceğini, sevgilimizin bizi boğarak öldürüp, parçalayıp varile koyarak üzerimize beton dökmeyeceğini, bindiğimiz minibüs sürücüsünün bize tecavüz edip bizi canlı canlı yakmayacağını kim garanti edebilir. Bize öldürülmemeyi kim garanti edebilir? Bunlar başımıza geldiğinde, canı sorumluluk almak istemeyenler muhtemelen giysimizi, gülüşümüzü hatta utanmadan yalnızlığımızı bize münasebet göstereceklerdir. giysimiz epey açıktır, davetkar yürümüşüzdür tahminen, gülerken sesimiz tecavüz edilmek yahut öldürülmek istiyoruz üzere çıkmıştır tahminen de kim bilir.
YAŞADIKLARI FİZİKÎ ŞİDDETİ ANLATAMAYAN BAYANLARIN ORANI %48!
Türkiye genelinde eşi yahut eski eşi tarafınca fizikî şiddete maruz bırakılan bayanların oranı %39’dur. Kenar mahallerde bu oran yüzde 97’lere çıkmaktadır. Yaşadıkları fizikî şiddeti kimseye anlatamayan bayanların oranı ise %48,5’tir. Rastgele bir sivil toplum örgütüne ve polis, savcılık dahil hiç bir kuruluşa başvurmayanların oranı ise %92’dir. Bu fecî tablodan birinci çıkarılması gereken sonuç devletin sorun üstündeki tahlil mercilerinin tahlil için hiç bir işe yaramadığıdır. senelerca süren boşanma davaları, karakolda barıştırılıp konutuna gönderilen çiftler, güvenlik önlemi talebi olumsuz sonuçlanan bayanlar, yargı ve kolluğun bu sorun üstündeki esas düğüm noktaları olduğuna işaret etmektedir.
Ülkemizde bayana yönelik şiddetin her türlüsünü engellemeye, şayet şiddet aksiyonu gerçekleşmişse mağdurun güvenliği için gerekli tüm önlemleri almaya, sanık hakkında faal soruşturma yapılmasına ve gerekli yaptırımın uygulanmasına yönelik bir epey kanun ve yönetmelik mevcuttur. Lakin mevcut istatiki datalar ışığında bu düzenlemelerin hala çok yetersiz olduğu açıktır. Zira şiddetin önüne geçmek kanun ve yönetmelik hazırlamaktan ibaret değildir. Bunların devlet eliyle gerçekçi biçimde hayata geçirilmesi de icap etmektedir.
Bugün bir kız çocuğu sokakta oyun oynayamıyorsa, bir bayan gece dışarıda tek başına yürüyemiyorsa, ardında beliren her gölgeden ürperiyorsa önemli bir kamu güvenliğini sağlama eksikliği var demektir. Kamu güvenliğinin sağlanmasının mutlak sorumlusu devlettir.
“Bir toplum, cinslerden yalnız birinin yüzyılımızın gerektirdiklerini elde etmesiyle yetinirse, o toplum yarı yarıya zayıflamış olur. Bizim toplumumuzun uğradığı başarısızlıkların niçini, bayanlarımıza karşı ihmal ve kusurdur.” Gazi M. Kemal ATATÜRK
Bültenler – Son Dakika Haberleri