Common Goal'a göre bunu başarmanın en iyi yolu oyuncularla çalışmaktır. Kuruluşun araştırmasına göre, futbol dışında oyuncular destek için ailelerine veya arkadaşlarına yönelmiyor, bunun yerine kendi içlerine, takım arkadaşlarına bakıyorlar. Barrett-O'Keefe, “Bu, gücü geri almanın bir yolu” dedi. “Bu, 'Kendime ve takım arkadaşlarıma yardım edebilirim' demenin bir yolu.”
Farrelly, 2022 yazında yeniden spor yapmaya başlamaya karar verdi. Kendini hazır hissettiğinden tam olarak emin değildi. Pek çok şeyden korkuyordu: Yeterince iyi olamamaktan, kendini hayal kırıklığına uğratmaktan, başkalarını hayal kırıklığına uğratmaktan. “Küçük olduğum için kendimi rahat hissediyorum” dedi. “Beynimin beni yaralanmalardan koruması gereken bir kısmı var.”
Ancak 33 yaşında artık şansının kalmayacağını biliyordu ve bu yüzden riski aldı. Gotham FC'de antrenmanlara başladı. O kadar etkilendi ki bir sözleşme aldı. Bir yıl içinde ilk dünya şampiyonasında yarışacaktı.
Bu programın anlattığı kadar kolay değildi. Farrelly, futbola dönme kararından hiçbir zaman pişmanlık duymadığını, ancak “her gün ağladığı”, bir zamanlar olduğu kişiye geri dönüp dönemeyeceğinden emin olmadığı zamanlar olduğunu söyledi. İnişler ve çıkışlar “her gün ağlamakla” tehdit ediyordu. gün.” bunların üstesinden gelin.”
Ancak bu kez kültür değişti. Gotham'da konuşabiliyordu. Sadece psikoloğuna ve somatik terapistine değil, diğer oyunculara da. Takım arkadaşlarıyla psikolog tutma konusunda konuşabildi. “Açılmalı ve savunmasız kalmalıydım” dedi. “Bazen bu, bir kırılganlık duygusuna sahip olmak anlamına geliyordu, ama bunun için minnettarım.”
Farrelly, 2022 yazında yeniden spor yapmaya başlamaya karar verdi. Kendini hazır hissettiğinden tam olarak emin değildi. Pek çok şeyden korkuyordu: Yeterince iyi olamamaktan, kendini hayal kırıklığına uğratmaktan, başkalarını hayal kırıklığına uğratmaktan. “Küçük olduğum için kendimi rahat hissediyorum” dedi. “Beynimin beni yaralanmalardan koruması gereken bir kısmı var.”
Ancak 33 yaşında artık şansının kalmayacağını biliyordu ve bu yüzden riski aldı. Gotham FC'de antrenmanlara başladı. O kadar etkilendi ki bir sözleşme aldı. Bir yıl içinde ilk dünya şampiyonasında yarışacaktı.
Bu programın anlattığı kadar kolay değildi. Farrelly, futbola dönme kararından hiçbir zaman pişmanlık duymadığını, ancak “her gün ağladığı”, bir zamanlar olduğu kişiye geri dönüp dönemeyeceğinden emin olmadığı zamanlar olduğunu söyledi. İnişler ve çıkışlar “her gün ağlamakla” tehdit ediyordu. gün.” bunların üstesinden gelin.”
Ancak bu kez kültür değişti. Gotham'da konuşabiliyordu. Sadece psikoloğuna ve somatik terapistine değil, diğer oyunculara da. Takım arkadaşlarıyla psikolog tutma konusunda konuşabildi. “Açılmalı ve savunmasız kalmalıydım” dedi. “Bazen bu, bir kırılganlık duygusuna sahip olmak anlamına geliyordu, ama bunun için minnettarım.”