Kuran’daki Türkçe sözcüklerden haberiniz var mı… Kolonyalistlerde panik atağa yol açıyor
Son çalışmamda Hint-Avrupa lisanlarında İbranice ve Arapça kökleri gösterdim. çok ağırlar. Bunu yabancı bilim sitesinde İngilizce olarak yayımladım. İşin enteresan yanı, bu İbranice ve Arapça köklerin birçoğu Türkçe köklerle uyumlu. Batı lisanlarında ez az yüzde 20 oranında Türkik kökler bulunduğunu evvelki çalışmalarımızla gösterdik. Tahminen Arapça ve İbranice kökler bu oranda değiller, lakin yadsınamaz orandalar. Çıkan sonuçlar şaşırtan bulunmamalı. Zira bu biçimde bir sonuç çıkmasa şaşırtan olurdu. Zira bahsetmiş olduğumiz lisanlar fazlaca eski ortak kök lisanların uzantısıdır. Hint-Avrupa denilen kelamda aile uydurulmadan evvel bu lisanlar vardı. Bu lisanlar o coğrafyalarda fazlaca daha evvelce beri vardı. ötürüsıyla ortak kökleri temsil eden bu lisanların Hint-Avrupa denilen lisanları oluşturması olağandır.
Hint-Avrupa kolonyalist ırkçı teorisini izleyenlerin birçok için Türk, Yahudi, Arap lisanlarından bahsetmek panik atağa yol açıyor. Şu ana dek onlarla önemli bir tartışmaya giremedik. Birçoğu görmezden gelmeye çalışıyor. Onları temsil edenler ise yalnızca küfür ediyor, aşağılamaya çalışıyor. Kullandıkları sözcükler hayli hudutlu. Aşağılamaları bile kopyala yapıştır ve yaratıcılıktan uzak. esasen bu Hint-Avrupa teorisi bunun için var. İlgi büyük, lakin birden fazla bu yayınlarımızı telaş ve endişe ortasında izliyor. Ancak onlar korkacak diye apaçık gerçekleri, önümüze adeta fırlayan sonuçları görmezden gelecek değiliz.
Bu vesileyle şunu bir kere daha gördüm: Kolaycı bir yaklaşımla Arapça esaslı Türkçe sözcük olarak bilinen sözcüklerin, bu biçimde gösterilen sözcüklerin de değerli bir kısmı Türkçe kökler taşıyor. Yani bu sözcüklerin kimileri öncel olarak Türkçe olabilir. Kimilerinde hangisi öncel saptamak mümkün değil. Kimileri gerçektilk öncel olarak Arapça esaslı üzere duruyor.
Kutsal kitapların isimleri Türkçe köklerle ahenk gösteriyor. Kuran, Torah (Tevrat)>töre, Bible… Örneğin Kuran ile ilgili husus şu biçimde: Kuran isminin esas üç açıklaması var. Biri büsbütün kendine mahsus has isim olması. Bu taraftan Türkçe “Kuran – Kurucu” ile tam uyumlu. Öteki sav “kıraat, ikra> oku” dan gelmesi. Bu da Türkçeyle uyumlu. 3. sav “karn”dan gelmesi. Toplama, birleştirme… “Karma”. O da uyumlu. Tüm bunlar Latince ve İngilizce Crea, creation: kurma, yaratma ile uyumlu…
Batı lisanlarına geçmiş ve bununla birlikte Türkçe esaslı Arapça sözcüklere 100’den çok örnek verdim. Yalnızca birkaç günlük çalışma kararı. Bunlardan kimileri: Acker> akar > karık; aim> emel >umaç; air> hava >aviation; ban > men > ban; beg> bahis > bağış; body > vücut >bod; bright> berrak > parlak; call> kelam > küle; cut> kat > kes, kat; fertile> rahmet > randıman; four>arbaea> dört >tetra; God>Hüda> Kutay; lack> noksan > eksik; migrate> hicret > göç; sense > zan > san; sound> seda > ün… Detaylar ve tüm liste için asıl makaleyi okumanız gerek.
BAŞLICA ÜÇ niçin
İbranice için bir kelamlık kullandım. Context.reverso.net. O da iki günümü aldı yalnızca. Ve burada da şunu gördüm: İbranice ortasında Türkçe kökler iddia ettiğimden çok. Husus batı lisanları, Hint-Avrupa olduğu için her İbranice-Türkçe ahengini listeye eklemedim. Birkaç örnekle yetindim.
Listelerdeki benzerliklerin kimileri tesadüf olabilir. Ama büyük çoğunluğunun lisan iştirakinden kaynaklandığını düşünüyorum. niye? En önemli üç niçinden ötürü.
Bir- Bu sözcüklerin çabucak hepsi epey eski sözcükler, kavramlardır. Eski sözcüklerde paydaşlık mümkünlüğü kuramsal gerçeğe de bağlı olarak fazlaca daha yüksektir.
İki- Bunların birden fazla aşikâr bir olgu örgüsü, kavram ağı ortasında bulunmakta. Muhakkak gerçeklikleri temsil eden; işle, ömürle ilgili ve kendi ortasında ilişkili kavramlardır. Kimileri temel gramere direkt bağlıdır. bu biçimde sözcüklerde yanılgı yapma mümkünlüğü düşüktür.
3- Birçoğu üçlü, dörtlü, beşli ve oldukcalu paydaşlık gösterirler. Bu oldukcalu iştiraklerde kusur yapma mümkünlüğü epey fazlaca düşüktür.
Dünyada bir hayli dilbilgini Proto-Türkçe sözcüklerin öbür lisanlara geçişindeki ses değişim kurallarını bilmemekte. Buna karşın katı yorumlar yapmakta inatçıdırlar. Birebir aileden kabul edilen lisanlar içinde bir fazlaca ses değişimi görülmekte. Buna ait kimi kurallar saptanmış, kimileri da uydurulmuştur. Lakin söz dönüşümlerindeki büyük oranda sapmaları hepsi olağan bulmaktalar. Şayet değişim birebir aile arasındayse. Kelam konusu olan aile dışı bir lisandan ses değişimi ise çabucak reddedici itirazlar yükselmekte. “Bu harf nereye gitti?” “Şu harf nereden çıktı?” Benzerlik tam ise bu kere söylemiş oldukleri muhakkak: “Rastlantı!” Tesadüflerin sayısı hayli fazla ise son devaları: “Kelime benzerlikleri bir şeyi ispat etmez.”
halbuki bir şeyi ispat etmeleri gereken bireyler kendileridir. Tarihi ve antropolojik olarak lisanların bir yahut birkaç ortak kökten geldiği aslına bakarsanız ispatlıdır. Türkçe, Proto-Türkçe üzere lisanlar epeyce eski lisanlar olarak aslına bakarsan bu kökleri oluşturur yahut bu köklerin bileşenidir. O yüzden biz sözcükler içinde benzerlikleri gösterdiğimizde sorulacak soru şu değildir: “Ne kadar zorlayarak bu benzerliği buldun?” Sorulacak soru şu olmalıdır: “aslına bakarsan olması gereken benzerlik bu kadar belirliyken bu güne dek nasıl nazaranmedik?” Nasıl bakılırsamiyorlar? İdeolojik ve ırkçı saplantılardan ötürü. bir daha de bakılırsabilenlerin sayısı giderek artıyor.
Kaan Arslanoğlu
ALINTIDIR
Son çalışmamda Hint-Avrupa lisanlarında İbranice ve Arapça kökleri gösterdim. çok ağırlar. Bunu yabancı bilim sitesinde İngilizce olarak yayımladım. İşin enteresan yanı, bu İbranice ve Arapça köklerin birçoğu Türkçe köklerle uyumlu. Batı lisanlarında ez az yüzde 20 oranında Türkik kökler bulunduğunu evvelki çalışmalarımızla gösterdik. Tahminen Arapça ve İbranice kökler bu oranda değiller, lakin yadsınamaz orandalar. Çıkan sonuçlar şaşırtan bulunmamalı. Zira bu biçimde bir sonuç çıkmasa şaşırtan olurdu. Zira bahsetmiş olduğumiz lisanlar fazlaca eski ortak kök lisanların uzantısıdır. Hint-Avrupa denilen kelamda aile uydurulmadan evvel bu lisanlar vardı. Bu lisanlar o coğrafyalarda fazlaca daha evvelce beri vardı. ötürüsıyla ortak kökleri temsil eden bu lisanların Hint-Avrupa denilen lisanları oluşturması olağandır.
Hint-Avrupa kolonyalist ırkçı teorisini izleyenlerin birçok için Türk, Yahudi, Arap lisanlarından bahsetmek panik atağa yol açıyor. Şu ana dek onlarla önemli bir tartışmaya giremedik. Birçoğu görmezden gelmeye çalışıyor. Onları temsil edenler ise yalnızca küfür ediyor, aşağılamaya çalışıyor. Kullandıkları sözcükler hayli hudutlu. Aşağılamaları bile kopyala yapıştır ve yaratıcılıktan uzak. esasen bu Hint-Avrupa teorisi bunun için var. İlgi büyük, lakin birden fazla bu yayınlarımızı telaş ve endişe ortasında izliyor. Ancak onlar korkacak diye apaçık gerçekleri, önümüze adeta fırlayan sonuçları görmezden gelecek değiliz.
Bu vesileyle şunu bir kere daha gördüm: Kolaycı bir yaklaşımla Arapça esaslı Türkçe sözcük olarak bilinen sözcüklerin, bu biçimde gösterilen sözcüklerin de değerli bir kısmı Türkçe kökler taşıyor. Yani bu sözcüklerin kimileri öncel olarak Türkçe olabilir. Kimilerinde hangisi öncel saptamak mümkün değil. Kimileri gerçektilk öncel olarak Arapça esaslı üzere duruyor.
Kutsal kitapların isimleri Türkçe köklerle ahenk gösteriyor. Kuran, Torah (Tevrat)>töre, Bible… Örneğin Kuran ile ilgili husus şu biçimde: Kuran isminin esas üç açıklaması var. Biri büsbütün kendine mahsus has isim olması. Bu taraftan Türkçe “Kuran – Kurucu” ile tam uyumlu. Öteki sav “kıraat, ikra> oku” dan gelmesi. Bu da Türkçeyle uyumlu. 3. sav “karn”dan gelmesi. Toplama, birleştirme… “Karma”. O da uyumlu. Tüm bunlar Latince ve İngilizce Crea, creation: kurma, yaratma ile uyumlu…
Batı lisanlarına geçmiş ve bununla birlikte Türkçe esaslı Arapça sözcüklere 100’den çok örnek verdim. Yalnızca birkaç günlük çalışma kararı. Bunlardan kimileri: Acker> akar > karık; aim> emel >umaç; air> hava >aviation; ban > men > ban; beg> bahis > bağış; body > vücut >bod; bright> berrak > parlak; call> kelam > küle; cut> kat > kes, kat; fertile> rahmet > randıman; four>arbaea> dört >tetra; God>Hüda> Kutay; lack> noksan > eksik; migrate> hicret > göç; sense > zan > san; sound> seda > ün… Detaylar ve tüm liste için asıl makaleyi okumanız gerek.
BAŞLICA ÜÇ niçin
İbranice için bir kelamlık kullandım. Context.reverso.net. O da iki günümü aldı yalnızca. Ve burada da şunu gördüm: İbranice ortasında Türkçe kökler iddia ettiğimden çok. Husus batı lisanları, Hint-Avrupa olduğu için her İbranice-Türkçe ahengini listeye eklemedim. Birkaç örnekle yetindim.
Listelerdeki benzerliklerin kimileri tesadüf olabilir. Ama büyük çoğunluğunun lisan iştirakinden kaynaklandığını düşünüyorum. niye? En önemli üç niçinden ötürü.
Bir- Bu sözcüklerin çabucak hepsi epey eski sözcükler, kavramlardır. Eski sözcüklerde paydaşlık mümkünlüğü kuramsal gerçeğe de bağlı olarak fazlaca daha yüksektir.
İki- Bunların birden fazla aşikâr bir olgu örgüsü, kavram ağı ortasında bulunmakta. Muhakkak gerçeklikleri temsil eden; işle, ömürle ilgili ve kendi ortasında ilişkili kavramlardır. Kimileri temel gramere direkt bağlıdır. bu biçimde sözcüklerde yanılgı yapma mümkünlüğü düşüktür.
3- Birçoğu üçlü, dörtlü, beşli ve oldukcalu paydaşlık gösterirler. Bu oldukcalu iştiraklerde kusur yapma mümkünlüğü epey fazlaca düşüktür.
Dünyada bir hayli dilbilgini Proto-Türkçe sözcüklerin öbür lisanlara geçişindeki ses değişim kurallarını bilmemekte. Buna karşın katı yorumlar yapmakta inatçıdırlar. Birebir aileden kabul edilen lisanlar içinde bir fazlaca ses değişimi görülmekte. Buna ait kimi kurallar saptanmış, kimileri da uydurulmuştur. Lakin söz dönüşümlerindeki büyük oranda sapmaları hepsi olağan bulmaktalar. Şayet değişim birebir aile arasındayse. Kelam konusu olan aile dışı bir lisandan ses değişimi ise çabucak reddedici itirazlar yükselmekte. “Bu harf nereye gitti?” “Şu harf nereden çıktı?” Benzerlik tam ise bu kere söylemiş oldukleri muhakkak: “Rastlantı!” Tesadüflerin sayısı hayli fazla ise son devaları: “Kelime benzerlikleri bir şeyi ispat etmez.”
halbuki bir şeyi ispat etmeleri gereken bireyler kendileridir. Tarihi ve antropolojik olarak lisanların bir yahut birkaç ortak kökten geldiği aslına bakarsanız ispatlıdır. Türkçe, Proto-Türkçe üzere lisanlar epeyce eski lisanlar olarak aslına bakarsan bu kökleri oluşturur yahut bu köklerin bileşenidir. O yüzden biz sözcükler içinde benzerlikleri gösterdiğimizde sorulacak soru şu değildir: “Ne kadar zorlayarak bu benzerliği buldun?” Sorulacak soru şu olmalıdır: “aslına bakarsan olması gereken benzerlik bu kadar belirliyken bu güne dek nasıl nazaranmedik?” Nasıl bakılırsamiyorlar? İdeolojik ve ırkçı saplantılardan ötürü. bir daha de bakılırsabilenlerin sayısı giderek artıyor.
Kaan Arslanoğlu
ALINTIDIR