Kremlin, bu hafta sonu Rusya başkanlık seçimlerini yurtiçinde ve yurtdışında benzersiz bir mesaj vermek için düzenledi: Başkan Vladimir V. Putin'e verilen destek, Ukrayna'ya karşı savaşına rağmen, hatta bu savaş nedeniyle ezici ve sarsılmazdır.
Ön sonuçlar ilk olarak Pazar günü geç saatlerde devlet televizyonunda yayınlandığı andan itibaren yetkililer yanlış yoruma yer bırakmadı. Bay Putin'in oyların yüzde 87'sinden fazlasını kazandığını, en yakın rakibinin ise sadece yüzde 4 oy aldığını söylediler. Otoriter bir Potemkin plebisitinin tüm özelliklerini taşıyordu.
Kremlin böylesine büyük bir zafer marjını tasarlarken kendini daha rahat hissetmiş olabilir, çünkü savaş sırasında bağımsız anketlerde Putin'in onay notu yükseldi, bu da Rusya ekonomisine ilişkin bayrak etrafında toplanma etkisini ve iyimserliği yansıtıyor. Bağımsız bir anketör olan Levada Center, geçtiğimiz ay Rusların yüzde 86'sının Sayın Putin'i onayladığını bildirdi; bu, yedi yıldan fazla bir sürenin en yüksek puanıydı.
Ancak rakamlar Rusya çapında Sayın Putin'e ve onun gündemine sarsılmaz bir destek verildiğini gösterse de durum rakamların gösterdiğinden daha karmaşık. Moskova'daki muhalif bir araştırma grubunun başkanı, Bay Putin'e verilen desteğin aslında basit onay rakamlarının gösterdiğinden çok daha kırılgan olduğunu savundu.
Moskova merkezli muhalefet aktivisti ve son aylarda Ruslarla anket yapan Chronicles adlı araştırma projesinin kurucu ortağı Aleksei Minyailo, “Rusya'dan aldığımız anketlerde elde ettiğimiz rakamlar insanların ne düşündüğü anlamına gelmiyor” dedi. “Çünkü Rusya bir seçim demokrasisi değil, bir savaş diktatörlüğüdür.”
Ocak ayının sonlarında gerçekleştirilen bir ankette Chronicles, bir grup Rus katılımcıya temel politika alanlarında ne istediklerini, diğer bir gruba da Bay Putin'den ne beklediklerini sordu ve arzular ile beklentiler arasındaki temel farkı belgeledi.
Örneğin ankete katılanların yarısından fazlası Batı ülkeleriyle bağların yeniden kurulmasını desteklediğini söyledi ancak yalnızca yüzde 28'i Putin'in bu ilişkileri yeniden kurmasını bekliyordu. Yaklaşık yüzde 58'i Ukrayna ile ateşkesi desteklediğini ifade etti, ancak yalnızca yüzde 29'u Putin'in bunu kabul etmesini bekliyordu.
Minyailo, “Rusların Putin'den beklediklerinden farklı şeyler istediğini görüyoruz” dedi. Eğer başka alternatifleri olsa muhtemelen farklı bir seçim yaparlardı.”
Ancak Sayın Putin'in Rusya'da iktidarda olduğu yaklaşık çeyrek yüzyıl boyunca zorlayıcı alternatifler sistematik olarak ortadan kaldırıldı.
Muhalefet üyeleri sürgün edildi, hapsedildi veya öldürüldü. Bağımsız haber kaynakları ülke dışına sürüldü. Ve Sovyet döneminden bu yana görülmemiş bir baskı dalgası, eleştirel sosyal medya paylaşımları gibi basit muhalif eylemler için uzun hapis cezalarıyla sonuçlandı.
Birçok Rus'un Sayın Putin'e alternatif umudunu taşıyan Rus muhalefet figürü Aleksei A. Navalny, geçen ay Arktik'teki bir hapishanede gizemli koşullar altında hayatını kaybetti. Pazar günü geç saatlerde zaferini ilan eden Putin, Bay Navalny'nin ölümünü “üzüntü verici bir olay” olarak nitelendirdi.
Savaş, bir zamanlar Putin'in gündemine alternatiflerin halkın ilgisini çekmesi için var olan azıcık alanı daha da daralttı.
Carnegie Rusya Avrasya Merkezi direktörü Alexander Gabuev, “Bu savaşın neden Rusya'nın çıkarlarına bu kadar aykırı olduğu ve yelpazenin bu kısmının eksik olduğu konusunda incelikli bir tartışmaya ihtiyaç var” dedi. “Bu şu anda sürgünde oluyor ve hükümet insanların bu içeriği kullanmasına birçok engel koyuyor.”
Putin'in rejimi, savaş karşıtlarını sabotajcılar olarak adlandırarak “muhalefeti, ana akım insanlara değil, dışarıdan gelenlere karşı gerçekten itici bir şeye dönüştürmeyi” başardı.
Son yıllarda Rusya'nın sözde “siyasi teknoloji uzmanları”, seçmen katılımını artırmak ve yarışa bir özgünlük kazandırmak için başkanlık seçimlerinde bir tür rekabete ve açık tartışmaya izin verdi. Ancak bu yıl hiçbir şansı denemediler.
Nispeten tanınmayan bir televizyon gazetecisi ve Moskova'nın 220 kilometre batısındaki bir şehrin eski belediye temsilcisi olan Yekaterina S. Duntsova, savaş karşıtı bir platformda cumhurbaşkanlığına aday olmaya çalıştı ancak kısa sürede diskalifiye edildi. Yarışa katılmak için gereken 100.000'den fazla imzayı toplayan ancak seçimlere katılamayan bir başka bilinmeyen politikacı Boris B. Nadezhdin de aynısını yaptı.
Bay Minyailo, “Her ikisini de oy pusulasına girmeyecek kadar tehlikeli buluyorlardı” dedi. “Sanırım bu, rejimin doğası ve Putin'in tutumunun ne kadar sağlam olduğu hakkında çok şey anlatıyor. Eğer rejimi taşralı bir gazetecinin imza toplamasına izin vermenin bir tehlike olduğunu düşünüyorsa, bu çok şey ifade ediyor.”
Rusya'da yapılan kamuoyu yoklamaları düzenli olarak Rus nüfusunun nispeten küçük bir kısmının sıkı Putin destekçisi olduğunu ve benzer şekilde büyük bir grubun da saldırgan muhalifler olduğunu gösteriyor; bunların çoğu artık yurt dışında.
Anketörler çoğunluğun nispeten ilgisiz olduğunu ve pasif bir şekilde Sayın Putin'i desteklediğini ve radarlarında başka bir alternatif görünmediğini ortaya çıkardı. Özellikle devlet kontrolündeki televizyondaki anlatılardan etkileniyorlar.
Gabuev, “Toplumsal ataletin, ilgisizliğin ve atomizasyonun derin kuyuları Putin'in gücünün gerçek kaynağıdır” dedi. Kendisi, pek çok Rus'un belirli konular hakkında düşünmek için karmaşık bir çerçeveye sahip olmadığını çünkü kamusal bir tartışmanın olmadığını söyledi.
Bay Minyailo, Bay Putin'in eylemlerinden farklı arzular dile getiren Rusların, kendi istekleri için savaşmaya istekli olmayabileceğini belirtti. Pek çok Rus, ülkedeki durum üzerinde hiçbir etkilerinin olmadığına inanıyor.
Yine de, Ukrayna'nın topyekûn işgal edilmesi emrini verdiğinden bu yana geçen iki yılda Ruslar arasında Sayın Putin'e verilen desteğin arttığı birçok ankette açıkça görülüyor.
Levada Merkezi direktörü Denis Volkov, bir dizi ölçütün Bay Putin etrafında konsolidasyon gösterdiğini söyledi.
Bay Volkov, “Sadece onay notunu değil, birçok göstergeyi de izliyoruz” dedi. “Açık sorular soruyoruz. Ekonomik durumu soruyoruz. İnsanların ruh hallerini soruyoruz. Bütün bu göstergeler tek bir yöne işaret ediyor.”
Geniş bir propaganda aygıtıyla donanmış olan Bay Putin, milyonlarca Rus'u, Ukrayna'yı kendi uluslarını ve yaşam tarzlarını yok etmek için bir sopa olarak kullanmaya kararlı düşman Batı dünyasına karşı onları cesurca savunduğuna ikna etti.
Oxford Üniversitesi'nde karşılaştırmalı siyaset profesörü Katerina Tertytchnaya, “Devlet anlatısı, Rusya'nın herkesle rekabet ettiği fikrini yarattı” dedi. “Kuşatmayla ilgili bu anlatı çok önemli. Alternatifin olmayışı da Putin'i destekleme nedenleri arasında gösteriliyor. İnsanlar bir alternatif hayal edemiyorlar.”
Mesele sadece Bay Putin'in Kremlin'in devlet televizyonunda izin verdiği alternatif adaylardan daha üstün görünmesi değil. Aynı zamanda neredeyse tüm tarihsel öncülleriyle karşılaştırıldığında daha iyi bir seçim gibi görünüyor.
Bay Gabuev, savaşın Bay Putin'in mirasının çoğunu lekelemesine rağmen, özellikle görevdeki ilk iki döneminin, Rusların şimdiye kadar gördüğü ve görmeyenler için de en büyük maddi refah ve göreceli özgürlük kombinasyonunu getirdiğini belirtti. siyasetle ilgileniyorsa, iyi niyet kalır.
Bay Gabuev, “Paradoks bu, gerçekten de ülke tarihindeki en mutlu hayata sahipler” dedi. “Zenginlik, maddi refah ve özgürlüğün aynı anda birleşimi hiç bu kadar yüksek olmamıştı.”
Ön sonuçlar ilk olarak Pazar günü geç saatlerde devlet televizyonunda yayınlandığı andan itibaren yetkililer yanlış yoruma yer bırakmadı. Bay Putin'in oyların yüzde 87'sinden fazlasını kazandığını, en yakın rakibinin ise sadece yüzde 4 oy aldığını söylediler. Otoriter bir Potemkin plebisitinin tüm özelliklerini taşıyordu.
Kremlin böylesine büyük bir zafer marjını tasarlarken kendini daha rahat hissetmiş olabilir, çünkü savaş sırasında bağımsız anketlerde Putin'in onay notu yükseldi, bu da Rusya ekonomisine ilişkin bayrak etrafında toplanma etkisini ve iyimserliği yansıtıyor. Bağımsız bir anketör olan Levada Center, geçtiğimiz ay Rusların yüzde 86'sının Sayın Putin'i onayladığını bildirdi; bu, yedi yıldan fazla bir sürenin en yüksek puanıydı.
Ancak rakamlar Rusya çapında Sayın Putin'e ve onun gündemine sarsılmaz bir destek verildiğini gösterse de durum rakamların gösterdiğinden daha karmaşık. Moskova'daki muhalif bir araştırma grubunun başkanı, Bay Putin'e verilen desteğin aslında basit onay rakamlarının gösterdiğinden çok daha kırılgan olduğunu savundu.
Moskova merkezli muhalefet aktivisti ve son aylarda Ruslarla anket yapan Chronicles adlı araştırma projesinin kurucu ortağı Aleksei Minyailo, “Rusya'dan aldığımız anketlerde elde ettiğimiz rakamlar insanların ne düşündüğü anlamına gelmiyor” dedi. “Çünkü Rusya bir seçim demokrasisi değil, bir savaş diktatörlüğüdür.”
Ocak ayının sonlarında gerçekleştirilen bir ankette Chronicles, bir grup Rus katılımcıya temel politika alanlarında ne istediklerini, diğer bir gruba da Bay Putin'den ne beklediklerini sordu ve arzular ile beklentiler arasındaki temel farkı belgeledi.
Örneğin ankete katılanların yarısından fazlası Batı ülkeleriyle bağların yeniden kurulmasını desteklediğini söyledi ancak yalnızca yüzde 28'i Putin'in bu ilişkileri yeniden kurmasını bekliyordu. Yaklaşık yüzde 58'i Ukrayna ile ateşkesi desteklediğini ifade etti, ancak yalnızca yüzde 29'u Putin'in bunu kabul etmesini bekliyordu.
Minyailo, “Rusların Putin'den beklediklerinden farklı şeyler istediğini görüyoruz” dedi. Eğer başka alternatifleri olsa muhtemelen farklı bir seçim yaparlardı.”
Ancak Sayın Putin'in Rusya'da iktidarda olduğu yaklaşık çeyrek yüzyıl boyunca zorlayıcı alternatifler sistematik olarak ortadan kaldırıldı.
Muhalefet üyeleri sürgün edildi, hapsedildi veya öldürüldü. Bağımsız haber kaynakları ülke dışına sürüldü. Ve Sovyet döneminden bu yana görülmemiş bir baskı dalgası, eleştirel sosyal medya paylaşımları gibi basit muhalif eylemler için uzun hapis cezalarıyla sonuçlandı.
Birçok Rus'un Sayın Putin'e alternatif umudunu taşıyan Rus muhalefet figürü Aleksei A. Navalny, geçen ay Arktik'teki bir hapishanede gizemli koşullar altında hayatını kaybetti. Pazar günü geç saatlerde zaferini ilan eden Putin, Bay Navalny'nin ölümünü “üzüntü verici bir olay” olarak nitelendirdi.
Savaş, bir zamanlar Putin'in gündemine alternatiflerin halkın ilgisini çekmesi için var olan azıcık alanı daha da daralttı.
Carnegie Rusya Avrasya Merkezi direktörü Alexander Gabuev, “Bu savaşın neden Rusya'nın çıkarlarına bu kadar aykırı olduğu ve yelpazenin bu kısmının eksik olduğu konusunda incelikli bir tartışmaya ihtiyaç var” dedi. “Bu şu anda sürgünde oluyor ve hükümet insanların bu içeriği kullanmasına birçok engel koyuyor.”
Putin'in rejimi, savaş karşıtlarını sabotajcılar olarak adlandırarak “muhalefeti, ana akım insanlara değil, dışarıdan gelenlere karşı gerçekten itici bir şeye dönüştürmeyi” başardı.
Son yıllarda Rusya'nın sözde “siyasi teknoloji uzmanları”, seçmen katılımını artırmak ve yarışa bir özgünlük kazandırmak için başkanlık seçimlerinde bir tür rekabete ve açık tartışmaya izin verdi. Ancak bu yıl hiçbir şansı denemediler.
Nispeten tanınmayan bir televizyon gazetecisi ve Moskova'nın 220 kilometre batısındaki bir şehrin eski belediye temsilcisi olan Yekaterina S. Duntsova, savaş karşıtı bir platformda cumhurbaşkanlığına aday olmaya çalıştı ancak kısa sürede diskalifiye edildi. Yarışa katılmak için gereken 100.000'den fazla imzayı toplayan ancak seçimlere katılamayan bir başka bilinmeyen politikacı Boris B. Nadezhdin de aynısını yaptı.
Bay Minyailo, “Her ikisini de oy pusulasına girmeyecek kadar tehlikeli buluyorlardı” dedi. “Sanırım bu, rejimin doğası ve Putin'in tutumunun ne kadar sağlam olduğu hakkında çok şey anlatıyor. Eğer rejimi taşralı bir gazetecinin imza toplamasına izin vermenin bir tehlike olduğunu düşünüyorsa, bu çok şey ifade ediyor.”
Rusya'da yapılan kamuoyu yoklamaları düzenli olarak Rus nüfusunun nispeten küçük bir kısmının sıkı Putin destekçisi olduğunu ve benzer şekilde büyük bir grubun da saldırgan muhalifler olduğunu gösteriyor; bunların çoğu artık yurt dışında.
Anketörler çoğunluğun nispeten ilgisiz olduğunu ve pasif bir şekilde Sayın Putin'i desteklediğini ve radarlarında başka bir alternatif görünmediğini ortaya çıkardı. Özellikle devlet kontrolündeki televizyondaki anlatılardan etkileniyorlar.
Gabuev, “Toplumsal ataletin, ilgisizliğin ve atomizasyonun derin kuyuları Putin'in gücünün gerçek kaynağıdır” dedi. Kendisi, pek çok Rus'un belirli konular hakkında düşünmek için karmaşık bir çerçeveye sahip olmadığını çünkü kamusal bir tartışmanın olmadığını söyledi.
Bay Minyailo, Bay Putin'in eylemlerinden farklı arzular dile getiren Rusların, kendi istekleri için savaşmaya istekli olmayabileceğini belirtti. Pek çok Rus, ülkedeki durum üzerinde hiçbir etkilerinin olmadığına inanıyor.
Yine de, Ukrayna'nın topyekûn işgal edilmesi emrini verdiğinden bu yana geçen iki yılda Ruslar arasında Sayın Putin'e verilen desteğin arttığı birçok ankette açıkça görülüyor.
Levada Merkezi direktörü Denis Volkov, bir dizi ölçütün Bay Putin etrafında konsolidasyon gösterdiğini söyledi.
Bay Volkov, “Sadece onay notunu değil, birçok göstergeyi de izliyoruz” dedi. “Açık sorular soruyoruz. Ekonomik durumu soruyoruz. İnsanların ruh hallerini soruyoruz. Bütün bu göstergeler tek bir yöne işaret ediyor.”
Geniş bir propaganda aygıtıyla donanmış olan Bay Putin, milyonlarca Rus'u, Ukrayna'yı kendi uluslarını ve yaşam tarzlarını yok etmek için bir sopa olarak kullanmaya kararlı düşman Batı dünyasına karşı onları cesurca savunduğuna ikna etti.
Oxford Üniversitesi'nde karşılaştırmalı siyaset profesörü Katerina Tertytchnaya, “Devlet anlatısı, Rusya'nın herkesle rekabet ettiği fikrini yarattı” dedi. “Kuşatmayla ilgili bu anlatı çok önemli. Alternatifin olmayışı da Putin'i destekleme nedenleri arasında gösteriliyor. İnsanlar bir alternatif hayal edemiyorlar.”
Mesele sadece Bay Putin'in Kremlin'in devlet televizyonunda izin verdiği alternatif adaylardan daha üstün görünmesi değil. Aynı zamanda neredeyse tüm tarihsel öncülleriyle karşılaştırıldığında daha iyi bir seçim gibi görünüyor.
Bay Gabuev, savaşın Bay Putin'in mirasının çoğunu lekelemesine rağmen, özellikle görevdeki ilk iki döneminin, Rusların şimdiye kadar gördüğü ve görmeyenler için de en büyük maddi refah ve göreceli özgürlük kombinasyonunu getirdiğini belirtti. siyasetle ilgileniyorsa, iyi niyet kalır.
Bay Gabuev, “Paradoks bu, gerçekten de ülke tarihindeki en mutlu hayata sahipler” dedi. “Zenginlik, maddi refah ve özgürlüğün aynı anda birleşimi hiç bu kadar yüksek olmamıştı.”