Sağcı pragmatizmi

admin

Administrator
Yetkili
Admin
Global Mod
Sağcı pragmatizmi
Görünen o ki:

Suriye problemi periyodun dışişleri ve başbakanı Ahmet Davutoğlu‘nun üzerine yıkılacak.


Kuşkusuz büyük suçu/ yanılgısı olduğu tartışılmayacak denli açık/su götürmez gerçek.

Stratejik derinliği çöktü.

Şunu hatırlatmama müsaade veriniz:

Irak/Saddam, 2 Ağustos 1990 tarihinde Kuveyt’i işgale başladı.

Bu işgalden bir gün daha sonra -daha ortada Birleşmiş Milletler vs tarafınca alınmış bir karar yokken- hangi ülke yaptırım sonucunı deklare etti?

Türkiye/ Cumhurbaşkanı Özal! Hükümete ve dışişlerine sormadan Kerkük- Ceyhan boru çizgisindeki petrol akışını durdurdu! Bu, iki ülke içinde imzalanan hiç bir mutabakata uygun değildi. (Bu güven ilgisinin bozulması halen Irak ile münasebetlerimizde sorun yaratmaktadır. örneğin, savaş bittikten daha sonra ikinci boru hattı gündeme geldiğinde Irak hayır dedi.)


Özal bu sonucu aldığında, ABD, Irak petrolüyle dolu tankerlerin limanlarına boşaltım yapıp yapmayacağını tartışılıyordu. Ki Washington petrolün alınmasına karar verdi!

Özal, pragmatist sağcı siyasetçiydi. sonucun doğruluğunu ya da geçerliliğini lakin pratik sonuçların belirleyeceğine inanıyordu. ABD ile tıpkı kampta yer alarak, bir koyup beş alacağını sanıyordu! Komşusunun alevinden fayda bekliyordu! Ahlaki pahalar kimin umurundaydı; pragmatizm sağduyu ile çelişir çünkü….

Sonuçta: Özal bir bile alamadığı üzere Türkiye büyük kayıplara uğrattı. örneğin, Arap ülkeleri Türkiye’nin ekonomik kayıpları karşılamak üzere vaat ettikleri parayı bile vermedi.

Bir anımsatma daha yapmak gerekiyor:

İKİNCİ PERDE

İkinci perde AKP iktidarı periyodunda açıldı.


Konu bir daha Irak’tı. ABD, Irak’ı işgal etmeyi planlıyordu.

ABD’nin şahin kanadı/ Cheney- Rumsfeld- Wolfowitz (ki “şeytan üçgeni” diyebiliriz) bu savaşta Türkiye’nin yanlarında olmasını istedi: Üsler, limanlar açılacak, 80 bin Amerikan askeri Türkiye’de konuşlanacaktı vs. Irak, Türkiye toprakları üzerinden işgal edilecekti…

Türkiye bu işgale ortak olmalı mıydı? Tezkere, TBMM’ye geldi.

Erdoğan’ın başını çektiği AKP’li kümeye karşın tezkere meclisten geçmedi/ anayasal salt çoğunluk sağlanamadı. Türkiye rahat nefes aldı; eksen kaymasına izin vermedi.

Erdoğan, Irak savaşının legal olmadığını, savaşın yalan üzerine başladığını, aslı amacın başka stratejik hesaplara dayandığını bilmiyor muydu? Kuşkusuz biliyordu. Ancak:

Aynı Özal üzere pragmatistti; Erdoğan da ABD’nin yanında saf tutarak bir koyup beş alma peşindeydi! Buna bir de kılıf bulmuşlardı:


Kemalist dış siyaset Osmanlı’nın mirasını reddeden anlayışa sahipti ve bu sebeple Türkiye bölgede tarihi mirasın imkânlarını kullanamayan politik anlayış yürütmekteydi!

Tezkerenin reddedildiği gün bu niçinle Erdoğan dayanılmaz öfkeliydi!

daha sonra anlaşıldı ki; Irak’a girmeyen Türkiye -terör gibi- oluk oluk kan aktığı bataklığa saplanmaktan kurtuldu. ABD de gerisine bakmadan kaçtı…

Gelelim üçüncü perdeye

ÜÇÜNCÜ PERDE

Türk sağ iktidarların/liderlerin,
fazla düşünmeden kısa vadeli hesaba dayalı dış siyasetine bir örnek de Suriye oldu!


Erdoğan, Beşar Esat’a “kardeşim” diyordu, bir arada tatil yapıyorlardı.

Her fırsatta “ortak yazgı, ortak geçmiş, ortak gelecek” deniyordu.

Komşular ile sıfır sorun siyaseti savunuluyor, Müslüman dayanışmasından bahsediliyordu.

Suriye sıkıntıları için arabuluculuk yapılıyordu.

Ticaret hacmi olağanüstü artıyordu.

Uzatmayayım.


Beşar Esat ülke iktisadı canlandırmak için Irak, Türkiye ve İran ile yakınlaştıkça ABD’nin yansısını çekmeye başladı. Ki aslına bakarsan ABD, Suriye’yi “Rusya’nın uydusu” görüyordu. Birinci adımı 2004 yılında ambargo uygulayarak attı.

Cumhurbaşkanı Sezer ABD’nin baskısına ve muhalefetine karşın Suriye’ye gitti.

Başkan Aziz Yıldırım Fenerbahçe’yi maç yapması için Suriye’ye götürdü. Vs.

Ancak:

Suriye’de 2011 yılında karışıklık çıkarıldı.

Aynı yıl… Erdoğan, 21 Haziran’da telefon ve 27 Haziran’da G-20 tepesinde Başkan Obama ile yüz yüze görüşerek Suriye’ye tavır almaya başladı. Keskin lisan kullandı:


-“Dökülen kan, halkınızla aranızdaki bağı koparıyor. Her damla kan uluslararası toplumu size karşı tedbir almaya biraz daha yaklaştırıyor.”

Ardından Türkiye komşusuna ağır ekonomik ambargo uyguladı. Karşımıza bir daha pragmatizm çıktı; Erdoğan ABD’nin safında yer alarak bir koyup beş alacağını sandı. daha sonra radikal örgütler desteklendi. Vs.

Sonuç, ortada!

Büyük ziyan ortada! İşin özünde: Özal, Erdoğan, Davutoğlu üzere sağcı önderlerin pragmatizmi Türkiye’yi daima ziyana soktu.

Bugünlerde Suriye hatasından dönülmesi sevindirici.

Soner Yalçın

ALINTIDIR
 
Üst