ahmetbeyler
Active member
Salgın ile mücadelede yol ayrımları yaşadık, yaşıyoruz. Geçen yaz başındaki normalleşme, sonrasında sonbahardaki yeniden kapanma tedbirleri gibi. Son günlerde de yine normalleşme ihtiyacı ile tedbirlerin devam etmesi fikirleri çokça tartışılıyor, yine bir karar noktasına geldik gibi görünüyor.
Normalleşme ihtiyacı derken, her iki kişiden biri için salgının etkilerinde bir değişim söz konusu değil. Muhtemel bir mutasyonun salgının daha uzun sürmesine yol açacağını düşünenler büyük bir çoğunluk oluşturuyor.
Ancak yine de temkinli bir şekilde normalleşme adımlarının atılması gerektiği düşünülüyor. Her on kişiden altısı, salgın tedbirlerinin illerde vaka yoğunluklarına göre kademeli olarak gevşetilmesi fikrini doğru buluyor. Ve toplumun %80’i restoran ve kafelerin açılması taraftarı.
Diğer yandan mevcut durumda toplumun sadece %6’sının sokağa çıkma kısıtlamalarına tamamen uyduğunu düşünüyoruz. Yani mevcut kısıtlamalara gerektiği gibi uymadığımız fikrindeyiz.
Evet normalleşmeye maddi-manevi ihtiyaç var, bu kesin, ancak her ne kadar günlük kayıp sayılarında büyük artış gözlemlen-miyorsa da son haftalarda günlük vaka sayılarında kayda değer artış oldu.
Salgınla mücadelemizde, normalleşmeye geçmemizi gerektiren gerçek bir kazanım olduğundan emin miyiz? Bilim kurulunun ve yetkililerin önlerindeki dilemma işte bu.
